ΑΣΥΛΟ ΚΑΙ ΑΣΥΛΙΑ

Τα τελευταία θλιβερά περιστατικά στη Νομική σχολή, έφεραν στην ημερήσια διάταξη το θέμα του ακαδημαϊκού ασύλου. Βάσει της νομολογίας, το ακαδημαϊκό άσυλο αναγνωρίζεται για την κατοχύρωση των ακαδημαϊκών ελευθεριών και για την προστασία του δικαιώματος στη γνώση, την έρευνα και τη μάθηση και την εργασία όλων ανεξαιρέτως των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας των ΑΕΙ και των εργαζομένων σε αυτά, έναντι οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει. Το ακαδημαϊκό άσυλο καλύπτει όλους τους χώρους του ΑΕΙ και του ΤΕΙ, στους οποίους γίνεται εκπαίδευση και έρευνα. Όπως είναι γνωστό, δεν επιτρέπεται η επέμβαση δημόσιας δύναμης στους παραπάνω χώρους, παρά μόνο κατόπιν πρόσκλησης ή αδείας του πρυτανικού συμβουλίου του ιδρύματος, το οποίο καλείται να συνεδριάσει άμεσα, και με την παρουσία εκπροσώπου της δικαστικής αρχής. Επέμβαση δημόσιας δύναμης χωρίς την άδεια του αρμόδιου οργάνου του ΑΕΙ, επιτρέπεται μόνον εφόσον διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα ή αυτόφωρα εγκλήματα κατά της ζωής.
Στην περίπτωση της κατάληψης της Νομικής από τους παράνομους μετανάστες, τίποτε από τα παραπάνω δεν έγινε. Οι μετανάστες δεν επεδίωξαν μάθηση και έρευνα στο χώρο της Νομικής, το πρυτανικό συμβούλιο άργησε πολύ να πραγματοποιηθεί, κακουργήματα δεν έγιναν και όλα αυτά μαζί με την πολιτική κηδεμονία της κατάληψης συνέθεσαν ένα τραγελαφικό σκηνικό. Οι μετανάστες ήρθαν ανενόχλητοι μαζικά από την Κρήτη, με τη βοήθεια στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα, η φοιτητική νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκείνη που ενθάρρυνε την κατάληψη της Νομικής και έμοιαζε έτοιμη για αντάρτικο κόντρα στην κυβέρνηση και το κράτος. Σαφώς οι μετανάστες έχουν πολλά προβλήματα, τα οποία δεν έχει καταφέρει να επιλύσει η ελληνική πολιτεία. Θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα των μεταναστών παραβιάζονται και γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης δουλεμπόρων και αφεντικών. Η πολιτεία αδιαφορεί για την τύχη των μεταναστών μιας και ούτε η επιτροπή χορήγησης πολιτικού ασύλου δε συνεδριάζει για να αποδεχτεί ή να αρνηθεί αιτήματα ασύλου. Όμως όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν δικαιολογία ώστε οι ταλαιπωρημένοι μετανάστες να προχωρούν στην κατάληψη της Νομικής και της κάθε Νομικής επικαλούμενοι το ακαδημαϊκό άσυλο.
Το άσυλο αποτελεί μια δημοκρατική κατάκτηση όμως πλέον η ακαδημαϊκή ελευθερία είναι προστατευμένη. Η έρευνα και η διδασκαλία δεν καταστρατηγούνται όπως συνέβαινε σε παλαιότερες εποχές. Στο όνομα του ακαδημαϊκού ασύλου τα Πανεπιστήμια κατά καιρούς βανδαλίζονται από τους γνωστούς-αγνώστους και δυστυχώς όλοι μας έχουμε παρατηρήσει σχολές να καίγονται, να καταστρέφονται και όλα αυτά πάντα στο όνομα του ακαδημαϊκού ασύλου. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχίζεται επ’ άπειρον. Το άσυλο πρέπει να ισχύει μόνο για τους λόγους που αναφέρονται στο νόμο. Από την άλλη, πρέπει άμεσα να σταματήσει η ασυλία που τυγχάνουν κοινωνικές ομάδες που θέλουν να καπηλεύονται το ακαδημαϊκό άσυλο. Αναρχικοί, γνωστοί – άγνωστοι, και πολλοί άλλοι δεν πρέπει να έχουν καμία σχέση με το άσυλο. Στην περίπτωση της κατάληψης της Νομικής από τους μετανάστες, κάποιοι, και συγκεκριμένα αριστερές ομάδες, θέλησαν στην πλάτη των μεταναστών να παίξουν μικροπολιτικά παιχνίδια. Νόμιζαν ότι με καταλήψεις και απειλές θα πείσουν την κοινωνία για τα αιτήματά τους. Το μόνο όμως που καταφέρνουν ήταν να εκθέτουν τους ίδιους τους μετανάστες στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας, να εντείνουν τα ξενοφοβικά συναισθήματα και τέλος να προκαλούν οι ίδιες αυτές ομάδες την κατάργηση του ασύλου.

