ΒΑΛΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΙΑ ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

Κρίσιμες είναι οι ώρες που περνά η πατρίδα μας , μιας και ακόμα δεν έχει αποφασιστεί η ψήφιση του PSI και η μείωση του ύψους του δημοσίου χρέους. Προκειμένου η τρόικα να αποδεχθεί τα παραπάνω, απαιτεί ριζικές ανατροπές στο εργασιακό καθεστώς και στον ιδιωτικό τομέα πλέον. Οι ανατροπές αυτές έχουν να κάνουν με τον κατώτατο μισθό, με την κατάργηση του13ου και 14ου μισθού, κατάργηση κλαδικών συμβάσεων. Οι απαιτήσεις αυτές είναι επιτακτικές και επίμονες για την τρόικα και ''δίνετε το ελεύθερο'' στον πρωθυπουργό και τους αρχηγούς των κομμάτων που απαρτίζουν την κυβέρνηση, το ύψος των αλλαγών που θα γίνουν αποδεκτές. Εκτός από τις επικείμενες ανατροπές στον ιδιωτικό τομέα, γίνεται ακόμα λόγος για την αναγκαιότητα απόλυσης περίπου 100.000 υπαλλήλων του στενού και ευρύτερου δημοσίου τομέα. Είναι γεγονός ότι στο δημόσιο τομέα, υπάρχουν πολλές υπηρεσίες με πλεονάζον προσωπικό και άλλες που εμφανέστατα υπολειτουργούν. Ακόμα και σήμερα συμβαίνουν αυτά ενώ θα έπρεπε προ πολλού να έχει μπει τάξη στο δημόσιο τομέα. Μιας και δεν λειτούργησε καθόλου η εφεδρεία, στην περίπτωση που υπάρχουν θέσεις στο δημόσιο τομέα που κρίνονται μη οργανικές, μπορεί να καταργηθούν και σύμφωνα με το Σύνταγμα μπορούν να επιφέρουν την απόλυση του υπαλλήλου, γεγονός το οποίο ουδέποτε έχει συμβεί ως σήμερα. Η άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων παραμένει ένα ζήτημα ταμπού για την ελληνική κοινωνία και κυρίως για τα κόμματα, αν και πλέον δεν αντιμετωπίζεται με τόση οξύτητα όσο παλαιότερα. Σίγουρα δεν είναι και το πλέον ευχάριστο να απειλείται η θέση ενός δημοσίου υπαλλήλου, ο οποίος έχει προγραμματίσει τη ζωή του και τις υποχρεώσεις του βασιζόμενος στη σιγουριά που απολαμβάνει.

Είναι όμως εξίσου δυσάρεστο το γεγονός ότι καθημερινά εκατοντάδες ιδιωτικοί υπάλληλοι χάνουν τη δουλειά τους. Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα δεν απολαμβάνουν καμιά μονιμότητα και αυτούς έχει βάλει στόχο πλέον ξεκάθαρα η τρόικα. Όπλο τους είναι η σκληρή εργασία και διαρκώς αξιολογούνται. Και δεν είναι μόνο αυτό. Ο μισθός των περισσοτέρων ιδιωτικών υπαλλήλων είναι σαφώς κατώτερος του μέσου δημοσίου, ενώ το ωράριο μεγαλύτερο. Σαφώς και δεν επιχειρείται διαχωρισμός των εργαζομένων, όμως τη στιγμή που γίνεται έντονος διάλογος για τους δημοσίους υπαλλήλους, πρέπει κάποια στιγμή να ασχοληθούν οι αρμόδιοι σοβαρά και με τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα. Εκτός της προσπάθειας για κατάργηση κατώτατου, 13ου και 14ου μισθού, η πιθανή νομιμοποίηση των ατομικών συμβάσεων που απαιτεί η τρόικα θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε εργασιακή ζούγκλα δίνοντας το τελειωτικό χτύπημα σε κάθε έννοια συλλογικής προστασίας των εργαζομένων. Όπως καταλαβαίνει ο καθένας, στην περίπτωση που θα καλείται ατομικά ο κάθε εργαζόμενος ενώπιον του εργοδότη για την υπογραφή ατομικής σύμβασης, με το περίστροφο της απόλυσης πάνω στο τραπέζι και με την ανεργεία να καλπάζει, θα αναγκαστεί να υπογράφει νέα ατομική σύμβαση εργασίας και αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα , με πρόσχημα την ανάπτυξη που μόνη σίγουρη δε θα είναι, τη δημιουργία πάμφθηνης και ευέλικτης εργασίας για το ξένο και εγχώριο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Έχει αναφερθεί αρκετές φορές από αυτή τη στήλη ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γίνεται διαχωρισμός δημοσίων και ιδιωτικών υπαλήλων, πόσο μάλλον να επιχειρείται η διαμόρφωση εμφυλίου κλίματος ανάμεσά τους. Όλοι είναι πολίτες που υποφέρουν από τους συνεχιζόμενους φόρους, από τις μειώσεις μισθών και από την ανεργεία. Όμως, με πρόσχημα την ανάπτυξη, για άλλη μια φορά η τρόικα εξαπολύει επίθεση στους ιδιωτικούς υπαλλήλους και με λίγα λόγια λέει στην κυβέρνηση ότι είτε θα πτωχεύσει η χώρα είτε θα πτωχεύσει το μεγαλύτερο μέρος των ιδιωτικών υπαλλήλων. Αυτός ο εκβιασμός εκτός από άδικος είναι και ανήθικος. Για την πιθανή πτώχευση της χώρας, τη μικρότερη ευθύνη έχουν οι ιδιωτικοί υπάλληλοι. Στο σημείο αυτό πρέπει η κυβέρνηση να βάλει μια 'κόκκινη γραμμή'. Συνέχεια από την κυβέρνηση ακούν οι πολίτες για κόκκινη γραμμή και κόκκινη γραμμή δεν βλέπουν. Όλα όσα περνούν οι πολίτες έχουν περάσει χωρίς ίχνος αντίστασης και αντίδρασης από τους κυβερνώντες. Δεν αξίζει στον ελληνικό λαό να κοιμάται και να ξυπνά με το φόβο νέων φορολογικών μέτρων, απολύσεων κ.ο.κ. Πρέπει ακόμα και την ύστατη ώρα ο πρωθυπουργός και τα κόμματα που απαρτίζουν την κυβέρνηση να συμφωνήσουν και σε κάτι άλλο πέρα από την πτώχευση της χώρας: να βάλουν φρένο στους συνεχιζόμενους εκβιασμούς της τρόικας και να λειτουργήσουν προς όφελος του ελληνικού λαού. Να βάλουν κόκκινη γραμμή στις εξωφρενικές και μη αποτελεσματικές απαιτήσεις των δανειστών μας και να μιλήσουν στον ελληνικό λαό. Τότε ενδεχομένως το χείριστο κλίμα για το πολιτικό σύστημα ν' αναστραφεί κάπως και η υπερηφάνεια και η αισιοδοξία να επιστρέψει στους συμπολίτες μας.