ΜΝΗΜΟΝΙΟ MADE IN QATAR

Ήταν ευρέως γνωστό εδώ και καιρό ότι ο Πρωθυπουργός μαζί με το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης αναζητούσαν στο εξωτερικό επενδυτές πρόθυμους να τοποθετήσουν τα χρήματά τους στη χώρα μας. Μετά από πολλές προσπάθειες και πολλές αρνητικές απαντήσεις, πριν λίγες μέρες έγινε γνωστό ότι υπεγράφη Μνημόνιο Συνεργασίας μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της κυβέρνησης του Κατάρ. Το Μνημόνιο αυτό προβλέπει τη δημιουργία επιτροπής, η οποία θα εξετάσει πιθανές κοινές επενδυτικές δραστηριότητες. Επίσης, τονίζεται στην ανακοίνωση που είδε το φως της δημοσιότητας, ότι η Επενδυτική Αρχή του Κατάρ (Qatar Investment Authority) επιβεβαιώνει την πρόθεσή της να επενδύσει στην Ελλάδα κεφάλαια έως και πέντε δισεκατομμυρίων δολαρίων. Τα πεδία στα οποία θα διερευνηθούν οι δυνατότητες οικονομικής συνεργασίας είναι ο τουρισμός, οι μεταφορές, οι υποδομές, το real estate, ο χρηματοπιστωτικός τομέας και η ενέργεια.
Σ’ αυτό το Μνημόνιο εικάζεται πως πρωταγωνιστικό ρόλο θα παίξουν τα φιλέτα του Ελληνικού, αλλά και του Αστακού, όπου προβλέπεται η δημιουργία ενεργειακής μονάδας και λιμενικών εγκαταστάσεων. Η μεγάλη έκταση του πρώην αεροδρομίου, αμέσως μετά την απομάκρυνση του τελευταίου, αποτέλεσε αντικείμενο ευρείας ζήτησης. Πρόθεση του Δήμου Ελληνικού, αλλά και της σημερινής κυβέρνησης (όταν αυτή ήταν αντιπολίτευση), ήταν ο χώρος να μετατραπεί σε Μητροπολιτικό Πάρκο. Η κυβέρνηση του Κατάρ δεν έχει ως τώρα συγκεκριμενοποιήσει τις προθέσεις της, όμως υπάρχουν οι φοβίες ότι υπάρχει περίπτωση να μετατραπεί η περιοχή σε «ελληνικό Λας Βέγκας». Ακόμα βεβαίως δεν έχει επισημοποιηθεί κάτι, επιβάλλεται όμως η κυβέρνηση σε ότι αφορά τέτοιου είδους επενδύσεις, να βάζει όρους για το αναπτυξιακό μοντέλο. Οι επενδύσεις σαφώς και θα δώσουν μεγάλη ανάσα στα άδεια κρατικά ταμεία. Παρόλα αυτά, ότι γίνει πρέπει να ταυτίζεται με τη φιλοσοφία της πράσινης και βιώσιμης ανάπτυξης και όχι της τσιμεντοποίησης.