Ο ΔΙΧΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΗΠΑ

Μετά την επίθεση στο Τουσόν της Αριζόνας η οποία στόχευε τη βουλευτή των Δημοκρατικών Γκάμπριελ Γκίφορντς και κατέληξε να σκοτώσει έξι άτομα, η αμερικανική κοινωνία είναι μουδιασμένη και ζητά απαντήσεις. Ασφαλώς, αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που η Αμερική έρχεται αντιμέτωπη με τέτοια αιματηρά επεισόδια. Άλλοτε οι δολοφονίες έχουν πολιτική χροιά (Τζον και ΜπομπΚένεντι, Μάρτιν ΛούθερΚινγκ) ,και άλλοτε πρόκειται για ξέσπασμα δολοφονικής τρέλας. Κάθε φορά που η αμερικανική κοινωνία θρηνεί αδικοχαμένα θύματα, συζητείται το ζήτημα της ελεύθερης διακίνησης και κατοχής όπλων που σε τακτά χρονικά διαστήματα επιτρέπουν στους εγκληματίες να περνούν στη δράση. Σχεδόν 1 στους 4 Αμερικανούς έχει ένα όπλο στην κατοχή του, ενώ όλο και περισσότεροι Αμερικανοί αναζητούν να αγοράσουν όπλα χωρίς προϋποθέσεις και απαγορεύσεις. Τα νούμερα είναι ενδεικτικά: Μόνο το 2009 οι Αμερικανοί αγόρασαν 10 εκατομμύρια νέα όπλα, αξίας 3,5 δισ. Δολαρίων. Από αυτή την άποψη, από όλες τις Πολιτείες της Αμερικής η Αριζόνα είναι αυτή η πολιτεία που προχωρεί περισσότερο στη χαλαρή ερμηνεία του νόμου καθώς εκεί επιτρέπεται να κυκλοφορεί και να μετακινείται κανείς οπλισμένος, χωρίς κανένα ίχνος πιστοποίησης. Με το πέρασμα του χρόνου, παράλληλα με το γεγονός ότι η ελεύθερη οπλοκατοχή έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της δεξιάς και ακροδεξιάς ιδεολογίας, δημιουργήθηκε μια πολύ ισχυρή ομάδα πίεσης που παρεμβαίνει σε κάθε ψηφοφορία για να υπερασπιστεί τα «δικαιώματά» της. Πρόκειται για την Εθνική Ένωση Οπλών (ΝRΑ) η οποία κατά καιρούς ασκεί μεγάλη επιρροή στο Κογκρέσο και εξακολουθεί να παραμένει μια από τις πιο ισχυρές ομάδες συμφερόντων. Η ελεύθερη διακίνηση και κατοχή όπλων θα ήταν μια εύκολη δικαιολογία για να εξετάσει κανείς τη δολοφονική επίθεση στην Αριζόνα. Όμως δεν φταίει (μόνο) αυτό.
Σχεδόν από την πρώτη μέρα της διακυβέρνησης του Μπαράκ Ομπάμα, το πολιτικό σκηνικό στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι αρκετά πολωμένο. Διάφοροι Ρεπουμπλικανοί, κυρίως από το Κόμμα του Τσαγιού, ένα σκιώδες κόμμα του οποίου ηγείται η Σάρα Πέιλιν, αλλά και μέλη του Τύπου, μεταξύ των οποίων και το μεγάλο εθνικό Κανάλι Fox Νews, άρχισαν μια δηλητηριώδη ρητορική εναντίον του Μπαράκ Ομπάμα και των υποστηρικτών του. Μια διχαστική ρητορική η οποία βρήκε πεδίο δράσης κυρίως στη μεταρρύθμιση Ομπάμα στο σύστημα υγείας των ΗΠΑ, του οποίου νομοσχεδίου κυριότερη ομιλήτρια ήταν η Γκίφορντς.
