ΜΑΙΝΕΤΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΣΜΟΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Μετά από την Ελλάδα, παρατηρούμε πως πολλές χώρες βρίσκονται «στο κόκκινο». Η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και ίσως η Ισπανία αναμένεται να έχουν παρόμοια οικονομικά προβλήματα και να στραφούν στην Ε.Ε για οικονομικά πακέτα διάσωσης. Όλες οι χώρες μαζί με τις οικονομίες τους, είτε είναι προβληματικές, είτε ανθίζουν, αποτελούν τη λεγόμενη κοσμοοικονομία. Θεσμοί της κοσμοοικονομίας είναι οι αγορές, οι ανταγωνιζόμενες εταιρείες, ένα πλήθος κρατών και οι ελίτ που συνυπάρχουν στο πλαίσιο ενός διακρατικού συστήματος. Το νέο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί εδώ και δεκαετίες, βασίστηκε σε διεθνή καταμερισμό της εργασίας που καθόρισε τις σχέσεις μεταξύ των διαφόρων περιφερειών, καθώς και τις συνθήκες εργασίας σε κάθε περιφέρεια.
Στο μοντέλο της κοσμοοικονομίας , ο τύπος του πολιτικού συστήματος είναι άμεσα συνδεδεμένος με την τοποθέτηση κάθε περιοχής στο πλαίσιο της παγκόσμιας οικονομίας. Οι περιοχές της περιφέρειας επικεντρώνονται σε χαμηλά προσόντα, σε σκληρή εργασία και εντατική παραγωγή και εξαγωγή των πρώτων υλών. Μεταξύ των δύο άκρων (πυρήνα-περιφέρειας), βρίσκονται οι ημιπεριφέρειες. Οι περιοχές αυτές αντιπροσωπεύουν είτε κεντρικές περιφέρειες που βρίσκονται σε παρακμή ή περιφέρειες οι οποίες επιχειρούν να βελτιώσουν τη θέση τους στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Από οικονομική άποψη, οι περιοχές αυτές διατηρήθηκαν περιορισμένες, αλλά μειώθηκε η πρόσβασή τους σε διεθνείς τράπεζες και στην παραγωγή υψηλού κόστους υψηλής ποιότητας μεταποιημένων προϊόντων. Σε αντίθεση με τις περιοχές του πυρήνα, όμως, απέτυχαν να κυριαρχήσουν στο διεθνές εμπόριο και, επομένως, δεν ωφελήθηκαν στον ίδιο βαθμό με τις περιοχές του πυρήνα. Οι περιοχές της Ημι-περιφέρειας εξαρτώνται λιγότερο από τα κράτη του Πυρήνα, σε σχέση με τις περιοχές της Περιφέρειας. Έχουν περισσότερο διαφοροποιημένη οικονομία και ισχυρότερα κράτη. Οι εξωτερικές περιοχές, διατηρούν κατά κάποιο τρόπο το δικό τους οικονομικό σύστημα και οι περισσότερες παραμένουν εκτός της σύγχρονης παγκόσμιας οικονομίας. Δηλαδή, δεν έχει νόημα να μιλούμε για ημιπεριφερειακές παραγωγικές διαδικασίες. Η Ρωσία είναι ίσως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα. Στους πρώτους αιώνες της παγκόσμιας ανάπτυξης του συστήματος, η Βορειοδυτική Ευρώπη αποτέλεσε τον πυρήνα, η Μεσογειακή Ευρώπη την Ημι-Περιφέρεια και η Ανατολική Ευρώπη και το δυτικό ημισφαίριο (και μέρος της Ασίας), την Περιφέρεια. Μέχρι το τέλος του 20ου αιώνα, ο πυρήνας αποτελείται από τις πλούσιες βιομηχανικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ιαπωνίας, στην Ημιπεριφέρεια περιλαμβάνονται πολλά μεγάλα ανεξάρτητα κράτη έξω από τη Δύση, και φτωχές, πρόσφατα ανεξάρτητες αποικίες αποτελούν κυρίως την Περιφέρεια.
Η Ελλάδα και οι χώρες που αναφέρθησαν στην αρχή, είναι μεταξύ περιφέρειας και ημι-περιφέρειας. Είναι χώρες με ανίσχυρες, πλέον, οικονομίες, οι οποίες εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις πλούσιες βιομηχανικές χώρες (π.χ Γερμανία). Οι οικονομίες της κοσμοοικονομίας είναι άνισες και για τον λόγο αυτό δεν προκαλεί εντύπωση η θεωρία που έχει αναπτυχθεί τελευταία περί χωρισμού της ευρωζώνης στα δυο: στις ισχυρές χώρες του Ευρώ, και στα PIGSS. Στο κοσμοσύστημα μαίνεται ένας οικονομικός πόλεμος και η κατάληξή του είναι αβέβαιη. Και πλέον ο πόλεμος δεν είναι όπως παλιά όταν υπήρχε η μάχη μεταξύ κρατών ή συνασπισμών κρατών. Τώρα υπάρχει ένας αστάθμητος παράγοντας ικανός να επηρεάσει σε τεράστιο βαθμό τις εξελίξεις. Και αυτός ο παράγοντας δεν είναι άλλος από τις διεθνείς αγορές, οι οποίες μπορούν μέσα σε λίγες ώρες να καταστρέψουν μια εθνική οικονομία και κατ’ επέκταση μια ολόκληρη χώρα.