Το Μνημόνιο αυτό δεν θα αποφέρει στη χώρα μας μόνο οικονομικά οφέλη, αλλά και γεωπολιτικά. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι με τις φυσικές δυνατότητες που έχει η χώρα μας, αλλά και με τη γεωγραφική της θέση, υπάρχουν οι προϋποθέσεις να εξελιχθεί ο ελληνικός χώρος σε γη της Επαγγελίας για ευρεία εφαρμογή των νέων τεχνολογιών που αναπτύσσονται ραγδαία στις ήπιες µορφές παραγωγής ενέργειας. Επίσης, δεν πρέπει να λησμονεί κανείς τις καλές διαχρονικά σχέσεις της Ελλάδας με τον αραβικό κόσμο, οι οποίες μπορεί να προχωρήσουν ακόμη περισσότερο με την εφαρμογή αυτού του Μνημονίου συνεργασίας. Η προοπτική συνεργασίας με ένα ιδιαίτερα σημαντικό και αξιόπιστο διεθνές επενδυτικό όμιλο, δείχνει πως ανακτάται σταδιακά η εμπιστοσύνη των επενδυτών απέναντι στην ελληνική επενδυτική – οικονομική αγορά. Το Μνημόνιο αυτό είναι μια καλή αρχή για την ελληνική οικονομία, αλλά προκύπτουν και κάποια ερωτήματα τα οποία πρέπει να απαντηθούν άμεσα: η σύμβαση που υπεγράφη είναι σύμφωνη με τις επιταγές του διεθνούς δικαίου και του ελληνικού Συντάγματος; Υπάρχει κίνδυνος να ξεπουληθούν σημαντικά κομμάτια της ελληνικής γης έναντι μόλις πέντε δισεκατομμυρίων δολαρίων;
Η πολιτεία πρέπει να βάλει τις σωστές κατευθύνσεις και το πλαίσιο για τις επικείμενες επενδύσεις. Πρέπει να είναι επενδύσεις που θα αφήνουν μια μεγάλη υπεραξία στη χώρα, θα δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας και θα προστατεύουν το φυσικό περιβάλλον. Επιβάλλεται να πειστούν και άλλοι επενδυτές να έρθουν στη χώρα μας αλλά και η κυβέρνηση να θέσει κάποιες προϋποθέσεις. Τέλος, πρέπει επιτέλους να κλείσει η πληγή της ελληνικής γραφειοκρατίας και να εκμεταλλευτούμε το θετικό κλίμα που φαίνεται να δημιουργείται σταδιακά για τη χώρα μας. Γιατί όπως έχουμε πει πολλές φορές, μόνο με την ανάπτυξη και τις επενδύσεις μπορεί να φανεί φως στο τούνελ.

ΤΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Στις ερχόμενες εκλογές του Νοεμβρίου οι πολίτες θα κληθούν να επιλέξουν τις νέες αυτοδιοικητικές αρχές με βάση τη νέα πραγματικότητα του Καλλικράτη. Ο Πρωθυπουργός πρόσφατα δήλωσε ότι αυτές οι εκλογές αποτελούν κατά κάποιο τρόπο δημοψήφισμα για την κυβέρνηση και πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ συμμερίζονται αυτή την άποψη. Η πλειοψηφία των κομμάτων (ΝΔ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) ήδη έχει δηλώσει σε υψηλούς τόνους ότι το διακύβευμα των εκλογών θα είναι η έκφραση της λαϊκής οργής εναντίον του Μνημονίου. Αυτό όμως που είναι αδιαμφισβήτητο είναι ότι με τα όποια αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών δεν πρόκειται να αλλάξει το Μνημόνιο και να γίνει περισσότερο ελαστικό και φιλολαϊκό. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αποτελεί επισήμως νόμο του ελληνικού κράτους.
Το κεντρικό διακύβευμα των εκλογών είναι να υπερψηφιστούν εκείνοι οι οποίοι θα είναι αξιόπιστοι και ικανοί ώστε να πραγματώσουν την τοπική ανάπτυξη μέσω των διευρυμένων αρμοδιοτήτων που φέρνει ο Καλλικράτης. Εν τω μέσω της μεγάλης δημοσιονομικής ύφεσης, καλούνται οι νέοι τοπικοί και υπερτοπικοί άρχοντες, από την 1η Ιανουαρίου του 2011, να σκύψουν στα καθημερινά προβλήματα των συμπολιτών τους και να φέρουν σε πέρας την εφαρμογή της μεγάλης αυτοδιοικητικής μεταρρύθμισης. Κριτήριο της επιλογής των εκλογέων πρέπει να είναι η «τοπική καταλληλότητα και αξιοπιστία». Διότι είναι σαφές πως η ζωή των πολιτών δεν θα καλυτερεύσει αν ο (όποιος) Δήμαρχος τάσσεται υπέρ ή κατά του μνημονίου, εάν στηρίζει ή όχι τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης. Αυτό ενδεχομένως να αποτελέσει αντικείμενο σκέψης για τους πολίτες στις περιφερειακές εκλογές αλλά δεν πρέπει να γίνει το ίδιο και στις δημοτικές. Τα κόμματα που αναφέρθηκαν παραπάνω, καθώς και οι αυτοδιοικητικοί υποψήφιοι αυτών, το πιθανότερο είναι να κάνουν «σημαία» τους στις ερχόμενες εκλογές τον «αντιμνημονιακό» αγώνα. Με τον τρόπο αυτό όμως θα πετύχουν να απαξιώσουν εν τη γενέσει του τη μεγάλη διοικητική μεταρρύθμιση, η οποία ειρήσθω εν παρόδω, αποτελούσε πάγια διεκδίκηση και απαίτηση των συλλογικών αυτοδιοικητικών οργάνων (ΚΕΔΚΕ, ΤΕΔΚΝΑ).
