ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

Εκτός από τις πυρετώδεις διαπραγματεύσεις με την τρόικα για την καταβολή της έκτης δόσης, ένα ακόμα ζήτημα που απασχολεί την κυβέρνηση είναι η αναταραχή που έχει ξεσπάσει στην ακαδημαϊκή κοινότητα σχετικά με το νομοσχέδιο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που εν τέλει ψηφίστηκε τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από τη ΝΔ. Σημαντικές αλλαγές που φέρνει το νομοσχέδιο είναι στην εκλογή των πρυτάνεων, στο θέμα του ασύλου, στους αιώνιους φοιτητές, στην αξιολόγηση καθώς και στη διοίκηση του εκάστοτε ιδρύματος. Με το νομοσχέδιο επιχειρείται να δημιουργηθεί ένα νέο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης που θα βάζει επιτέλους τέλος στα φαινόμενα διαφθοράς και συναλλαγής που έχουν πολλάκις ταλανίσει το χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης. Για πρώτη φορά γίνεται λόγος για αξιολόγηση των καθηγητών και αυτό είναι αναμφίβολα ένα θετικό στοιχείο. Η αξιολόγηση πρέπει να αφορά και στο επιστημονικό έργο και τη διδασκαλία στα αμφιθέατρα. Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν μέλη ΔΕΠ στην Ελλάδα που εμφανίζουν μηδενικές επιστημονικές δημοσιεύσεις και αναφορές, καθώς επίσης και μεγάλος αριθμός καθηγητών που χωρίς λόγο δεν παρουσιάζεται στις παραδόσεις μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας. Σχετικά με τη φοιτητική ιδιότητα, θα διατηρείται με την εγγραφή των φοιτητών σε κάθε εξάμηνο. Αυτή θα χάνεται σε περίπτωση μη εγγραφής σε δύο συνεχόμενα εξάμηνα. Αυτό δίνει τέλος στο φαινόμενο των αιώνιων φοιτητών, κάτι το οποίο συνέβαινε συχνά. Από την άλλη, οι φοιτητές που αποδεδειγμένα εργάζονται δύνανται να εγγράφονται με καθεστώς μερικής φοίτησης.
Σχετικά με το άσυλο, για πρώτη φορά δεν κατοχυρώνεται επισήμως και αυτό είναι ένα ζήτημα που έχει την πλειοψηφία των φοιτητών, κυρίως των φοιτητών – μελών παρατάξεων, απέναντι στο νομοσχέδιο. Το ακαδημαϊκό άσυλο πρέπει να αφορά την κατοχύρωση των ακαδημαϊκών ελευθεριών και την προστασία του δικαιώματος στη γνώση, την έρευνα και τη μάθηση και την εργασία όλων ανεξαιρέτως των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας των ΑΕΙ και των εργαζομένων σε αυτά, έναντι οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει. Στο όνομα του ακαδημαϊκού ασύλου τα Πανεπιστήμια κατά καιρούς βανδαλίζονται από τους γνωστούς-αγνώστους και δυστυχώς όλοι μας έχουμε παρατηρήσει σχολές να καίγονται, να καταστρέφονται και όλα αυτά πάντα στο όνομα του ακαδημαϊκού ασύλου. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχίζεται επ’ άπειρον και το νομοσχέδιο επιχειρεί να την αλλάξει. Ακούγονται κραυγές από πολλούς ότι με το νομοσχέδιο αυτό μπαίνει ταφόπλακα στη δημόσια δωρεάν παιδεία και στη φοιτητική μέριμνα και ότι αποτελεί το σκαλοπάτι για την είσοδο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Κραυγές οι οποίες προέρχονται και από τους πρυτάνεις και από όσους άλλους ήταν βολεμένοι με την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατούσε στα ελληνικά πανεπιστήμια. Με τα περιστατικά διαφθοράς, κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος και συνδιαλλαγών. Δεν υπάρχει άνθρωπος με στοιχειώδη λογική, με εμπειρία από τη λειτουργία των δικών μας ΑΕΙ και με θητεία ως φοιτητής ή ως καθηγητής σε κάποιο ξένο πανεπιστήμιο που να μη γνωρίζει την αλήθεια. Τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν προ πολλού χάσει επαφή με τον σκοπό για τον οποίον ιδρύθηκαν και ως χώρα έχουμε μια αναχρονιστική οργάνωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Το νομοσχέδιο προτείνει να εφαρμοστούν τα αυτονόητα, δηλαδή αυτά που ισχύουν αιώνες τώρα στα πανεπιστήμια ανά τον κόσμο. Και στο παρελθόν επιχειρήθηκαν αλλαγές, αλλά συνεχώς έβρισκαν απέναντί τους το κατεστημένο που έχει δημιουργηθεί από διδάσκοντες και διδασκόμενους. Και είναι να μελαγχολεί κανείς όταν σκέφτεται ότι η κατά καιρούς οπισθοδρόμηση προκλήθηκε από τις μειοψηφίες που κυριαρχούν στις ακαδημαϊκές κοινότητες. Η δημόσια και δωρεάν παιδεία είναι μη διαπραγματεύσιμη και τίποτα δεν έχει να φοβηθεί από την αξιολόγηση των καθηγητών, από την αξιοκρατία και από τη σωστή διαχείριση. Οι φοιτητές δεν πρέπει να τρέμουν στην ιδέα του περιορισμού του ασύλου, του ασύλου της βίας και των βανδαλισμών που καπηλεύονται κάποιες μειοψηφίες, και ούτε πρέπει να θεωρούν ταφόπλακα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης την αλλαγή στην εκλογή των πρυτάνεων και το τέλος των αιώνιων φοιτητών. Όπως έχουμε αναφέρει αρκετές φορές τώρα είναι η ώρα για όλες τις απαραίτητες αλλαγές που έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και δεκαετίες. Και οι αλλαγές στα πανεπιστήμια πάντα σκόνταφταν στο πολιτικό κόστος. Τώρα λοιπόν που κατόρθωσαν να συμφωνήσουν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση σε ένα νομοσχέδιο, είναι ώρα να εφαρμοστεί προς όφελος του δημοσίου πανεπιστημίου.