ΚΑΥΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Για ακόμη μια φορά μια ελληνική κυβέρνηση περιμένει πως και πως την αξιολόγηση, τα χρήματα και το πράσινο φως από τους δανειστές για να ‘ανασάνει’. Μπροστά στο φάντασμα της άτακτης χρεοκοπίας οι κυβερνώντες λένε ναι σε κάθε απαίτηση των εταίρων και προετοιμάζονται να παρουσιαστούν μπροστά στο λαό και να μετατρέψουν για άλλη μια φορά το μαύρο σε άσπρο, πείθοντάς μας ότι όλα αυτά τα νέα μέτρα που έρχονται είναι (ξανά) για το καλό μας. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τα δημοσιονομικά αποτελέσματα του 2015, παρόλο που χρωστάει παντού (οι οφειλές του δημοσίου στις επιχειρήσεις αυξήθηκαν... μόλις κατά 2 δισ.).  Πανηγυρίζει για το οριακό πλεόνασμα, αλλά ταυτόχρονα η πραγματική οικονομία παραμένει γονατισμένη και τα capital controls παραμένουν στη ζωή μας. Βεβαίως αυτό μικρή σημασία έχει, καθώς όπως μας είπε και ο κ. Μάρδας μέχρι και οι τουρίστες τα ξέχασαν… Με τον ίδιο τρόπο που ξέχασε ο ΣΥΡΙΖΑ τι παραμύθια πουλούσε και πόση ‘ελπίδα’ τάισε τον κόσμο πριν γίνει κυβέρνηση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν θεωρεί ότι ακολουθεί πετυχημένη οικονομική πολιτική. Ή για να το πούμε καλύτερα, έτσι θέλει να λέει στον κόσμο. Γιατί σίγουρα ξέρουν στο κυβερνητικό επιτελείο ότι όταν απόρροια της ‘πετυχημένης πολιτικής’ τους είναι νεα μέτρα αφαίμαξης 5,5 δις ευρώ, κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Βέβαια δεν σκέφτονται όλοι στην κυβέρνηση με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν και εκείνοι που είναι πεπεισμένοι ότι τα νεα μέτρα δεν οδηγούν πουθενά, παρά μόνο εντείνουν τη λαϊκή εξαθλίωση. Ξέρουν ότι με τα νεα φορολογικά μέτρα η πραγματική οικονομία θα υποφέρει περισσότερο, η ανάκαμψη θα παραμείνει όνειρο απατηλό και σε λίγους μήνες το κράτος θα δει για άλλη μια φορά τα ταμειακά του διαθέσιμα να συρρικνώνονται και θα κληθεί ξανά να ενδώσει στις απαιτήσεις των δανειστών. Και αυτοί που σκέφτονται έτσι, δεν αποκλείεται σε οποιαδήποτε δυσκολία να τινάξουν στον αέρα την κυβερνητική πλειοψηφία.

Αυτό προφανώς σκέφτεται και ο Πρωθυπουργός και προσπαθεί με κάθε τρόπο αφενός να πείσει τους βουλευτές του να στηρίξουν τα νεα μέτρα, αφετέρου να σερβίρει στον λαο τις νέες θυσίες με ‘φιλολαϊκό’ και ‘αριστερό’ περιτύλιγμα. Πολλά περιθώρια όμως δεν υπάρχουν, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας δεν συγκεκτρώνουν πλέον τα μεγάλα ποσοστά δημοφιλίας και αποδοχής που είχαν πριν λίγους μήνες. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, ο Πρωθυπουργός  δεν φαντάζει πια ως ο Αριστερός αστέρας που θα καταργούσε με ένα νόμο και ένα άρθρο τα μνημόνια και τις πολιτικές λιτότητες και θα άλλαζε ολόκληρη την Ευρώπη. Προσγειώθηκε απότομα στην πραγματικότητα και κατάλαβε πολύ νωρίς ότι με εκβιασμούς και μονομερείς ενέργειες δεν θα μπορούσε να κερδίσει τίποτα. Ακόμα και οι πιο ένθερμοι, ακόμα και αυτοί που βολεύτηκαν – αξιοκρατικά πάντα... - , γνωρίζουν ότι η κυβίστικη που έκανε η κυβέρνηση ήταν τεράστια. Όπως επίσης γνωρίζουν ότι από εκεί που νόμιζαν ότι θα άλλαζαν συθέμελα την Ευρώπη, η χώρα μας έγινε ο φτωχότερος των συγγενών.

Με άλλα λόγια, άλλα πίστευαν πως θα συναντήσουν, άλλα είδαν και πολύ περισσότερο άλλα κατάφεραν. Αυτή η αλληλουχία γεγονότων δημιουργεί και ένα εύλογο ερώτημα: Κατά πόσο ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση είναι διατεθιμένοι να φτάσουν μέχρι τέλους για την επίτευξη μιας συμφωνίας; Μήπως με αφορμή την εσωτερική και εξωτερική πίεση, το πολιτικό κόστος και τις αντιδράσεις αποφασίσουν να τα τινάξουν όλα στον αέρα και να οδηγηθούμε τελικά στο Grexit; Ουδείς μπορεί να γνωρίζει τι θα συμβεί. Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι μήνες που έρχονται είναι πάρα πολύ κρίσιμοι και το καλοκαίρι προμηνύεται καυτό. Με το σενάριο των πρόωρων εκλογών να βρίσκεται πάντα στην ατζέντα.