ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΧΡΕΟΥΣ

Μετά τη λήξη της πρόσφατης απεργίας των δημοσιογράφων, έχουν ενταθεί οι φήμες και οι συζητήσεις στα ΜΜΕ, και όχι μόνο, σχετικά με την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Όπως κάθε κρίσιμη πολιτική απόφαση ή πρόταση, έτσι και η παραπάνω έχει τους πολέμιούς της και τους υποστηρικτές της. Στους πολέμιους συγκαταλέγονται ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών, καθώς και η πλειονότητα των κυβερνητικών στελεχών. Στους κόλπους της κυβέρνησης όμως, υπάρχουν και υποστηρικτές της αναδιάρθρωσης, με κύριο εκφραστή τη Βάσω Παπανδρέου. Η πιθανότητα αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους έχει προκαλέσει ντόμινο συζητήσεων και διαξιφισμών στην Ε.Ε. Τη λέξη “αναδιάρθρωση”, εκτός από τις τελευταίες μέρες, την ακούμε εδώ και καιρό. Την ακούμε από τα ελληνικά κόμματα, από οικονομικούς παράγοντες του εσωτερικού και του εξωτερικού, από τους οίκους αξιολόγησης και τους ευρωπαίους αξιωματούχους. Ο διεθνής τύπος απαιτεί την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, ενώ η γερμανική κυβέρνηση αναφέρει ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει μέχρι το 2013, όταν και θα τεθεί σε ισχύ ο μόνιμος ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης.
Η αναδιάρθρωση χρέους αποτελεί μία μορφή χρεοκοπίας, μόνο που συμβαίνει κατόπιν συμφωνίας μεταξύ των εταίρων. Είναι το ‘κούρεμα’ των ομολόγων όπως το ονομάζουν και οι οικονομολόγοι. Στην περίπτωση που μια χώρα αποφασίσει να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους της, τότε ενημερώνει τους δανειστές της ότι σταματά να πληρώνει τις δόσεις της, ενώ αντί να αποπληρώσει το σύνολο των δανείων της, θα πληρώσει, π.χ., μόνο το 70%. Επίσης, η αναδιάρθρωση έχει να κάνει και με την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους καθώς και με τη μείωση του επιτοκίου. Όπως καταλαβαίνει κανείς λοιπόν, πρόσφατα η χώρα μας προχώρησε σε μια μίνι αναδιάρθρωση χρέους, όταν στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης αποφασίστηκε η παράταση του χρόνου αποπληρωμής καθώς και η μείωση του επιτοκίου. Αν μια χώρα της Ευρωζώνης προχωρήσει σε αναδιάρθρωση, δύναται να επιστρέψει στο παλιό εθνικό της νόμισμα, γεγονός το οποίο θα επιφέρει σωρεία κερδοσκοπικών επιθέσεων ενώ ταυτόχρονα το βιοτικό επίπεδο των πολιτών και η αξία του χρήματος δεν θα είναι όπως παλιά. Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν, όταν μια χώρα οικειοθελώς ζητά αναδιάρθρωση χρέους. Αν κρίνουμε από τα λεγόμενα της κυβέρνησης, αυτό αποκλείεται να ζητηθεί. Άρα, μεγαλύτερη αξία έχει να δούμε τι μπορεί να συμβεί όταν οι δανειστές υποχρεώνουν μια χώρα να πραγματοποιήσει αναδιάρθρωση δημοσίου χρέους.
Αν συμβεί το παραπάνω σενάριο για μια χώρα της ευρωζώνης, και δη για την Ελλάδα, η παραμονή στο ευρώ πρέπει να θεωρείται δεδομένη γιατί πολύ απλά κανείς δανειστής δεν θέλει να χάσει τα λεφτά του και επιπλέον η αποχώρηση μιας χώρας από το ευρώ θα έφερνε αλυσιδωτές οικονομικές εξελίξεις. Στην περίπτωση της χώρας μας, οι ευρωπαίοι εταίροι αποκλείουν την άμεση αναδιάρθρωση χρέους. Για το μέλλον όμως δεν αναφέρουν κάτι, και αυτό διότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι από το 2013, όταν και θα ισχύσει ο μόνιμος μηχανισμός σωτηρίας, οποιαδήποτε χώρα επιθυμεί να ενταχθεί στο μηχανισμό, θα πρέπει να έχει προχωρήσει σε αναδιάρθρωση χρέους. Με λίγα λόγια, η αναδιάρθρωση χρέους φαντάζει κάτι παραπάνω από πιθανή σε δυο χρόνια. Αυτό εκτός από τους ευρωπαίους εταίρους το γνωρίζουν και οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης. Ξέρουν ότι αργά ή γρήγορα θα χάσουν μέρος των χρημάτων τους και για τον λόγο αυτό εντείνονται συνεχώς οι υποβαθμίσεις προβληματικών εθνικών οικονομιών και οι κερδοσκοπικές επιθέσεις. Το ξέρουν επίσης και οι Γερμανοί οι οποίοι φιλοδοξούν να μετατρέψουν τις προβληματικές χώρες σε σύγχρονες αποικίες τους. Όλα τα δεδομένα είναι εναντίον της χώρας μας και τα δύσκολα όπως φαίνεται δεν έχουν έρθει ακόμα