ΗΧΗΡΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ

Το σημαντικότερο συμπέρασμα του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών είναι η δέσμευση του Πρωθυπουργού ότι δεν θα οδηγηθεί η χώρα (τουλάχιστον άμεσα) σε πρόωρη εκλογική αναμέτρηση. Το βασικό είναι πως η χώρα απέφυγε, προς το παρόν, τις εκλογές. Δεν τις άντεχε στην παρούσα συγκυρία καθώς μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδος θα έφερνε πολιτική αστάθεια και θα έβαζε σε σοβαρό κίνδυνο την χώρα η οποία φλερτάρει συνεχώς με την χρεωκοπία. Ο κ. Παπανδρέου με το δίλημμα που έθεσε, μερικώς δικαιώθηκε στην περιφέρεια Αττικής αλλά η μεγάλη αποχή σε επίπεδα Ευρωεκλογών 2009, έστειλε ένα σαφές μήνυμα στην κυβέρνηση και στο πολιτικό σύστημα: Ο κόσμος είναι εμφανώς απογοητευμένος και ταυτοχρόνως πεπεισμένος ότι με τη συμμετοχή του στην εκλογική αναμέτρηση δεν πρόκειται να αλλάξει πολλά πράγματα. Νιώθει ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού ότι η ψήφος του πλέον δεν μετράει. Και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό μήνυμα των εκλογών.
Αν μαζί με την αποχή συνυπολογίσουμε το μεγάλο ποσοστό που συγκέντρωσαν τα λευκά και άκυρα ψηφοδέλτια, είναι ξεκάθαρο πως οι πολίτες γυρίζουν σταδιακά την πλάτη στα κόμματα. Μπορεί ο δικομματισμός για άλλη μια φορά να συγκέντρωσε υψηλά ποσοστά, αλλά δεν μπορεί κανείς εύκολα να μιλά για νίκη του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ έχασε πάνω από ένα εκατομμύριο ψήφους, έναν μόλις χρόνο μετά από τον εκλογικό θρίαμβο του 2009. Η ΝΔ εμφανίζεται ελαφρώς συσπειρωμένη αλλά σε καμία περίπτωση δεν προκύπτει η «ολική επαναφορά» για την οποία έκανε λόγο ο κ. Σαμαράς. Το εκλογικό σώμα ενδεχομένως να αντιλαμβάνεται ότι η τήρηση του μνημονίου είναι μονόδρομος για τη χώρα. Από την άλλη όμως δεν ήθελε να δώσει λευκή επιταγή στο ΠΑΣΟΚ και επέλεξε την αποχή, δεδομένου ότι δεν πείστηκε από το αντι-μνημονιακό μέτωπο που είχε συγκροτήσει η αντιπολίτευση.
Ένα ακόμη σημαντικό συμπέρασμα που προκύπτει είναι η πολιτική – εκλογική αμηχανία των πολιτών. Από τη µια πλευρά, έχουµε µια κυβερνητική πολιτική που αποδοκιμάζεται ποικιλοτρόπως από µια ευρύτατη αλλά ετερόκλητη πλειονότητα πολιτών. Και πρόκειται για μια αποδοκιμασία που δεν βρίσκεται στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα και ούτε είναι απόρροια μόνο κάποιου δημοσκοπικού ευρήματος. Εκφράστηκε στην κάλπη, αλλά το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι δεν πήρε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά καθώς δεν αναδεικνύεται κάποια άλλη πολιτική δύναμη ικανή να αντικαταστήσει τη σηµερινή κυβερνητική πλειοψηφία. Ακόµη και σε χαµηλά ποσοστά, το ΠΑΣΟΚ παραµένει ισχυρότερο από τους αντιπάλους του.
Το ΠΑΣΟΚ όμως δεν µπορεί να συνεχίσει να κυβερνά βέβαιο ότι όλα βαίνουν καλώς. Παραμένει πρώτο κόμμα όμως το καμπανάκι χτύπησε. Είναι προφανές ότι δεν έχει τη δυναμική που είχε ένα χρόνο πριν και το γεγονός αυτό δεν πρέπει να περνάει απαρατήρητο από το κυβερνητικό επιτελείο. Η αντιπολίτευση, από την πλευρά της, και ειδικά η ΝΔ, δεν µπορεί να καρπωθεί τη δυσαρέσκεια, μιας και δεν διαθέτει ακόµη ούτε πειστική πρόταση εξουσίας, ούτε τα πρόσωπα που θα την υπηρετήσουν. Προφανώς, η κυβέρνηση βγήκε αποδυναμωμένη από το αποτέλεσµα. Αυτό, όµως, δεν είναι καταστροφικό. Καταστροφικό θα αποδειχτεί µόνο αν δεν καταλάβει πλήρως και εγκαίρως τι θέλησαν να της πουν οι πολίτες. Οι πολίτες είπαν στο ΠΑΣΟΚ να αλλάξει ρότα και να προχωρήσει με περισσότερη αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα την πολιτική του και κυρίως να ανοίξει τα μάτια και τα αυτιά του και να αφουγκραστεί τα προβλήματα της κοινωνίας.