ΣΤΡΟΦΗ 180 ΜΟΙΡΩΝ --Άρθρο του Θεοδόση Κοριτσίδη--

Κλείσαμε μια εβδομάδα Αριστερά....και από τις πρώτες κιόλας μέρες η κυβέρνηση χάραξε μια εντελώς καινούρια διαπραγματευτική πολιτική. Οι αντιδράσεις σε εσωτερικό και εξωτερικό είναι μοιρασμένες. Στο μεν εσωτερικό τα κόμματα που τρομοκρατούσαν τον λαό προεκλογικά, φαίνεται να εύχονται την αποτυχία της κυβέρνησης για να επιβεβαιωθούν πανηγυρικά και συνέχεια κάνουν μόνο και μία ερώτηση: “Που θα βρείτε τα λεφτά;;”. Από την άλλη μεριά στο εξωτερικό δημιουργείται ένα διαφορετικό ρεύμα αλλαγής σε χώρες του Νότου (κυρίως στην Ισπανία με τους Podemos) αλλά και την ξαφνική στήριξη του Γάλλου υπουργού οικονομικών που τοποθετήθηκε υπέρ στο να μας δοθεί χρόνος και βοήθεια. Στην αντίπερα όχθη βρίσκονται οι χώρες του Βορρά με μπροστάρηδες Ολλανδία, Γερμανία που κάνουν και λένε οτιδήποτε για να μας σπάσουν κοινώς τον τσαμπουκά.

                 

 Την προηγούμενη εβδομάδα ο Ολλανδός πρόεδρος του Eurogroup, μετά την συνάντηση του με τον κύριο Βαρουφάκη στο τέλος της κοινής τους συνέντευξης τύπου, έδειξε όσο περισσότερο μπορούσε τη δυσαρέσκειά του για την αλλάγη πλεύσης της ελληνικής κυβέρνησης. Επίσης από όλα τα επίσημα γερμανικά χείλη, εδώ και περίπου 1-2 μήνες που έγινε γνωστό ότι θα έχουμε εκλογές, έβγαιναν προς τα έξω όλα εκείνα που λέγονται «εξωτερική» γραμμή για τα πολιτικά δρώμενα στην χώρα, επισημαίνοντας πως το καλύτερο για την χώρα είναι να βγει μία κυβέρνηση που την ξέρουν, πως δεν υπάρχει περίπτωση κουρέματος και πως αν δεν συνεχιστεί το πρόγραμμα δεν θα υπάρξει περαιτέρω αναχρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών από την ΕΚΤ.

 Και ξαφνικά όλοι σιγά σιγά φαίνεται να ρίχνουν λίγο νερό στο κρασί τους. Από τη μία, οι δανειστές και εταίροι μας λένε “θέλουμε την Ελλάδα στο ευρώ και στην οικογένεια της Ε.Ε και θα την βοηθήσουμε”, “ίσως μπορέσουμε να κάνουμε κάποιο «κούρεμα» χρέους” , “ας τους δώσουμε λίγο χρόνο”. Από την άλλη, η κυβέρνηση πάλι αρνείται τις μονομερείς κινήσεις, διαβεβαιώνει προς πάσα κατεύθυνση ότι η χώρα θα εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις και θα κάνει ό,τι χρειαστεί για να μην έρθει σε ρήξη με την Ευρώπη. “Τελείωνει” την ΤΡΟΙΚΑ όπως άλλωστε είχε προεκλογικά υποσχεθεί με την διαφόρα ότι ίσως το καινούριο μνημόνιο το ονομάσει απλά “πρόγραμμα” για να ηχεί όμορφα στα αυτιά του κόσμου.

 Φυσικά θετικά βήματα είναι η επαναφορά της 13ης σύνταξης για εκείνους που λαμβάνουν λιγότερα από 700 ευρώ τον μήνα, η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 μικτά, η κατάργηση των 5 ευρώ για τα νοσοκομεία αλλά δεν παύουν να είναι απλά παυσίπονα για μια κοινωνία που την τελευταία 5ετία απλά φτωχοποιήθηκε και ένα κράτος διαλύθηκε τελείως. Ο προσωπικός μου φόβος είναι μήπως η νέα κυβέρνηση απλά κάνει πράγματα τα οποία θα πληρώσει με οδυνηρό τρόπο και σε χειρότερο τρόπο ο ελληνικός λαός σε μερικούς μήνες. Προσοχή, φυσικά και δεν λέω ότι η πολιτική που εφαρμοζόταν ήταν η σωστή αλλά ποτέ δεν έγινε ουσιαστική αναδριάθρωση του κράτους. Τα προβλήματα μας δεν ήταν η ΕΡΤ, οι καθαρίστριες ή οι σχολικοί φύλακες.

Αντίθετα, το πρόβλημα ήταν και είναι η φοροδιαφυγή –κυρίως του κεφαλαίου – και η σπατάλη του δημοσίου χρήματος. Είναι γνωστό άλλωστε ότι όταν παίρναμε μία δόση από το ΔΝΤ ή την Ε.Ε μεγάλο μέρος πήγαινε σε Γαλλία ή Γερμανία για την αγορά πανάκριβων εξοπλιστικών προγραμμάτων και αποπληρωμή παλαιότερων δανείων και τόκων. Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι οι λαοί μεταξύ τους δεν έχουν πραγματικά να χωρίσουν τίποτα. Τα πολιτικά πιόνια, το σύστημα και οι τραπεζίτες έχουν λόγους να μας “χωρίζουν” για να γίνονται αυτά που θέλουν. Ένα μεγάλο ερώτημα λοιπόν είναι αν αυτή η αλλαγή των 180 μοιρών είναι πραγματική και ουσιαστική ή απλά είναι ένα ακόμα τέχνασμα του σύστηματος για να πετύχει αργότερα τον σκόπο του και να διαλύσει κάθε ελπίδα για αλλάγη όπως επιδεικτικά έκανε με την Κύπρο (κούρεμα καταθέσεων προς παραδειγματισμό).

 Αυτός ο μήνας είναι πολύ σημαντικός. Ο υπουργός οικονομικών κάνει συνεχείς επαφές με ξένους ομολόγους του για να παρουσιάσει τις ιδέες και τις προτάσεις την ελληνικής πλευράς και να ακούσει τις δικές τους. Το μόνο που χρειάζεται είναι υπομονή και χρόνος για την καινούρια κυβέρνηση. Μακάρι να υπάρχει σχέδιο και η ζωή μας να γίνει ουσιαστικά καλύτερη. Όμως αναμφίβολα, πρέπει να δώσουμε μεγάλη έμφαση στα επόμενα χρόνια σε κάτι που δεν τονίζεται από κανέναν πολιτικό ....στην ΠΑΙΔΕΙΑ. Αυτό είναι που λείπει από την κοινωνία πλεόν για να μπορεί να σκεφτεί, να “μετρήσει” τις επιλογές της. Όταν αρχίσουμε να δίνουμε τη θετική και συνειδητή ψήφο μας, και όχι την αρνητική για το ποιος θα μας δώσει τα περισσότερα τότε ίσως πραγματικά κερδίσουμε κάτι. 

Υπομονή λοιπόν να δούμε τι θα γίνει.... εις το επανιδείν.