ΠΛΑΤΕΙΕΣ - ΕΞΟΥΣΙΑ...ΔΥΟ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΔΡΟΜΟΣ

Το τέταρτο μνημόνιο που θα ψηφιστεί - όπως και το τρίτο -  φέρνει φαρδιά πλατιά την υπογραφή των ‘αριστερών’, αυτών που πριν λίγα χρόνια μιλούσαν για ‘γερμανοτσολιάδες’ , για ‘Τσολάκογλου’ και για γερμανική κατοχή. Οι ‘ναι σε όλα’ είναι οι ίδιοι που γέμιζαν ασφυκτικά της πλατείες της οργής, οι ίδιοι που απαιτούσαν από τους προηγούμενους να φύγουν για να έρθουν εκείνοι και να σκίσουν τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο. Ο πάντα ευκολόπιστος λαός τους πίστεψε, με τη νίκη τους έστησε χορούς και μετά από 2,5 χρόνια οι τότε χορευτές διορίστηκαν και οι πλατείες άδειασαν.

 Τώρα, οι 153 βουλευτές που είχαν τότε οργανώσει τα πάντα στην εντέλεια, ψηφίζουν το τέταρτο και πιο σκληρό μνημόνιο, το οποίο όμως ήταν παντελώς αχρείαστο, όπως και το τρίτο. Έφεραν δυο εντελώς αχρείαστα μνημόνια για να καλύψουν τα λάθη, τις εμμονές και τις αγκυλώσεις τους. Το οξύμωρο είναι ότι σήμερα που ψηφίζεται το τέταρτο μνημόνιο, οι διαδηλωτές του τότε όχι απλώς δεν λένε κουβέντα, αλλά πλέον έχοντας εξασφαλίσει μια θεσούλα στο δημόσιο ή έχοντας πάρει μια εργολαβία, κρύβονται και προσπαθούν υπογείως, με ψεύτικους λογαριασμούς στα κοινωνικά δίκτυα, να δικαιολογήσουν την κυβερνητική πολιτική και να εξυμνήσουν τον Τσίπρα και την παρέα του. Μέχρι και την ΕΡΤ έβαλαν στο κόλπο, η οποία εναγωνίως προσπαθεί να μας πείσει για την αξία των αντιμέτρων. Τα οποία αντίμετρα, είναι τόσο καλά, ώστε η κυβέρνηση όντας αρκούντως μεγαλόψυχη, τα αφήνει προίκα προς εφαρμογή το 2019 στη νέα κυβέρνηση. 

Η κυβέρνηση, η οποία όταν φύγει θα έχει αφήσει τη χώρα σε πολύ χειρότερο σημείο απ’ όσο πριν, συνεχίζει απροκάλυπτα να κοροϊδεύει και να εξαπατά τους πολίτες παίζοντας με τη νοημοσύνη και την υπομονή τους. Με την προπαγάνδα στο φουλ και με τη μετατόπιση των ευθυνών, προσπαθεί όχι να σώσει τη χώρα, αλλά να τακτοποιήσει ακόμα και τώρα όσους ημετέρους μπορεί έτσι ώστε να δημιουργήσει έναν ‘αριστερό’ μηχανισμό για τις δύσκολες μέρες που έρχονται. Έχουμε ξαναπεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ φάνταζε στα μάτια του κόσμου ως κάτι νέο, ελπιδοφόρο που θα συντρίψει το παλιό και θα προχωρήσει μπροστά για το καλό της πατρίδας. Όλοι έλεγαν προεκλογικά ‘τα μισά να κάνει, ικανοποιημένοι είμαστε’. Όχι μόνο τα μισά δεν έκανε, όχι μόνο δεν κόμισε κάτι διαφορετικό, αλλά πήρε και γιγάντωσε όλες τις στρεβλώσεις του παρελθόντος. Με σημαία τον κομπλεξισμό, την  ‘αριστερή μαγκιά’  και την απουσία οποιουδήποτε σχεδίου, αποδείχθηκε χειρότερος όλων των προηγούμενων και το μόνο που κατάφερε είναι να φορτώσει στη χώρα και στους πολίτες αλλά δυο αχρείαστα μνημόνια. Από το ‘’αυτή η Βουλή και αυτή η κυβέρνηση δεν πρόκειται να ψηφίσουν νέο Μνημόνιο’’, φτάσαμε στο ‘’ναι σε όλα’’. 

Ο Τσίπρας πανηγυρίζει με τα νέα μέτρα, και είναι τέτοια η χαρά του που κατά δήλωσή του, μπορεί να βάλει και γραβάτα…Προσπαθεί να μας πείσει ότι ήρθαν καλύτερες μέρες, όμως αυτές ήρθαν μόνο για τις ορδές των μετακλητών υπαλλήλων, για όλους τους συγγενείς και φίλους που έχουν ‘τακτοποιηθεί’ και για τους επιχειρηματίες που με τη στήριξη του Πρωθυπουργού θέλουν να αλώσουν τη χώρα και να δημιουργήσουν τη δική τους, ‘καλή διαπλοκή’. Για τη χώρα και τους πολίτες θα αργήσουν πολύ να έρθουν, και το χειρότερο όλων είναι ότι πλέον έχουμε συμβιβαστεί με την εξαθλίωση, με την κατάθλιψη, με τον πολιτικό αμοραλισμό τους και θεωρούμε ως μονόδρομο όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και διαλύουν τις ζωές μας. Όσο εμείς βιώνουμε στο πετσί μας τα μέτρα, ο Καμμένος και ο Πολάκης ανερυθρίαστα θα κάνουν πάρτι και θα καλούν και τη μπάντα του Στρατού. Γιατί πολύ απλά μπορούν και το κάνουν στην υγειά των κορόιδων.  Γιατί αυτοί δεν είναι ‘νεοφιλελεύθεροι’ όπως οι προηγούμενοι…

ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ

Η ιδιαιτέρως μεγάλη νίκη του Εμμανουέλ Μακρόν τόνωσε το ηθικό όλων εκείνων που κόντρα στο ρεύμα των τελευταίων ετών συνεχίζουν να πιστεύουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η προεδρική μάχη της Γαλλίας ήταν πολύ σημαντική, καθώς ενδεχόμενη επικράτηση της Λεπέν και της ιδεολογίας  της θα πήγαινε την Ευρώπη πολλά χρόνια πίσω και θα έδινε ερέθισμα και σε άλλους υποψηφίους διαφορετικών χωρών για να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο.  Μετά από πολύ καιρό, η νίκη του Μακρόν ήταν μια νίκη κόντρα στον ρατσισμό και την μισαλλοδοξία, κόντρα στον εθνολαϊκισμό και σε όλες εκείνες τις φωνές που επιθυμούν διακαώς τη διάλυση της Ευρώπης. 

Ο Μακρόν έχει συγκεκριμένη και συγκροτημένη άποψη για την Ευρώπη αλλά για να μπορέσει να πράξει τα δέοντα έχει μπροστά του ένα –εξίσου σημαντικό με την εκλογή του – στοίχημα να κερδίσει: Τον Ιούνιο διεξάγονται στη Γαλλία οι βουλευτικές εκλογές και ο Μακρόν πρέπει να επιλέξει ικανούς υποψηφίους ώστε αυτοί με τη σειρά τους να μπορέσουν να πείσουν τους ψηφοφόρους. Η επικράτηση μόνο εύκολη δεν θα είναι καθώς οι υποψήφιοι της Λεπέν αλλά και των λοιπών κομμάτων θα θέλουν να πάρουν ρεβάνς για την ήττα στην προεδρική μάχη. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε αν οι υποψήφιου του ‘En Marche’ θα καταφέρουν να συνεργαστούν στο δεύτερο γύρο με υποψηφίους της Κεντροδεξιάς ή των Σοσιαλιστών. Οι επί μέρους στρατηγικές και προσωπικές φιλοδοξίες ενδεχομένως να επικρατήσουν από τον κοινό στόχο – όπως φάνηκε και στην προεδρική εκλογή – της συρρίκνωσης της παρουσίας βουλευτών της Λεπέν στο Κοινοβούλιο. Αν ο νέος Πρόεδρος δεν καταφέρει να κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία, τότε θα αναγκαστεί να στηριχθεί σε βουλευτές – κυρίως- της Κεντροδεξιάς. Και η σχέση αυτή ενδεχομένως να δημιουργήσει πολλά προβλήματα που θα επηρεάσουν την πολιτική που θέλει να ακολουθήσει.  

Για να επιστρέψουμε στα απόνερα της προεδρικής εκλογής, ο Μακρόν κατάφερε να κερδίσει χωρίς να ανήκει σε κάποιο κόμμα. Είναι τέτοια η αποστροφή του κόσμου προς τα παραδοσιακά κόμματα, όχι μόνο στη Γαλλία αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη, που οι ψηφοφόροι μπορούν ευκολότερα να εμπιστευτούν έναν  νέο ‘κομματικά άστεγο’ αλλά ικανό υποψήφιο, παρά αυτόν που θα του υποδείξουν τα παραδοσιακά  κόμματα. Ο Μακρόν καλείται να κερδίσει και αυτό το στοίχημα:  Να γίνει ο Πρόεδρος –χωρίς κόμμα- που θα καταφέρει να εκφράσει τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της Αριστεράς, της Δεξιάς και του Κέντρου. Έχει την ευκαιρία να τα καταφέρει αλλά δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Καλλιέργησε μεγάλες προσδοκίες στους Γάλλους πολίτες και αναπόφευκτα θα κριθεί αυστηρά. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η Γαλλία αντιμετωπίζει πολλά οικονομικά προβλήματα, έχει υψηλή ανεργία, βρίσκεται στο στόχαστρο τρομοκρατικών επιθέσεων και επίσης έχει να αντιμετωπίσει καυτά θέματα κοινωνικής συνοχής. Αν δεν καταφέρει να τα επιλύσει θα σβήσει γρήγορα το άστρο του. Έχουμε δει άλλωστε ότι με αφορμή την κρίση τα όρια ανοχής των πολιτών έχουν μειωθεί σε απίστευτο βαθμό και τα πράγματα αλλάζουν με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Ο δρόμος που έχει να ανέβει ο νέος Γάλλος Πρόεδρος είναι ανηφορικός και καλό είναι να μην καλλιεργούνται υπερπροσδοκίες στους Ευρωπαίους πολίτες. Η νίκη του ήταν ένα θετικό βήμα, όμως τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.