Η ίδια η Σάρα Πέιλιν βρίσκεται πίσω από τηλεοπτικά σποτ που έδειχναν τους πολιτικούς της αντιπάλους, μεταξύ των οποίων και η Γκίφορντς, σαν στόχους σκοποβολής που έπρεπε να πετύχει. Αν και θα ήταν παρακινδυνευμένο να ισχυριστεί κανείς ότι η Σάρα Πέιλιν και οι υποστηρικτές της όπλισαν το χέρι του Τζάρεντ Λι Λόφνερ, το πρόσφατο μακελειό στην Αριζόνα δείχνει ότι μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει η ακροδεξιά ρητορική του Κόμματος του Τσαγιού που έχει εμφανιστεί τα τελευταία δύο χρόνια στην Αμερική καθώς και το κλίμα μισαλλοδοξίας που καλλιεργούν οι υπερσυντηρητικοί κύκλοι μετά την εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα στην προεδρία. Μπορεί να μην όπλισαν το χέρι του δολοφόνου οι ακραίοι συντηρητικοί της Αμερικής, όμως το σίγουρο είναι πως έχουν ευνοήσει τις διχαστικές λογικές και αυτό μπορεί να έχει απρόβλεπτες συνέπειες για την αμερικανική κοινωνία και να οδηγήσει στο θρήνο για περισσότερα θύματα.

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Στα άμεσα σχέδια του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, είναι η κατασκευή τείχους στα χερσαία σύνορα του Έβρου έτσι ώστε να καταπολεμηθεί η παράνομη μετανάστευση. Από μόνη της η τοποθέτηση τείχους/φράκτη δεν θα αποφέρει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα και το πρόβλημα της αθρόας εισόδου των παράνομων μεταναστών όλο και θα μεγαλώνει. Το τείχος είναι μια σωστή λύση, όμως πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα από την κυβέρνηση ένα ολοκληρωμένο σχέδιο μεταναστευτικής πολιτικής. Η λαθρομετανάστευση για χρόνια ταλαιπωρεί τη χώρα μας και προσβάλλει την Ελλάδα στην ευρωπαϊκή έννομη τάξη. Η χώρα μας, έως τα τέλη της δεκαετίας του ΄70, ήταν κυρίως χώρα εξαγωγής μεταναστών, αφημένων στην πλειονότητα των περιπτώσεων στην τύχη τους. Από τις αρχές όμως της δεκαετία του ΄90 άρχισε να γίνεται χώρα υποδοχής. Σε αυτή την εικοσαετία η ελληνική μεταναστευτική πολιτική στάθηκε αμήχανη απέναντι σε μετανάστες και πρόσφυγες, οι οποίοι βέβαια δεν αφήνουν τις χώρες τους για τουριστικούς λόγους αλλά για λόγους επιβίωσης και ανάγκης, και αυτό πρέπει να γίνεται κατανοητό από ακραίες ομάδες που έχουν διαποτιστεί με έντονα ρατσιστικά και ξενοφοβικά συναισθήματα. Εκτός από κάποιες διαδικασίες νομιμοποίησης δεν μπόρεσε η πολιτεία να ελέγξει την αθρόα είσοδο ανθρώπων από όλες τις πλευρές των χερσαίων και θαλασσίων συνόρων μας, αλλά κυρίως να τους διαχειριστεί με σεβασμό. Καθημερινά παρατηρείται το φαινόμενο να διαβιούν σε δρόμους, πλατείες, πάρκα, εγκαταλειμμένα σπίτια, σε βαγόνια τραίνων, σε συνθήκες εξαθλίωσης για τους ίδιους και δυστυχώς να γίνονταν στόχος και από τους περιοίκους, οι οποίοι, δικαίως, βλέπουν τις περιοχές τους να υποβαθμίζονται, να αυξάνεται η εγκληματικότητα ή η παραβατικότητα και η πολιτεία να είναι απλός παρατηρητής των εξελίξεων.