Γεγονός όμως είναι ότι εδώ και αρκετά χρόνια, όταν πρόκειται για ευρωεκλογές ή εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης (οι οποίες χαρακτηρίζονται στην πολιτική επιστήμη ως εκλογές «δεύτερης τάξης»), η εκάστοτε κυβέρνηση λέει ότι δεν είναι δημοψήφισμα ενώ η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση προσπαθεί να δώσει στην αναμέτρηση χαρακτηριστικά κεντρικής πολιτικής μάχης. Η προεκλογική τακτική των κομμάτων της αντιπολίτευσης να παρουσιάσουν τις εκλογές ως δημοψήφισμα για το Μνημόνιο, είναι πολύ εύκολο, αλλά ταυτοχρόνως χωρίς ουσία, διότι με τον τρόπο αυτό «κουκουλώνονται» τα πραγματικά τοπικά προβλήματα.
Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι και πρέπει να παραμείνει η φωνή των πολιτών. Είναι ο πιο κοντινός θεσμός στον πολίτη. Η αυτοδιοίκηση πρέπει να αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις που αφορούν την απασχόληση, το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής, την κοινωνική πολιτική, την παιδεία, τον πολιτισμό, τις μεταφορές, τη νέα γενιά, τον αθλητισμό, τις νέες τεχνολογίες και την κοινωνική συνοχή. Είναι τόσα πολλά τα προβλήματα που καλούνται να επιλύσουν τα αυτοδιοικητικά στελέχη και αυτά πρέπει προεκλογικά να υπερτονιστούν. Η κοινή γνώμη εδώ και καιρό κυριαρχείται από οικονομικές και «μνημονιακές» συζητήσεις, αλλά έστω για ένα μήνα πρέπει να πρυτανεύσει η αυτοδιοικητική λογική. Γιατί μέσα στην οικονομική ύφεση που έχει περιέλθει η χώρα, η αυτοδιοίκηση μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει ως μοχλός ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής και να επαναφέρει στους πολίτες το αίσθημα της αποτελεσματικότητας και της αξιοπιστίας.

ΠΕΡΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΩΝ

Μπορεί ακόμα σε αρκετούς Δήμους να μην έχουν λήξει οι δημοτικές διεργασίες και να μην είναι γνωστά όλα τα ονόματα των υποψηφίων, αλλά με μια σύντομη έρευνα καταλαβαίνει κανείς ότι στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου, θα υπάρχουν αρκετοί ανεξάρτητοι υποψήφιοι. Ως τώρα είναι πολλά τα παραδείγματα όπου κομματικά και αυτοδιοικητικά στελέχη σε ολόκληρη τη χώρα, ανακοινώνουν την αυτόνομη κάθοδό τους στις εκλογές του Νοεμβρίου. Διακηρύττουν σε υψηλούς τόνους την ανεξαρτησία τους από κομματικούς μηχανισμούς και διεκδικούν την ψήφο των συμπολιτών τους, θέτοντας εαυτούς στην υπηρεσία των τοπικών κοινωνιών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα κίνητρα είναι άδολα και αγνά. Πρόκειται πράγματι για ανθρώπους που πιστεύουν στην αρχή της ακομμάτιστης αυτοδιοίκησης, η οποία εργάζεται με μοναδικό κριτήριο το καλό του τόπου και δεν εντάσσει τη λειτουργία και τους μηχανισμούς της στο κομματικό - πελατειακό σύστημα. Που αναγνωρίζουν ότι η Αυτοδιοίκηση, στη νέα εποχή του Καλλικράτη, έχει πάμπολλες αρμοδιότητες για να παράξει έργο, να κάνει την αποκέντρωση πραγματικότητα και να βρίσκεται καθημερινά στο πλευρό του πολίτη.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, ωστόσο, η επίδειξη ανεξαρτησίας και ,σε ορισμένες καταστάσεις, απέχθειας έναντι των κομματικών πεποιθήσεων δεν είναι τίποτα περισσότερο από πράξη αντεκδίκησης προς τον κεντρικό κομματικό μηχανισμό. Η λογική φαντάζει και είναι απλή: Ο ‘ανεξάρτητος’ υποψήφιος ποντάρει στο ψαλίδισμα του ποσοστού του επίσημου κομματικά υποψήφιου. Στοχεύει περισσότερο στην μη εκλογή του επίσημου και όχι τόσο στη δική του νίκη. Θέλει με τον τρόπο της ανεξάρτητης καθόδου να κερδίσει πόντους για την επόμενη μέρα. Ουσιαστικά λοιπόν θέλει να επενδύσει σε ένα άλφα εκλογικό ποσοστό και στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές να καταφέρει να αποκτήσει την επίσημη υποστήριξη του κόμματός του. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο επίδοξος ‘αντάρτης’ βγαίνει κερδισμένος. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις κατά το πρόσφατο παρελθόν, κατά τις οποίες ο ‘αντάρτης’ υποψήφιος διέθετε μεγάλη δυναμική και έρεισμα και κατόρθωσε να κερδίσει.
Η συζήτηση για τις υποψηφιότητες στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση αναδεικνύεται σε κεντρικό πολιτικό θέμα των τελευταίων εβδομάδων. Στους μεγάλους Δήμους της χώρας, καλώς ή κακώς τα κόμματα στηρίζουν ένα κομματικό στέλεχος και οι περιπτώσεις εμφάνισης ‘κομματικών ανταρτών’ πολλαπλασιάζονται. Είναι πιο πιθανό να προκύψουν ‘ανεξάρτητοι’ σε έναν μεγάλο Δήμο, παρά σε έναν αρκετά μικρό, στον οποίο ούτως ή άλλως τα κόμματα έχουν τις περισσότερες φορές διακριτική παρουσία. Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, η πάσης φύσεως ανεξάρτητοι ασφαλώς και έχουν το δικαίωμα να θέσουν υποψηφιότητα. Όμως για να θεωρεί τον εαυτό του κάποιος ανεξάρτητο, ώστε να καταφέρει να πείσει περί τούτου και το εκλογικό σώμα, πρέπει να έχει κατά νου ότι όλοι λίγο πολύ γνωρίζουν τον πρότερο πολιτικό και κομματικό βίο του υποψηφίου. Στελέχη της αυτοδιοίκησης τα οποία έχουν κατά κόρον δοκιμαστεί σε κυβερνητικές θέσεις, έχουν εργαστεί ως σύμβουλοι υπουργών, βουλευτών και γενικά έχουν προσφέρει στο κόμμα τους σε κεντρικό επίπεδο, δεν γίνεται να θεωρούν τους εαυτούς τους ανεξάρτητους. Μπορεί στη συγκεκριμένη περίοδο η πολιτική και οι πολιτικοί να θεωρούν τους εαυτούς τους πτυελοδοχείο και να βρίσκει γόνιμο έδαφος μια ανεξάρτητη υποψηφιότητα, όμως το εκλογικό σώμα γνωρίζει και είναι προετοιμασμένο. Μπορεί οι επίδοξοι ‘ανεξάρτητοι’ να θέλουν σκοπίμως να αποκρύψουν το κομματικό παρελθόν τους από τους ψηφοφόρους, αλλά αυτό θα ήταν δυνατόν όταν προϋπήρχε η αποχώρηση από το κόμμα και η εναντίωση σε κυβερνητικές ή αντιπολιτευτικές πολιτικές. Το παρελθόν κάθε υποψηφίου οδηγεί το παρόν και το μέλλον του. Και ειδικότερα στην πολιτική, δεν μπορεί το παρελθόν να σβηστεί μεμιάς και να αρχίσει το κοντέρ να γράφει από την αρχή.

