ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ

Η ιδιαιτέρως μεγάλη νίκη του Εμμανουέλ Μακρόν τόνωσε το ηθικό όλων εκείνων που κόντρα στο ρεύμα των τελευταίων ετών συνεχίζουν να πιστεύουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η προεδρική μάχη της Γαλλίας ήταν πολύ σημαντική, καθώς ενδεχόμενη επικράτηση της Λεπέν και της ιδεολογίας  της θα πήγαινε την Ευρώπη πολλά χρόνια πίσω και θα έδινε ερέθισμα και σε άλλους υποψηφίους διαφορετικών χωρών για να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο.  Μετά από πολύ καιρό, η νίκη του Μακρόν ήταν μια νίκη κόντρα στον ρατσισμό και την μισαλλοδοξία, κόντρα στον εθνολαϊκισμό και σε όλες εκείνες τις φωνές που επιθυμούν διακαώς τη διάλυση της Ευρώπης. 

Ο Μακρόν έχει συγκεκριμένη και συγκροτημένη άποψη για την Ευρώπη αλλά για να μπορέσει να πράξει τα δέοντα έχει μπροστά του ένα –εξίσου σημαντικό με την εκλογή του – στοίχημα να κερδίσει: Τον Ιούνιο διεξάγονται στη Γαλλία οι βουλευτικές εκλογές και ο Μακρόν πρέπει να επιλέξει ικανούς υποψηφίους ώστε αυτοί με τη σειρά τους να μπορέσουν να πείσουν τους ψηφοφόρους. Η επικράτηση μόνο εύκολη δεν θα είναι καθώς οι υποψήφιοι της Λεπέν αλλά και των λοιπών κομμάτων θα θέλουν να πάρουν ρεβάνς για την ήττα στην προεδρική μάχη. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε αν οι υποψήφιου του ‘En Marche’ θα καταφέρουν να συνεργαστούν στο δεύτερο γύρο με υποψηφίους της Κεντροδεξιάς ή των Σοσιαλιστών. Οι επί μέρους στρατηγικές και προσωπικές φιλοδοξίες ενδεχομένως να επικρατήσουν από τον κοινό στόχο – όπως φάνηκε και στην προεδρική εκλογή – της συρρίκνωσης της παρουσίας βουλευτών της Λεπέν στο Κοινοβούλιο. Αν ο νέος Πρόεδρος δεν καταφέρει να κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία, τότε θα αναγκαστεί να στηριχθεί σε βουλευτές – κυρίως- της Κεντροδεξιάς. Και η σχέση αυτή ενδεχομένως να δημιουργήσει πολλά προβλήματα που θα επηρεάσουν την πολιτική που θέλει να ακολουθήσει.  

Για να επιστρέψουμε στα απόνερα της προεδρικής εκλογής, ο Μακρόν κατάφερε να κερδίσει χωρίς να ανήκει σε κάποιο κόμμα. Είναι τέτοια η αποστροφή του κόσμου προς τα παραδοσιακά κόμματα, όχι μόνο στη Γαλλία αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη, που οι ψηφοφόροι μπορούν ευκολότερα να εμπιστευτούν έναν  νέο ‘κομματικά άστεγο’ αλλά ικανό υποψήφιο, παρά αυτόν που θα του υποδείξουν τα παραδοσιακά  κόμματα. Ο Μακρόν καλείται να κερδίσει και αυτό το στοίχημα:  Να γίνει ο Πρόεδρος –χωρίς κόμμα- που θα καταφέρει να εκφράσει τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της Αριστεράς, της Δεξιάς και του Κέντρου. Έχει την ευκαιρία να τα καταφέρει αλλά δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Καλλιέργησε μεγάλες προσδοκίες στους Γάλλους πολίτες και αναπόφευκτα θα κριθεί αυστηρά. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η Γαλλία αντιμετωπίζει πολλά οικονομικά προβλήματα, έχει υψηλή ανεργία, βρίσκεται στο στόχαστρο τρομοκρατικών επιθέσεων και επίσης έχει να αντιμετωπίσει καυτά θέματα κοινωνικής συνοχής. Αν δεν καταφέρει να τα επιλύσει θα σβήσει γρήγορα το άστρο του. Έχουμε δει άλλωστε ότι με αφορμή την κρίση τα όρια ανοχής των πολιτών έχουν μειωθεί σε απίστευτο βαθμό και τα πράγματα αλλάζουν με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Ο δρόμος που έχει να ανέβει ο νέος Γάλλος Πρόεδρος είναι ανηφορικός και καλό είναι να μην καλλιεργούνται υπερπροσδοκίες στους Ευρωπαίους πολίτες. Η νίκη του ήταν ένα θετικό βήμα, όμως τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.