ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ

Αναμφίβολα η βδομάδα που πέρασε ήταν πολιτικά άκρως ενδιαφέρουσα. Τα γεγονότα διαδέχονταν το ένα το άλλο και οι εξελίξεις ήταν καταιγιστικές. Από τη μεγάλη πιθανότητα που συγκέντρωνε η, ουσιαστικά, συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, φτάσαμε στον ανασχηματισμό της κυβέρνησης και στη συσπείρωσή της. Μετά την αποτυχία συνεννόησης, τόσο ο Πρωθυπουργός όσο και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πετούσαν το μπαλάκι των ευθυνών ο ένας στον άλλο και η κοινή γνώμη προσπαθούσε μετά κόπου να καταλάβει ποιος είχε δίκιο. Ποιος έκανε πίσω και δεν επετεύχθη συνεργασία. Το πιο κρίσιμο ερώτημα όμως που ζητά απάντηση είναι κατά πόσο θα ήταν χρήσιμη μια κυβέρνηση ‘μίξης’ μεταξύ των δυο μεγάλων κομμάτων και ενδεχομένως κάποιων τεχνοκρατών. Η αλήθεια είναι ότι ως χώρα και ως πολιτικό σύστημα, δεν διαθέτουμε τον πολιτικό πολιτισμό για μια κυβέρνηση συνεργασίας. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Και τα δυο κόμματα έχουν αποδείξει ότι δεν την επιθυμούν, και μια ενδεχόμενη συνεννόηση τους, η οποία ουσιαστικά προτείνεται από τους ευρωπαίους εταίρους μας, το πιθανότερο θα ήταν να κατέληγε σε αποτυχία και να έβαζε τη χώρα σε χειρότερες τρικυμίες.
Από την αποτυχία συνεννόησης οδηγηθήκαμε σε ανασχηματισμό της κυβέρνησης. Ένας ανασχηματισμός ο οποίος χαρακτηριζόταν από τα κυβερνητικά στελέχη ως δομικός, όμως η αλήθεια είναι ότι με μια πρώτη ματιά εξάγονται κάποια απλά συμπεράσματα: Αρχικά, η απομάκρυνση του κ. Παπακωνσταντίνου από το υπουργείο Οικονομικών δείχνει με τον πιο εμφανή τρόπο την αποτυχία της πολιτικής του. Αυτή η αποτυχία σε συνδυασμό με τις σχεδόν καθημερινές προστριβές του με τους συναδέλφους του υπουργούς και με τους βουλευτές της συμπολίτευσης, τον υποβάθμισε σε υπουργό Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής. Στον Ευάγγελο Βενιζέλο δόθηκε η Αντιπροεδρία της κυβέρνησης και το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Οικονομικών. Ο Πρωθυπουργός περιμένει από τον κ. Βενιζέλο μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα ενώ του παρέδωσε και το καυτό χαρτοφυλάκιο των αποκρατικοποιήσεων. Ακόμα, η κυβέρνηση περιμένει από τον νέο τσάρο της οικονομίας να εκμεταλλευτεί τη ρητορική του δεινότητα και να πείσει την ελληνική κοινωνία ότι η προσπάθεια για σωτηρία πρέπει να συνεχιστεί ακόμα και αν αυτό αποφέρει νέα σκληρά μέτρα. Ακόμα, η απομάκρυνση από την κυβέρνηση της κ. Μπιρμπίλη και του κ. Δρούτσα , καθώς επίσης και η υποβάθμιση των κ.κ. Παπακωνσταντίνου, Ραγκούση, Παμπούκη και Πεταλωτή, δείχνουν ότι ο κ. Παπανδρέου δεν δίστασε να παραδεχθεί ότι δικές του προσωπικές επιλογές απέτυχαν, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Θέλησε με τον τρόπο αυτό να απαντήσει στις εσωκομματικές κατηγορίες ότι κυβερνά ‘με την παρέα του’.
Εκτός όμως από τα παραπάνω, ο ανασχηματισμός χρησιμοποιήθηκε από τον Πρωθυπουργό και ως ένας μοχλός κομματικής συσπείρωσης σε μια εξαιρετικά κρίση στιγμή για το ΠΑΣΟΚ. Το κείμενο αμφισβήτησης της κυβερνητικής πολιτικής που είχαν υπογράψει προ ημερών 16 βουλευτές του κυβερνόντος κόμματος, η ανεξαρτητοποίηση Λιάνη, οι αιφνίδιες παραιτήσεις Φλωρίδη, Νασιώκα καθώς και η αμφισβήτηση του Πρωθυπουργού από τους κ.κ. Σαλαγιάννη και Λιντζέρη, είχαν συνθέσει ένα εκρηκτικό σκηνικό για την κυβέρνηση αλλά και για το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Με τον ανασχηματισμό ο Πρωθυπουργός πιστεύει ότι μπορεί να ηρεμήσει βουλευτές και στελέχη του κόμματος. Το ζητούμενο όμως είναι κατά πόσο θα ηρεμήσει η ελληνική κοινωνία. Διότι, για να αδειάσουν οι πλατείες δεν αρκεί η αλλαγή υπουργού Οικονομικών. Αυτό που έχει σημασία είναι η κυβέρνηση να αρχίζει να τρέχει για να προσπαθήσει να καλύψει το χαμένο έδαφος. Για τον λόγο αυτό δημιουργήθηκε και η κυβερνητική επιτροπή. Ο ανασχηματισμός πρέπει να λειτουργήσει σαν ξυπνητήρι για την κυβέρνηση και όχι να θεωρηθεί απλώς μια τακτοποίηση των εσωκομματικών ισορροπιών. Με λίγα λόγια, καλός ο ανασχηματισμός προσώπων, αλλά πάνω απ’ όλα χρειάζεται ανασχηματισμός πολιτικής. Γιατί αλλιώς αν το ΠΑΣΟΚ δεν εκμεταλλευτεί την τελευταία του ευκαιρία, για το καλό της χώρας και της οικονομίας, τότε το πιθανότερο είναι να οδηγηθούμε σε πρόωρες εκλογές πριν το τέλος του χρόνου. Και αν λάβουμε υπόψη ότι αυτοδύναμη μονοκομματική κυβέρνηση θα είναι δύσκολο να προκύψει, όπως επίσης θα είναι εξαιρετικά δύσκολη η συνεννόηση όπως αντιληφθήκαμε πρόσφατα, τότε η χώρα θα μπει σε περισσότερες περιπέτειες.