ΠΟΣΟ ΧΡΗΣΙΜΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΑΝΕΙ Ο ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ;

Περίπου ένα χρόνο μετά τη μεγάλη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εθνικές εκλογές, όλα δείχνουν ότι είναι σχεδόν έτοιμο το πρώτο «λίφτινγκ» στην κυβέρνηση. Ο επικείμενος ανασχηματισμός φαντάζει εξαιρετικά πιθανός μιας και αρκετά στελέχη της κυβέρνησης στον ένα χρόνο παρουσίας τους, δεν έπεισαν ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν στα σοβαρά προβλήματα της χώρας. Πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας κάνουν λόγο όχι μόνο για αλλαγές σε πρόσωπα, αλλά και για δομικές αλλαγές. Για παράδειγμα, πιθανολογείται ότι θα υπάρξει υπερυπουργός Προεδρίας, και υπουργεία όπως αυτά του Τουρισμού, της Ανάπτυξης και της Ναυτιλίας θα επανασυσταθούν. Ας μην ξεχνάμε ότι ένα ακόμα γεγονός το οποίο επηρεάζει άμεσα τον ανασχηματισμό , είναι οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του ερχόμενου Νοεμβρίου. Πρόθεση του Πρωθυπουργού είναι η εκλογική μάχη, κυρίως για τις περιφέρειες, να λάβει σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά και είναι πιθανό εν ενεργεία στελέχη της κυβέρνησης να εγκαταλείψουν τον υπουργικό τους θώκο και να δώσουν την αυτοδιοικητική μάχη.
Η μεγαλύτερη μάχη που δίνει η κυβέρνηση έχει να κάνει με την αποφυγή της χρεοκοπίας της χώρας. Για τον λόγο αυτό, το μεγαλύτερο βάρος έχει πέσει στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, το οποίο όμως από τις προγραμματικές δηλώσεις κιόλας είχε αφήσει να φανούν σημάδια ασυνεννοησίας και διαφορετικής προσέγγισης των οικονομικών πολιτικών. Ανασχηματισμός χωρίς παρεμβάσεις στα οικονομικά υπουργεία δεν νοείται. Όμως δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι οποιαδήποτε αλλαγή στους τομείς αυτούς θα ήταν ομολογία αποτυχίας από τον Γ. Παπανδρέου, και επιπροσθέτως θα έδινε το λάθος μήνυμα η κυβέρνηση προς το ΔΝΤ, τις αγορές και την Ε.Ε. Αυτό όμως που έχει σημασία, είναι, πέρα από εγωισμούς και μικροκομματικές σκοπιμότητες, να αξιολογηθεί το έργο των οικονομικών υπουργείων και να ληφθεί άμεσα μια απόφαση από τον Πρωθυπουργό για το συμφέρον της χώρας.
