ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ

Συμπληρώθηκαν αισίως δυο χρόνια κυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ και οι αλλαγές που έχουν συντελεστεί στην ελληνική κοινωνία είναι τεράστιες. Ουδείς σήμερα ασχολείται με το γεγονός ότι στις περασμένες εκλογές το ΠΑΣΟΚ θριάμβευσε με 11 μονάδες διαφοράς της παραπαίουσας τότε ΝΔ. Το προεκλογικό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ ‘’λεφτά υπάρχουν’’, είχε τεράστια δυναμική ενώ σήμερα έχει γίνει αντικείμενο χλεύης. Το σύνθημα αυτό, αν και απολύτως σωστό, γύρισε μπούμερανγκ στην κυβέρνηση. Και είναι απολύτως σωστό, καθώς λεφτά πραγματικά υπάρχουν, όμως ακόμα δεν έχει καταφέρει η κυβέρνηση να τα φέρει εντός Ελλάδας. Υπάρχει τεράστιος πλούτος σε καταθέσεις και λογαριασμούς, ο οποίος βρίσκεται σε ελβετικές και άλλες τράπεζες και ουσιαστικά παραμένει ανεκμετάλλευτος για την Ελλάδα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να την πληρώνουν συνέχεια οι ίδιοι άνθρωποι και οι έχοντες να μένουν στο απυρόβλητο.
Πριν δυο χρόνια, για να επανέλθουμε στο θέμα μας, η ελληνική κοινωνία είχε τεράστιες απαιτήσεις από το ΠΑΣΟΚ, και κυρίως από τον Γιώργο Παπανδρέου. Είχε πειστεί από τα λόγια του Πρωθυπουργού ότι θα προχωρήσει στις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές, θα κάνει δίκαιη αναδιανομή του πλούτου και θα πραγματώσει τη ‘δίκαιη κοινωνία’. Σε αντίθεση με τα λεγόμενα τους τέως Πρωθυπουργού για μηδενικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, ο κ. Παπανδρέου υποσχόταν καλύτερες μέρες. Όμως λίγους μήνες μετά την πανηγυρική εκλογή του, η πραγματικότητα άλλαξε άρδην. Μέσα σε δυο μόλις χρόνια, η χώρα από την επίπλαστη ευημερία που ζούσε έχει οδηγηθεί στην τρόικα και στο μηχανισμό στήριξης και είναι ένα βήμα από τη χρεοκοπία και το ‘κούρεμα’ τους χρέους. Από εκεί που η Ελλάδα περνούσε απαρατήρητη σε διεθνές επίπεδο, εκτός από κάποιες εξαιρέσεις τύπου Ολυμπιακών Αγώνων, καθημερινά πλέον το ελληνικό πρόβλημα χρέους απασχολεί όλες τις κυβερνήσεις και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης.
Στα δυο χρόνια που έχουν περάσει από τη νίκη του ΠΑΣΟΚ, έχουν πραγματοποιηθεί κάποιες θετικές εξελίξεις όπως η μείωση των αλόγιστων δαπανών του δημοσίου τομέα (νοσοκομεία, ΔΕΚΟ, ασφαλιστικά ταμεία) και η προσπάθεια για μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων. Το αρνητικό είναι ότι ακόμα περιμένει η κοινωνία την κατάργηση και συγχώνευση οργανισμών του δημοσίου που ουδεμία χρησιμότητα έχουν. Η ηλεκτρονική συνταγογράφηση των φαρμάκων, η τάξη που επιχειρείται να μπει στο για χρόνια στην εντατική ΕΣΥ, ο ‘Καλλικράτης’ στην τοπική αυτοδιοίκηση και το νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι θετικές πρωτοβουλίες. Όπως θετική είναι και η βούληση για άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων που ακόμα κολλάει καθώς οι συντεχνίες αντιδρούν, έχοντας σε πολλές περιπτώσεις συμμάχους τους βουλευτές και υπουργούς.
Τα θετικά της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ τελειώνουν κάπου εδώ. Το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων σε δυο χρόνια έχει μειωθεί αισθητά. Η περικοπή μισθών και συντάξεων από τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους ασφαλώς και δεν κινούνται στο πνεύμα της κοινωνικής δικαιοσύνης που εξήγγειλε προεκλογικά ο Πρωθυπουργός. Η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο και φτάσαμε στο σημείο να ακούσουμε από το στόμα του κ. Παπανδρέου το αμίμητο ‘στόχος μου είναι σε κάθε οικογένεια να υπάρχει τουλάχιστον ένας εργαζόμενος’. Δυστυχώς εκεί έχουμε φτάσει. Με την αύξηση του ΦΠΑ και με την ένδεια που υπάρχει η αγορά έχει νεκρώσει και χιλιάδες επιχειρήσεις έχουν κατεβάσει ρολά. Το μεγαλύτερο αρνητικό των δυο χρόνων είναι η ψυχολογία του Έλληνα. Ελάχιστοι είναι αυτοί που πιστεύουν πλέον ότι οι θυσίες τους θα φέρουν αποτέλεσμα . Οι συνεχιζόμενοι φόροι είναι μια ακόμη ένδειξη της κυβερνητικής ολιγωρίας – αποτυχίας. Δεν είναι ικανή να βρει τους φοροδιαφεύγοντες και βάζει συνέχεια νέους κεφαλικούς φόρους: φόρος στα ακίνητα, μεγαλύτερος φόρος στο πετρέλαιο θέρμανσης, φόρος επιτηδεύματος, φόρος αλληλεγγύης, έκτακτη εισφορά. Ο μόνος φόρος που έπρεπε να μπει από την πρώτη μέρα, ο φόρος στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές ακόμα αγνοείται για το κυβερνητικό επιτελείο. Ακόμα, σ’ αυτά τα δυο χρόνια φάνηκαν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο και τα σαθρά θεμέλια πάνω στα οποία στήθηκε η ευρωζώνη. Το κοινό νόμισμα απειλείται καθώς η ενοποίηση ποτέ δεν αντιμετωπίστηκε από τις εθνικές και ευρωπαϊκές ηγεσίες με πολιτικά κριτήρια. Μια οικονομική ένωση δεν έχει καμιά αξία αν δεν είναι προαπαιτούμενο η πολιτική ενοποίηση. Σήμερα, η μοίρα της Ελλάδας και της Ευρωζώνης ταυτίζεται. Για να σωθούν πρέπει να υπάρξουν άμεσες διαρθρωτικές αλλαγές, τιθάσευση των κερδοσκόπων, σύμπνοια και κυρίως ένας καθαρός πολιτικός λόγος από τους αξιωματούχους. Ένας καθαρός λόγος στον οποίο κεντρική θέση θα έχει ο άνθρωπος και όχι οι αγορές.