Πολλάκις έχουμε αναφερθεί στην πολύπλευρη και
πολυποίκιλη μορφή της ελληνικής κρίσης, η οποία βεβαίως δεν είναι μόνο
οικονομική αλλά καλύπτει ολόκληρους θεσμούς και συμπεριφορές της ελληνικής
κοινωνίας. Η κρίση έχει γιγαντώσει εκτός των άλλων, και τον πολιτικό λαϊκισμό ο
οποίος για άλλη μια φορά έκανε την εμφάνισή του στην ακραία του μορφή με αφορμή
τον άδικο θάνατο του 18χρονου στο Περιστέρι. Ήταν πάρα πολλοί εκείνοι πολιτικοί
και μη, που χρέωσαν το θάνατο του 18χρονου στο Μνημόνιο και σε όλα τα δεινά που
έχει επιφέρει στον τόπο. Για να πάρουμε τα γεγονότα από την αρχή, ο άτυχος
18χρονος δεν είχε στην κατοχή του εισιτήριο και όταν ο ελεγκτής το αντιλήφθηκε,
το αδικοχαμένο παιδί στην προσπάθειά του να διαφύγει βρήκε τραγικό θάνατο. Κατά
άλλους, σπρώχτηκε από τον ίδιο τον ελεγκτή. Σίγουρα, οφείλουμε όλοι όταν
χρησιμοποιούμε τα ΜΜΜ να έχουμε εισιτήριο. Αυτό δεν αμφισβητείται από κανέναν.
Όπως σίγουρα πρέπει να πούμε ότι η τιμή του εισιτηρίου θα έπρεπε να είναι πιο
χαμηλή, τη στιγμή που πολλοί συμπολίτες μας χρησιμοποιούν πλέον τα ΜΜΜ εξαιτίας
και της μεγάλης τιμής της βενζίνης. Από την άλλη, όλοι λίγο πολύ έχουμε γίνει
μάρτυρες κακών συμπεριφορών ελεγκτών και οδηγών των μέσων προς τους πολίτες.
Όμως, το βέβαιο είναι ότι σε τέτοια τραγικά περιστατικά πρέπει να πρυτανεύει ο
σεβασμός για την άδικη απώλεια ενός παιδιού, ενός συμπολίτη μας, και να μπαίνει
στην άκρη οποιαδήποτε πρόθεση πολιτικής εκμετάλλευσης.
Το μνημόνιο έχει προκαλέσει λιτότητα, συνεχείς
μειώσεις μισθών και συντάξεων, έχει αυξήσει τα λουκέτα και σίγουρα οι πολιτικές
που ακολουθούνται δεν λύνουν το υφεσιακό πρόβλημα της χώρας. Όλα αυτά είναι
γνωστά αλλά απ’ την άλλη δεν πρέπει να ταυτίζουμε οτιδήποτε άσχημο συμβαίνει
στην Ελλάδα με τις πολιτικές του μνημονίου. Τέτοιου είδους ταυτίσεις ακολουθούν
τη λανθασμένη λογική, ‘επιρρίπτουμε πάντα σε άλλους όλα τα προβλήματα και δεν
αγωνιζόμαστε για να βρούμε καμία λύση’. Είναι τελείως διαφορετική η συζήτηση
που γίνεται για μείωση των τιμών των εισιτηρίων ή ακόμα και η δωρεάν διάθεσή
τους σε ανέργους και τελείως διαφορετική η προσέγγιση ότι για όλα φταίει το
μνημόνιο, η συγκυβέρνηση, η Μέρκελ και ‘οι λοιπές σκοτεινές δυνάμεις που
επιδιώκουν τον αφανισμό της χώρας μας’. Είμαστε
ανέκαθεν μια χώρα που εκτός από την επικράτηση του λαϊκισμού έχει ανάγκη από
την εύρεση ηρώων. Ακόμα και στην προκειμένη περίπτωση, πολλοί θέλουν να δουν
στο πρόσωπο του αδικοχαμένου παιδιού ένα νέο ήρωα αντίστασης απέναντι στις
πολιτικές του μνημονίου. Και δεν είναι λίγα τα κόμματα που αγωνίζονται γι’
αυτό. Και ακριβώς στο σημείο αυτό είναι που η πολιτική εκμετάλλευση προς άγρα
ψήφων υπερβαίνει την ανθρωπιά και τη σεβασμό στην απώλεια ενός νέου ανθρώπου.
Χαρακτηρισμοί όπως ‘ήρωας’ , ‘τζαμπατζής’ ακούγονται εκατέρωθεν και αυτομάτως
στήνεται ένα πάρτι καπήλευσης του τραγικού γεγονότος. Ένα πάρτι το οποίο επικαλύπτει την ουσία του
προβλήματος και αποκλείει κάθε πιθανότητα επίλυσής του.
Η ουσία είναι ότι πολλοί συμπολίτες μας δεν έχουν τη
δυνατότητα να πληρώσουν ούτε το αντίτιμο του εισιτηρίου. Είναι άνεργοι, και
προκειμένου να βρουν εργασία χρησιμοποιούν τα ΜΜΜ ακόμα και χωρίς εισιτήριο.
Δεν είναι σωστό, όμως συμβαίνει. Όπως σωστή δεν είναι η νοοτροπία του ‘δεν
πληρώνω εισιτήριο’, έτσι απλά γιατί δεν
θέλω ενώ μπορεί να έχω τα χρήματα. Λανθασμένη είναι και η συμπεριφορά πολλών
ελεγκτών και οδηγών οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις αντιμετωπίζουν συμπολίτες
μας χωρίς ίχνος σεβασμού και μηδενίζουν την αξιοπρέπειά τους. Το αρμόδιο
υπουργείο πρέπει αφενός μετά τη διενέργεια της ΕΔΕ να επιβάλλει κυρώσεις όπου
αυτές απαιτούνται και ακολούθως να αλλάξει ρότα στην τιμολογιακή πολιτική,
ειδικά για τους ανέργους. Και πάνω απ’ όλα, το τραγικό αυτό περιστατικό έβγαλε
για ακόμη μια φορά στην επιφάνεια το πρόβλημα νοοτροπίας που έχουμε εδώ και
πολλά χρόνια. Είτε αυτό έχει να κάνει με τον άκρατο λαϊκισμό, είτε με τη
στοχοποίηση των πάντων είτε ακόμα – ακόμα με την εύκολη δημιουργία ηρώων και
συμβόλων. Η οικονομική κρίση είναι πιθανό να περάσει κάποια στιγμή. Η νοοτροπία
είναι που χρειάζεται πολύ αγώνα για να διαφοροποιηθεί.