Είναι κοινό μυστικό ότι αναπτυξιακή προοπτική δεν έχει δοθεί ακόμα από την κυβέρνηση, ενώ ταυτοχρόνως το νομοσχέδιο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά άργησε πολύ. Από τότε που το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά μιλούσε για την ανάγκη ανακούφισης των οικογενειών που αντιμετωπίζουν ασφυκτικά οικονομικά προβλήματα, μέχρι σήμερα που το νομοσχέδιο είναι έτοιμο, τα εν λόγω νοικοκυριά έχουν πολλαπλασιαστεί επικίνδυνα. Τα προγράμματα του ΕΣΠΑ καθυστέρησαν χαρακτηριστικά και ήδη χιλιάδες επιχειρήσεις ανά την επικράτεια αναγκάστηκαν να βάλουν λουκέτο. Απ’ όλα τα παραπάνω λοιπόν, είναι αναγκαία η άμεση συγχώνευση των υπουργείων Οικονομικών και Οικονομίας, και η σύσταση αυτόνομου υπουργείου Ανάπτυξης. Η αλλαγή ή μετακίνηση της κ. Κατσέλη δεν έχει μεγάλη σημασία. Επιτακτική ανάγκη πρέπει να αποτελέσει για την κυβέρνηση η αλλαγή ρότας και η υιοθέτηση αναπτυξιακών πολιτικών. Το γεγονός αυτό μόνο μπορεί να λειτουργήσει ως αντίβαρο απέναντι στα σκληρά μέτρα που επιβάλλονται και στους νέους έμμεσους φόρους που κάθε τόσο βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Σχετικά με άλλα στελέχη της κυβέρνησης, λίγο- πολύ οι περισσότερες γυναίκες υπουργοί δεν έχουν πείσει με το έργο τους. Τα προβλήματα στα νοσοκομεία και το καρτέλ των φαρμάκων ακόμα παραμένουν, ενώ και η στελέχωση των διοικήσεων των νοσοκομείων δεν ήταν αποτέλεσμα του opengov… Επίσης, η εκπαιδευτική χρονιά δεν φαίνεται να ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς. Τα κενά στις θέσεις των δασκάλων και καθηγητών είναι πολλά, ενώ στις πρόσφατες πανελλαδικές εξετάσεις, αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η εισαγωγή σε τεχνολογικά ιδρύματα ακόμα και με βαθμό πρόσβασης κοντά στο μηδέν. Η παραπαιδεία ζει και βασιλεύει, ενώ το πρόγραμμα διά βίου μάθησης έχει μείνει στο ντουλάπι του υπουργείου παιδείας. Η κ. Μπιρμπίλη προσπαθεί αλλά ακόμα δεν έχουν διαφανεί κάποιες αλλαγές. Οι αυθαίρετες κατασκευές παραμένουν, τα φωτοβολταϊκά συστήματα περιμένουν, η διπλή ανάπλαση της πρωτεύουσας αργεί ενώ το πρόβλημα με τους ΧΥΤΑ είναι μεγάλο.
Ο ανασχηματισμός από μόνος του, δεν πρόκειται να αποφέρει σαρωτικές αλλαγές και αλλαγή πλεύσης σε μια σειρά από πολιτικές. Τα πρόσωπα παίζουν μεγάλο ρόλο στη διαδικασία άσκησης πολιτικής και πρέπει να τοποθετηθούν άνθρωποι στα προβληματικά υπουργεία που να γνωρίζουν το αντικείμενο. Δεν χωρούν πειραματισμοί και δεν πρέπει να χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος. Πέρα όμως από τα πρόσωπα, για να έχει θετικά αποτελέσματα ένας ανασχηματισμός, πρέπει η κυβέρνηση να ρίξει βάρος σε συγκεκριμένες πολιτικές. Καλός είναι ο πόλεμος στη φοροδιαφυγή, προέχει η οικονομική σωτηρία της χώρας, αλλά όταν σημαντικά υπουργεία δεν έχουν καταφέρει να αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα και να δώσουν λύσεις, τότε οφείλει η κυβέρνηση να τα αντιμετωπίσει άμεσα τα προβλήματα και κυρίως να δώσει λύσεις. Έχει περάσει προ πολλού ο καιρός που η πολιτική είχε μόνο θεωρητική διάσταση. Η άμεση επίλυση προβλημάτων σε μια χώρα με τρομερά και χρόνια προβλήματα, όπως η δική μας, πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα. Τα λόγια πρέπει να περισσεύουν και μόνο οι πράξεις θα δείξουν αν ένας επικείμενος ανασχηματισμός, και γενικά η συνολική πορεία της κυβέρνησης, θα έχουν επιτυχία.