ΤΟ ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΕΙ

Εν τέλει το νέο μνημόνιο και τα σκληρά μέτρα που αυτό επιτάσσει, ψηφίστηκε επί της αρχής με 199 "ναι" και με 74 "όχι", με σημαντικές διαρροές όμως από τα δυο μεγάλα κόμματα. Συνολικά 31 βουλευτές από το ΠΑΣΟΚ διαφοροποιήθηκαν ενώ οι διαρροές από τη ΝΔ ανέρχονται σε 20. Οι αλλαγές που φέρνει το νέο μνημόνιο είναι σκληρές και τα αποτελέσματα στην καθημερινότητα και στη ζωή μας θα φανούν άμεσα. Όσον αφορά τις συντάξεις, μειώνονται κατά 15% στα «ευγενή ταμεία», άλλο τόσο μειώνονται οι επικουρικές ενώ κατά 7% λιγότερη σύνταξη θα παίρνουν οι ασφαλισμένοι του ΝΑΤ. Οι μισθοί παίρνουν και αυτοί την κατηφόρα. Ο βασικός μισθός μειώνεται κατά 22%, για τους νέους κάτω των 25 ετών κατά 32% ενώ αναστέλλονται όλες οι ωριμάνσεις. Με το νέο μνημόνιο η όλο και αυξανόμενη ανεργία δυστυχώς θα συνεχίσει την άνοδό της. Τη διετία 2012-214 το νέο μνημόνιο προβλέπει συνολική ύφεση 4% με 5%. Τα «λουκέτα» στην αγορά θα αυξηθούν, ενώ υπολογίζεται ότι επιπλέον 160.000 συμπολίτες μας θα χάσουν την εργασία τους. Το εισόδημά μας θα συμπιεστεί κατά πολύ ενώ οι φόροι θα είναι ακόμα περισσότεροι μιας και αυξάνονται οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, καταργούνται φοροαπαλλαγές και προνομιακά καθεστώτα, ενώ πιθανό είναι το αφορολόγητο όριο να καταργηθεί τελείως.
Με όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας πιστοποιείται ότι μαζί με την Ελλάδα, η κρίση επηρεάζει αποφασιστικά και την Ευρώπη. Υπό τις τρέχουσες συνθήκες, θεωρείται πια οικουμενικά αυτονόητο πως η δημοσιονομική πειθαρχία και η σκληρή λιτότητα συνιστούν τη μόνη απάντηση σε όλα τα διαφαινόμενα αδιέξοδα. Όλοι φαίνεται να συναποδέχονται ότι, στο όνομα της ορθολογικότητας και της κυριαρχίας των οικονομικών αριθμών, οι ανάλγητες αγορές μπορεί και πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να προωθούν τα συμφέροντά τους, τσακίζοντας, στην ανάγκη ανελέητα, όσους βρεθούν στο διάβα τους. Η συνταγή είναι άλλωστε γνωστή, ιστορικά δοκιμασμένη και έχει ακουστεί πάμπολλες φορές από τα χείλη των δανειστών μας: «Προσαρμοσθείτε ή λιμοκτονήστε». Για τον λόγο αυτό, οι πολίτες των υπόλοιπων ευρωπαϊκών και μη κρατών, μπαίνουν στη θέση των Ελλήνων μιας και πιστεύουν ότι σύντομα μπορεί να βρεθούν στη θέση τους. Σε πολλές πόλεις της Ευρώπης πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις συμπαράστασης υπέρ της χώρας μας και τα συνθήματα που κυριάρχησαν ήταν: «Όχι στην Ευρώπη των αρπακτικών του καπιταλισμού, ναι στην Ευρώπη της αλληλεγγύης», «Προσοχή, αύριο θα γίνει και εδώ Αθήνα», «Σήμερα η Ελλάδα, αύριο εσύ», «Κάτω το ΔΝΤ», «Αλληλεγγύη για την Ελλάδα και ενάντια στις Τράπεζες», «Όχι σε Μέρκελ και Σαρκοζί που στραγγαλίζουν τους λαούς», «Αυτοί που σπέρνουν τη μιζέρια θα εισπράξουν τον θυμό». Αν μη τι άλλο, μόνο θετική είναι η αφύπνιση των ευρωπαίων πολιτών και αυτοί είναι που πράττουν αυτά τα οποία θα έπρεπε ήδη να έχει επιδείξει η ευρωπαϊκή ηγεσία: ομοψυχία, αλληλεγγύη και συμπαράσταση.
Μπορεί να γινόμαστε μάρτυρες της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης από την πλευρά των πολιτών, όμως συνεχίζει να απουσιάζει η πολιτική απάντηση στην κρίση. Η επιλογή των κρατούντων να υποταγούν στις αγορές αντί να τις πατάξουν αμείλικτα –και προφανώς θα μπορούσαν ακόμα και σήμερα να το πετύχουν, αν το ήθελαν– δείχνει ότι το πολιτικό, ιδεολογικό και πολιτιστικό πρόταγμα μιας συνεχώς συγκλίνουσας αλληλέγγυας Ευρώπης που απαρτίζεται από διαφορετικούς και ισοτίμους λαούς και πολιτισμούς έχει ήδη εκπνεύσει. Μοιραία, λοιπόν, το σχέδιο της ευρωπαϊκής οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ενότητας δείχνει να βαλτώνει με αφορμή την ελληνική κρίση. Η Ευρώπη του Ντελόρ και του Σμιτ απέχει έτη φωτός από την Ευρώπη της Μέρκελ και του Σαρκοζί.