Εκτός της κατασκευής του τείχους πρέπει να ακολουθηθεί συνολικά ένα πλέγμα ολοκληρωμένης μεταναστευτικής πολιτικής. Αρχικά, πρέπει να επιτραπεί η χρήση παλιών στρατοπέδων για χώρους πρώτης υποδοχής αλλά και για χώρους κράτησης των παράνομων μεταναστών. Άμεσος στόχος πρέπει να είναι η διαβίωση των ανθρώπων αυτών σε ανθρώπινες συνθήκες ώστε να απομακρυνθούν από την παραβατικότητα. Ακολούθως, πρέπει να γίνει έλεγχος και των συμπατριωτών μας, οι οποίοι πολλές φορές χρησιμοποιούν τους μετανάστες σαν ευκαιρία για πλουτισμό και για εργατικά χέρια με σχεδόν μηδενικό κόστος. Ακόμα, οφείλει να πραγματοποιηθεί αποτελεσματικός έλεγχος σε όλα τα μήκη των συνόρων μας – και με τη συμβολή της FRONTEX - για να μετριασθεί το ζήτημα της αθρόας μετανάστευσης, αφού αποτελούμε την κύρια πηγή εισόδου στην Ευρώπη. Εν μέσω της οικονομικής κρίσης η χώρα μας δεν αντέχει τη χρηματοδότηση ειδικών υποδομών και στο πλαίσιο αυτό πρέπει να σταθεί αρωγός η Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι τα σύνορά μας δεν είναι μόνο ελληνικά, αλλά και σύνορα της Ε.Ε. Η παράνομη μετανάστευση δεν αποτελεί ελληνικό «προνόμιο», είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα. Η Ε.Ε πρέπει να υιοθετήσει και να εφαρμόσει μια ολοκληρωμένη πολιτική για την παράνομη μετανάστευση και το άσυλο.
Η αναβλητικότητα της πολιτείας, κινδυνεύει να μετατρέψει ένα μεγάλο κομμάτι των συμπολιτών μας σε ξενοφοβικές και ρατσιστικές ομάδες. Είναι ανάγκη λοιπόν να εξηγήσουν οι αρμόδιοι φορείς στην κοινωνία ότι δεν φταίνε οι άνθρωποι αυτοί αλλά οι μηχανισμοί, ντόπιοι και ξένοι, αλλά και οι χώρες της γειτονίας μας οι οποίες επιτρέπουν και πολλές φορές ενισχύουν την κατάσταση αυτή με τα μεγάλα κύματα λαθρομετανάστευσης. Ένα από τα πιο αποτελεσματικά μέτρα αντιμετώπισης του φαινομένου είναι η επιτάχυνση της λειτουργία της διαδικασίας χορήγησης ασύλου, καθώς είναι πολύ μεγάλος ο αριθμός εκείνων που ζητούν άσυλο, είτε το δικαιούνται είτε όχι. Με τον τρόπο αυτό θα το πάρουν όσοι το δικαιούνται σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες και οι υπόλοιποι θα αποχωρούν αμέσως για τις χώρες τους. Τέλος, ένα μέτρο που μπορεί να μετριάσει την κατάσταση, είναι όλα τα κράτη – μέλη της Ε.Ε. να αναλάβουν τις ευθύνες τους ισομερώς και ανάλογα με τις δυνατότητές τους, αλλά και η άμεση συνεννόηση και εφαρμογή διακρατικών συμφωνιών με τις γείτονες χώρες. Το σίγουρο είναι πως πλέον, είκοσι χρόνια μετά τις πρώτες αφίξεις παράνομων μεταναστών, η Ελλάδα δεν μπορεί να αντέξει τόσο μεγάλες μεταναστευτικές ροές. Η εισροή μεταναστών από τον Έβρο αποτελεί πανευρωπαϊκό πρόβλημα καθώς το 90% της μετανάστευσης προς την Ευρώπη γίνεται μέσω των Ελληνοτουρκικών συνόρων και για το λόγο αυτό η Ε.Ε. πρέπει να κοιτάξει το πρόβλημα κατάματα και να βοηθήσει την Ελλάδα στην αντιμετώπισή του.

ΕΙΠΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ

Στη διάσκεψη των Τούρκων πρέσβεων στο Ερζερούμ, ο Πρωθυπουργός είπε πολλές αλήθειες τις οποίες δεν είχαν συνηθίσει να ακούνε οι γείτονες από επίσημα χείλη, και μάλιστα μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Αρχικά αναφέρθηκε στο χρόνιο πρόβλημα των υπερπτήσεων της Τουρκίας στον εναέριο χώρο μας, και συγκεκριμένα αναφέρθηκε στις οκτώ υπερπτήσεις τούρκικων μαχητικών πάνω από το Φαρμακονήσι. Από μερίδα του Τουρκικού Τύπου, η ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου στη Σύνοδο των πρέσβεων και ειδικά, η ευθεία τοποθέτηση του Έλληνα πρωθυπουργού περί των παραβιάσεων ελληνικού εναέριου χώρου, χαρακτηρίστηκε ως «έκπληξη», όμως δεν ήταν παρά η ωμή αλήθεια. Η Τουρκία, σύμφωνα με τα λεγόμενα των αξιωματούχων της, επιδιώκει την ειρηνική γειτνίαση με την Ελλάδα, όμως αν δεν πάψουν οι καθημερινές υπερπτήσεις, τότε το πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί και ανάμεσα στις δυο χώρες θα συνεχίσει να κυριαρχεί η αμφιβολία και το πολωμένο κλίμα. Στο θέμα της Κύπρου, τα λεγόμενα του Πρωθυπουργού ήταν περισσότερα αιχμηρά καθώς μίλησε για κατοχή και εισβολή. Με λίγα λόγια, είπε τα πράγματα με το όνομά τους και έθεσε την Τουρκία και την τουρκική ηγεσία προ των ευθυνών τους, διακηρύττοντας με τα λεγόμενά του ότι το Κυπριακό αποτελεί βασικό ζήτημα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Υπέδειξε με σαφήνεια ότι, αν δεν λυθεί το Κυπριακό, η εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων θα είναι σχεδόν αδύνατη.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι μεγάλο ρόλο στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας θα παίξει το Κυπριακό, αλλά όχι μόνο αυτό. Η Τουρκία συνεχίζει να μην λαμβάνει υπόψη τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις αρχές του διεθνούς δικαίου. Επιμένει στην ανάγκη για πενταμερής διαπραγμάτευση, δείχνοντας με τον προκλητικό τρόπο αυτό ότι δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Ο κ. Ερντογάν μπορεί να κατηγόρησε την Ε.Ε. και να είπε ότι εξαντλείται η υπομονή της χώρας του, όμως το ουσιαστικό ζήτημα που προκύπτει είναι ότι η Τουρκία αν δεν τηρήσει ορισμένα θεμελιώδη κριτήρια, δεν πρόκειται στο εγγύς μέλλον να γίνει μέλος της Ε.Ε και μπορεί να χρειαστεί να περιμένει άλλα 50 χρόνια. Ο Πρωθυπουργός εκτός των παραπάνω, έθεσε και το θέμα της υφαλοκρηπίδας, τονίζοντας για ακόμη μια φορά πως αν δεν βρεθεί λύση ανάμεσα στις δυο χώρες, η μόνη λύση θα είναι η προσφυγή της Ελλάδος στο Δικαστήριο της Χάγης.
Ένα επιπλέον θέμα το οποίο έπρεπε να είχε τεθεί από τον Πρωθυπουργό στη διάσκεψη στο Ερζερούμ, είναι η ανεπαρκής εφαρμογή του διμερούς πρωτοκόλλου επανεισδοχής λαθρομεταναστών από την Τουρκία αλλά και η αναβλητικότητα που δείχνει η Άγκυρα στην προώθηση της υπογραφής ανάλογης συμφωνίας επανεισδοχής με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης για τοποθέτηση φράχτη στα χερσαία σύνορα Ελλάδας – Τουρκίας στον Έβρο είναι ένα σωστό μέτρο το οποίο έπρεπε να είχε εφαρμοστεί εδώ και χρόνια. Όμως αν η Τουρκία συνεχίσει να μην δέχεται τον επαναπατρισμό των λαθρομεταναστών της, και αν η Ε.Ε. δεν πάρει θέση, τότε από μόνος του ο φράκτης δεν θα έχει ουσιαστικά αποτελέσματα. Η συνολική μεταναστευτική πολιτική της χώρας μας είναι μεγάλο θέμα και δεν μπορεί να αναλυθεί απλοϊκά σε μια παράγραφο.
Τέλος, πολλοί ήταν εκείνοι που κατά καιρούς έχουν κατηγορήσει τον Πρωθυπουργό και το Υπουργείο Εξωτερικών, για μυστική διπλωματία με την Τουρκία. Ακόμα περισσότεροι ήταν αυτοί που υποστήριζαν ότι ο Παπανδρέου πάει στην Άγκυρα για να ξεπουλήσει το Αιγαίο στον Ερντογάν. Δεν γνωρίζουμε αν συμβαίνουν τα παραπάνω, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Παπανδρέου είπε στο Ερζερούμ τα πράγματα με το όνομά τους και έθεσε τους γείτονες προ των ευθυνών τους.