ΤΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Στις ερχόμενες εκλογές του Νοεμβρίου οι πολίτες θα κληθούν να επιλέξουν τις νέες αυτοδιοικητικές αρχές με βάση τη νέα πραγματικότητα του Καλλικράτη. Ο Πρωθυπουργός πρόσφατα δήλωσε ότι αυτές οι εκλογές αποτελούν κατά κάποιο τρόπο δημοψήφισμα για την κυβέρνηση και πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ συμμερίζονται αυτή την άποψη. Η πλειοψηφία των κομμάτων (ΝΔ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) ήδη έχει δηλώσει σε υψηλούς τόνους ότι το διακύβευμα των εκλογών θα είναι η έκφραση της λαϊκής οργής εναντίον του Μνημονίου. Αυτό όμως που είναι αδιαμφισβήτητο είναι ότι με τα όποια αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών δεν πρόκειται να αλλάξει το Μνημόνιο και να γίνει περισσότερο ελαστικό και φιλολαϊκό. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αποτελεί επισήμως νόμο του ελληνικού κράτους.
Το κεντρικό διακύβευμα των εκλογών είναι να υπερψηφιστούν εκείνοι οι οποίοι θα είναι αξιόπιστοι και ικανοί ώστε να πραγματώσουν την τοπική ανάπτυξη μέσω των διευρυμένων αρμοδιοτήτων που φέρνει ο Καλλικράτης. Εν τω μέσω της μεγάλης δημοσιονομικής ύφεσης, καλούνται οι νέοι τοπικοί και υπερτοπικοί άρχοντες, από την 1η Ιανουαρίου του 2011, να σκύψουν στα καθημερινά προβλήματα των συμπολιτών τους και να φέρουν σε πέρας την εφαρμογή της μεγάλης αυτοδιοικητικής μεταρρύθμισης. Κριτήριο της επιλογής των εκλογέων πρέπει να είναι η «τοπική καταλληλότητα και αξιοπιστία». Διότι είναι σαφές πως η ζωή των πολιτών δεν θα καλυτερεύσει αν ο (όποιος) Δήμαρχος τάσσεται υπέρ ή κατά του μνημονίου, εάν στηρίζει ή όχι τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης. Αυτό ενδεχομένως να αποτελέσει αντικείμενο σκέψης για τους πολίτες στις περιφερειακές εκλογές αλλά δεν πρέπει να γίνει το ίδιο και στις δημοτικές. Τα κόμματα που αναφέρθηκαν παραπάνω, καθώς και οι αυτοδιοικητικοί υποψήφιοι αυτών, το πιθανότερο είναι να κάνουν «σημαία» τους στις ερχόμενες εκλογές τον «αντιμνημονιακό» αγώνα. Με τον τρόπο αυτό όμως θα πετύχουν να απαξιώσουν εν τη γενέσει του τη μεγάλη διοικητική μεταρρύθμιση, η οποία ειρήσθω εν παρόδω, αποτελούσε πάγια διεκδίκηση και απαίτηση των συλλογικών αυτοδιοικητικών οργάνων (ΚΕΔΚΕ, ΤΕΔΚΝΑ).
Γεγονός όμως είναι ότι εδώ και αρκετά χρόνια, όταν πρόκειται για ευρωεκλογές ή εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης (οι οποίες χαρακτηρίζονται στην πολιτική επιστήμη ως εκλογές «δεύτερης τάξης»), η εκάστοτε κυβέρνηση λέει ότι δεν είναι δημοψήφισμα ενώ η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση προσπαθεί να δώσει στην αναμέτρηση χαρακτηριστικά κεντρικής πολιτικής μάχης. Η προεκλογική τακτική των κομμάτων της αντιπολίτευσης να παρουσιάσουν τις εκλογές ως δημοψήφισμα για το Μνημόνιο, είναι πολύ εύκολο, αλλά ταυτοχρόνως χωρίς ουσία, διότι με τον τρόπο αυτό «κουκουλώνονται» τα πραγματικά τοπικά προβλήματα.
Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι και πρέπει να παραμείνει η φωνή των πολιτών. Είναι ο πιο κοντινός θεσμός στον πολίτη. Η αυτοδιοίκηση πρέπει να αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις που αφορούν την απασχόληση, το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής, την κοινωνική πολιτική, την παιδεία, τον πολιτισμό, τις μεταφορές, τη νέα γενιά, τον αθλητισμό, τις νέες τεχνολογίες και την κοινωνική συνοχή. Είναι τόσα πολλά τα προβλήματα που καλούνται να επιλύσουν τα αυτοδιοικητικά στελέχη και αυτά πρέπει προεκλογικά να υπερτονιστούν. Η κοινή γνώμη εδώ και καιρό κυριαρχείται από οικονομικές και «μνημονιακές» συζητήσεις, αλλά έστω για ένα μήνα πρέπει να πρυτανεύσει η αυτοδιοικητική λογική. Γιατί μέσα στην οικονομική ύφεση που έχει περιέλθει η χώρα, η αυτοδιοίκηση μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει ως μοχλός ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής και να επαναφέρει στους πολίτες το αίσθημα της αποτελεσματικότητας και της αξιοπιστίας.