ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ ΚΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΙ

Τελειώνει και ο Φλεβάρης και ακόμα να τελεσφορήσει  η αξιολόγηση, η οποία ήταν να κλείσει πριν από ένα χρόνο. Ουδείς γνωρίζει πότε θα κλείσει και πόσο χρόνο θα πάρει και ως φαίνεται δεν πολύ-ασχολούνται οι εταίροι καθώς θεωρούν το ελληνικό πρόβλημα χαμένη υπόθεση. Τα πιο σοβαρά θέματα παραμένουν ανοιχτά και μετά από καιρό επανήλθε στο τραπέζι το Grexit. Ο κ. Ντάισεμπλουμ, δήλωσε ορθά κοφτά ότι αν δεν συνεχίσει να συμμετέχει  το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, η πτώχευση της Ελλάδας είναι δεδομένη. Η κυβέρνηση παραμένει εξαιρετικά αναποτελεσματική και προσκολλημένη στις ιδεολογικές της αγκυλώσεις: Από τη μια κάνει ό,τι μπορεί για να μονιμοποιήσει συμβασιούχους, και από την άλλη κάνει επίσης ό,τι μπορεί για να τρενάρει τις επενδύσεις. Τρανταχτό παράδειγμα το Ελληνικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ σκεπτόμενος μικροπολιτικά, θέλει να κλείσει το μάτι σε ένα εκλογικό σώμα το οποίο θα χρειαστεί στις ερχόμενες εκλογές, μποϊκοτάροντας ταυτόχρονα την ανάπτυξη. Οι  πολιτικές επιλογές του περιορίζονται μόνο στο πως θα διεκδικήσει ξανά την εξουσία (ως λάφυρο) και όχι στο πως θα βγει η χώρα από το αδιέξοδο.

 Μπορεί ακόμα να υπάρχουν συμπολίτες μας που υποστηρίζουν ότι «δεν φταίνε αυτοί, δυο χρόνια είναι στην εξουσία, οι άλλοι φταίνε που ήταν σαράντα», όμως η πικρή αλήθεια είναι ότι η παρούσα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει κάνει πάρα πολύ μεγάλο κακό σε εξαιρετικά μικρό χρονικό διάστημα. Η εποχή του Γιάνη, της μαγκιάς και του ψευτο-εκβιασμού κόστισε στη χώρα 85 δις ευρώ και εκτός αυτού στα μάτια Ευρωπαίων και μη η κυβέρνηση έδωσε τη χειρότερη εικόνα. Τα capital controls διέλυσαν την οικονομία και η κυβέρνηση χωρίς το παραμικρό σχέδιο, με συνεχιζόμενες ανακολουθίες, αντιφάσεις και διγλωσσία κατάφερε να χάσει πολύτιμο χρόνο, πολλά εκατομύρια και οδηγηθήκαμε εύκολα σε νέο μνημόνιο. Και οσονούπω θα οδηγηθούμε σε ένα ακόμα και μαζί με αυτό θα έρθουν και άλλοι φόροι, και άλλα λουκέτα, κι άλλες χαμένες θέσεις εργασίας. Η άμεση και έμμεση φορολογία από τις αρχές του χρόνου έχει πάρει τον ανήφορο, όμως η κυβέρνηση δεν φαίνεται να προβληματίζεται ιδιαιτέρως, καθώς όπως δήλωσε πρόσφατα ο κ. Κουρουμπλής, η κυβέρνηση μπορεί να βάλει και άλλους φόρους προκειμένου να γλιτώσει την περικοπή συντάξεων. Προτιμότεροι λοιπόν οι φόροι, να διαλύσουμε τους ελεύθερους επαγγελματίες -μιας και δεν φαίνεται ότι θα μας ξαναψηφίσουν-, και κλείνουμε το μάτι στους συνταξιούχους, οι οποίοι βεβαίως έχουν γονατίσει τόσα χρόνια, έχουν χάσει κάθε ελπίδα και αξιοπρέπεια και άθελά τους παίρνουν μέρος στο μικροπολιτικό παιγνίδι του ΣΥΡΙΖΑ. 

Ενώ η κυβέρνηση συνεχίζει να μην κάνει το παραμικρό και αναλώνεται στο πως θα γεμίσει το κράτος με ημετέρους ώστε να μπορεί να ελέγχει και να δυσκολεύει το έργο της επόμενης κυβέρνησης, η αγορά έχει στεγνώσει εντελώς και οι καταθέσεις συνεχίζουν να κάνουν φτερά κατά εκατομμύρια από τις τράπεζες. Μπορεί η διαπραγμάτευση να παραμένει μετέωρη, όμως ο κ. Τσακαλώτος αδιαφορεί για τις υποχρεώσεις του και βρίσκει το χρόνο να βρεθεί στη σουίτα του κ. Σαββίδη ψάχνοντας για στήριξη της κυβέρνησης και ευελπιστώντας στη ρωσική βοήθεια. Οι κυβερνητικοί χειρισμοί δείχνουν για πολλοστή φορά την ανικανότητα σε όλο της το μεγαλείο. Και μιας και δεν γίνονται επενδύσεις στη χώρα και δεν έρχεται με κανέναν τρόπο η ανάπτυξη, πάντα βρίσκεται ένας «χρήσιμος» βουλευτής ή στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που πετάει στον ανεμιστήρα γενικότητες για επιστροφή στη δραχμή, και για πολλοστή φορά η κοινή γνώμη αποπροσανατολίζεται και δημιουργείται περαιτέρω διχασμός στους πολίτες. Εξάλλου είναι γνωστή η τακτική και το παιγνίδι των κυβερνόντων: πετάμε την μπάλα στην εξέδρα και τις ευθύνες από την πλάτη μας και περιμένουμε τις εκλογές με την κρυφή ελπίδα ότι θα χάσουμε και θα γυρίσουμε στην εύκολη αντιπολίτευση. Εκεί όπου όλα επιτρέπονται και ο λαϊκισμός είναι δωρεάν.