ΑΝΑΒΡΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ

Το πολυνομοσχέδιο εν τέλει ψηφίστηκε από τους βουλευτές της κυβέρνησης και για το ΠΑΣΟΚ η μόνη απώλεια ήταν της κ. Κατσέλη. Η τελευταία δεν ψήφισε το άρθρο 37 που έκανε λόγο για τις κλαδικές συμβάσεις και διαγράφηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Το κυβερνών κόμμα πλέον έχει μείνει με 153 βουλευτές και κάθε μέρα που περνά η ατμόσφαιρα είναι όλο και πιο βαριά στις τάξεις των βουλευτών και των στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Ακόμα, παρατηρούμε ότι δεν είναι λίγα εκείνα τα στελέχη και μέλη του ΠΑΣΟΚ που σταδιακά αυτονομούνται από την κυβερνητική γραμμή και εκφράζουν έναν διαφορετικό πολιτικό λόγο. Τα παραδείγματα είναι πολλά και το ΠΑΣΟΚ σημειώνει αρκετές απώλειες στο συνδικαλιστικό κίνημα, το οποίο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εδώ και δεκαετίες αποτελούσε μια από τις προμετωπίδες του Κινήματος. Την ίδια στιγμή που όλη η Ελλάδα βρίσκεται σε απεργιακή λογική με αφορμή τα νέα μέτρα, η κοινωνική συνοχή βρίσκεται σε τεντωμένο σχοινί και το ευρωπαϊκό οικοδόμημα αμφισβητείται. Και αμφισβητείται πρωτίστως από τη γαλλογερμανική συμμαχία που αδυνατεί να δώσει ξεκάθαρη λύση στο ευρωπαϊκό πρόβλημα που ως ντόμινο απειλεί να καταστρέψει κεκτημένα δεκαετιών. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχουν γίνει γνωστά τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής. Η κοινή λογική λέει ότι πρέπει να προκύψουν αποφάσεις που θα βάζουν ένα τέλος στην κρίση χρέους, χωρίς όμως να βάζουν τέλος στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Η αριβιστική λογική της κ. Μέρκελ όμως, μας προϊδεάζει για γενικόλογες ασάφειες και για μηδενικό αποτέλεσμα. Ας ελπίσουμε ότι την ύστατη στιγμή θα επικρατήσει η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και όχι ο εθνικός ατομικισμός.
Επιστρέφοντας στα δικά μας, το πιο σοβαρό συμβάν της βδομάδας που πέρασε δεν ήταν η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου αλλά ο θάνατος του άτυχου διαδηλωτή. Σε ένα διήμερο κατά το οποίο χιλιάδες διαδήλωσαν την αντίθεσή τους στην ασκούμενη πολιτική, ο θάνατος του συμπολίτη μας έδειξε για άλλη μια φορά με τον πλέον εμβληματικό τρόπο ότι οι ‘γνωστοί – άγνωστοι’ έχουν καταφέρει με την ανοχή κάποιων να δραστηριοποιούνται στο δημόσιο χώρο. Όλοι αυτοί οι κουκουλοφόροι οι οποίοι φροντίζουν να κάνουν μπάχαλο κάθε ειρηνική διαμαρτυρία έχουν ονόματα και δεν είναι καθόλου άγνωστοι. Το ανησυχητικό είναι ότι η χώρα μας φαίνεται πως αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα οργανωμένης πολιτικής βίας. Κάτω από τις κουκούλες δεν υπάρχει ιδεολογία, μόνο τυφλό μίσος. Οι κουκουλοφόροι δεν διαδηλώνουν, συγκρούονται. Και είναι έτοιμοι για όλα. Με αφορμή την έντονη δυσαρέσκεια και οργή που ξεχειλίζει τη στιγμή αυτή από την ελληνική κοινωνία, οι κουκουλοφόροι μπορούν να βρουν πρόσφορο έδαφος για να συνεχίσουν ανενόχλητοι το ‘έργο’ τους. Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη πρέπει να σκληρύνει τη στάση του και να βγάλει την κουκούλα από το πρόσωπο των ‘γνωστών - αγνώστων’. Διότι οι καιροί είναι δύσκολοι, οι πορείες το πιθανότερο είναι να μεγαλώσουν και αν αφεθεί έδαφος στους κουκουλοφόρους πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για τα χειρότερα.
Παρατηρούμαι ότι κάθε μέρα που περνά η κατάσταση στη χώρα μας γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Και δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση. Υπάρχει μια δομική κρίση και μια κρίση αξιών. Οι πολιτικοί όπου βρεθούν αποδοκιμάζονται και ακόμα και στα ποδοσφαιρικά γήπεδα οι ύβρεις απέναντι στο πολιτικό σύστημα πολλαπλασιάζονται. Ο Πρωθυπουργός προφανώς τα βλέπει όλα αυτά που διαδραματίζονται. Τόσο στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, όσο και στην κοινωνία. Βλέπει καθημερινά ότι η κυβέρνηση είναι σε διαρκή ρήξη με ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Όσο συνεχίζονται τα παραπάνω, ταυτόχρονα με τη μείωση των βουλευτών για την κυβέρνηση, ουδείς μπορεί να αποκλείσει ενδεχόμενες εξελίξεις και πολιτικές πρωτοβουλίες από την πλευρά του κ. Παπανδρέου. Εξελίξεις όπως οι πρόωρες εκλογές ή η κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Μπορεί να έχει πει πολλάκις ο Πρωθυπουργός ότι στόχος της κυβέρνησης είναι να εξαντλήσει τη θητεία της όμως πολλές φορές τα ‘θέλω’ αναιρούνται από τη σκληρή πραγματικότητα.