ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΧΕΙΡΟΔΙΚΙΑΣ

Η επίθεση που δέχτηκε η κ. Κανέλλη από τον εκπρόσωπο τύπου της ‘Χρυσής Αυγής’, εκτός από το γεγονός ότι είναι καταδικαστέα από κάθε σκεπτόμενο πολίτη, είναι μια αφορμή για να εξαχθούν κάποια χρήσιμα συμπεράσματα. Για τη δράση και την ιδεολογία της ‘Χρυσής Αυγής’ έχουμε μιλήσει αρκετές φορές και μια ακόμη επανάληψη θα κουράσει. Σκόπιμο είναι όμως να αναφέρουμε ότι για τη δυναμική που έχει καταγράψει, και για το ‘δικαίωμα’ που έχουν αποκτήσει τα στελέχη της να χειροδικούν απέναντι σε συνανθρώπους μας, φταίνε σε μεγάλο βαθμό τα Μέσα Ενημέρωσης. Ο αποκλεισμός τους όλα αυτά τα χρόνια από το προσκήνιο, δημιούργησε τον «μύθο» τους και τους θέριεψε στις πρόσφατες κάλπες. Και ο προεκλογικός αποκλεισμός τους, που επιβλήθηκε από μια κακώς εννοούμενη πολιτική ορθότητα, λειτούργησε τελικά υπέρ τους. Τα Μέσα όμως, παρά το επεισόδιο που δημιουργήθηκε, δεν πρέπει να υποπέσουν εκ νέου σε λάθος. Πρέπει να συνεχίζουν να καλούν τους εκπροσώπους της ‘Χρυσής Αυγής’, όχι μόνο διότι έχουν και εκείνοι δικαίωμα στην προβολή και στη διατύπωση των απόψεών τους, αλλά επειδή ακριβώς οι απόψεις τους και οι συμπεριφορές τους αυτές πρέπει να βγουν επιτέλους στον αφρό ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν και οι 437.688 συμπολίτες μας , τι κόμμα ψήφισαν στις εκλογές του Μαΐου. Όμως επειδή η ηγετική ομάδα της ‘Χρυσής Αυγής’ μόνο χαζή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, θα επιβάλλει στα στελέχη της τον αυτό- αποκλεισμό από τα Μέσα για να μην εκτεθούν περαιτέρω στους ψηφοφόρους. Εκτός από το λάθος των ΜΜΕ, ευθύνη για τη διαμορφωθείσα κατάσταση φέρει σαφώς και το κράτος. Η απουσία της πολιτείας από πολλά σημεία της πρωτεύουσας, αλλά και όλης της χώρας, μετέτρεψε τους κατοίκους του κέντρου σε φοβισμένα πλάσματα. Αισθάνθηκαν απροστάτευτοι και αυτό είχε ως αποτέλεσμα, μαζί με την ολιγωρία της αστυνομίας, να ενδυναμωθούν οι ακροδεξιές ομάδες της ‘Χρυσής Αυγής’. Το ιστορικό κέντρο έχει χωριστεί εδώ και χρόνια στα δυο και κανείς δεν φαίνεται να θορυβείτε ακόμη και τώρα. Αναμφίβολα ζούμε την εποχή των άκρων , στην οποία κυρίαρχη θέση έχει ο φόβος και η απαισιοδοξία. Αυτό είναι ορατό παντού και σε καθημερινή βάση. Η ανεπάρκεια του κράτους γιγαντώνει τα παραπάνω αισθήματα και οδηγεί γρηγορότερα τον απλό διαδηλωτή, τον απλό πολίτη, τον παράνομο μετανάστη, τον αναρχικό και τον ακροδεξιό να μετατραπεί σε εν δυνάμει δολοφόνο. Το κράτος, με την ευρεία έννοιά του, δεν τυγχάνει πλέον του σεβασμού του απλού πολίτη και αυτή είναι σίγουρα μια τραγική διαπίστωση, ικανή για να εξηγήσει τις πρόσφατες επιθέσεις σε πολιτικούς, σε δημοσιογράφους και σε ανθρώπους του πνεύματος. Στο κρίσιμο αυτό σημείο έγκειται και το ανησυχητικό γεγονός ότι ακόμα και δημοκρατικοί πολίτες ναι μεν καταδικάζουν τέτοια επεισόδια τύπου Κασιδιάρη, αλλά ενδόμυχα τα καταλαβαίνουν και προσπαθούν αποκηρύσσοντας τα να τα δικαιολογήσουν. Κανείς δεν γνωρίζει αν η χώρα θα καταφέρει να σωθεί ή αν θα πτωχεύσει. Όλο είναι ρευστά και διαρκώς μεταβαλλόμενα. Σίγουρα όμως όλοι μας γνωρίζουμε ότι η καθημερινότητά μας θα μετατραπεί σύντομα σε ζούγκλα αν συνεχιστεί η αδράνεια και η ανυπαρξία της πολιτείας. Έχουμε πλέον να αντιμετωπίσουμε μια κατάσταση που περισσότερο και από την οικονομική κρίση απειλεί να καταπιεί ό,τι έχει απομείνει θετικό σ' αυτή την κοινωνία. Στο τέλος ο φόβος θα είναι το κυρίαρχο συναίσθημα που θα απομείνει. Αυτή η αδράνεια και ο φόβος, μαζί με την αγανάκτηση για τα δυο μεγάλα κόμματα και την επιλεκτική ιστορική μνήμη πολλών συμπολιτών μας, εξέθρεψε τη ραγδαία άνοδο της ‘Χρυσής Αυγής’. Και μαζί με την άνοδο των νεοναζί, παρατηρούμε και τη μετατροπή των μέχρι χθες υγιώς σκεπτόμενων συνανθρώπων μας σε δικηγόρους του διαβόλου της ‘Χρυσής Αυγής’.