Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Η εκλογική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ, έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις όχι μόνο εθνικά, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Πιθανή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις επικείμενες εκλογές έχει ωθήσει αρκετούς στο συμπέρασμα ότι η ευρωπαϊκή πορεία τόσων ετών της χώρας μπορεί να τεθεί υπό αμφισβήτηση. Είναι λογικό να υπάρχει μια αβεβαιότητα διότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαχρονικά έχει αμφιταλαντευτεί αρκετά σχετικά με τη θέση του απέναντι στην ευρωπαϊκή ενοποίηση, το κοινό νόμισμα και γενικότερα την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στο ιδρυτικό Συνέδριο του 1992, ο ΣΥΝ ήταν σταθερά υπέρ της πορείας προς μια ενωμένη Ευρώπη, προς μια δημοκρατική, ομοσπονδιακή πολιτειακή συγκρότηση. Το 1996, ο τότε Συνασπισμός, θέλει τη δημιουργία της Ενωμένης Ευρώπης των λαών και των πολιτών, η οποία θα επιτευχθεί μέσω της οικονομικής και πολιτικής ενοποίησης στην κατεύθυνση της κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής. Ο ΣΥΝ προβάλλει την θεμελιακή του θέση για μια Ευρώπη πολιτικά και οικονομικά ενοποιημένη σε ομοσπονδιακή κατεύθυνση που θα οικοδομείται με όρους δημοκρατίας, κοινωνικής αλληλεγγύης, συνοχής και σύγκλισης, ειρήνης και ασφάλειας. Τότε οι θέσεις του ΣΥΝ ήταν αρκετά φιλοευρωπαϊκές με την ευρεία έννοια του όρου. Ο ΣΥΝ εκείνα τα πρώιμα χρόνια είναι υπέρμαχος της πολιτικής ενοποίησης, ώστε φτάνει στο σημείο να θεωρεί ότι η πολιτική ενοποίηση είναι το πρωταρχικό καθήκον της Αριστεράς. Τέσσερα χρόνια μετά, το 2000, ο ΣΥΝ βλέπει την πολιτική ενοποίηση ως απάντηση στον κίνδυνο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Προτείνει την ενίσχυση των διαδικασιών της πολιτικής ενοποίησης, την προώθηση ενός Ευρωπαϊκού Συντάγματος, τη δημιουργία δημοκρατικά νομιμοποιημένων Ευρωπαϊκών πολιτικών οργάνων, την ουσιαστική ενίσχυση του κοινοτικού προϋπολογισμού, την προώθηση της αμυντικής ολοκλήρωσης και τη χειραφέτηση από την στρατιωτική και αμυντική κηδεμονία των ΗΠΑ. Με άλλα λόγια η φιλοευρωπαϊκή στάση του ΣΥΝ συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό. Το 2004, με αφορμή και τις Ευρωεκλογές, παρατηρείται μια ευρω-κριτική στροφή του ΣΥΝ. Το κόμμα τόνιζε τότε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πλέον χαρακτηρίζεται από νεοφιλελεύθερες πολιτικές υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου. Ενώ παλαιότερα ήταν υπέρμαχος της ενοποίησης για όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες, τώρα δεν φαίνεται να επιθυμεί τη διεύρυνση της Ε.Ε. με τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων, καθώς οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών συνδέονται στενά με τις ΗΠΑ. Oι Ευρωπαϊκές Συνθήκες χαρακτηρίζονται από τον ΣΥΡΙΖΑ νεοφιλελεύθερες, και κατηγορούνται ότι αποκλείουν τη δυνατότητα διατήρησης και διεύρυνσης του κοινωνικού κράτους. Επίσης, αποκλείουν και τη δυνατότητα αύξησης των δημοσίων δαπανών για την εκπαίδευση, την υγεία, την κοινωνική ασφάλιση. Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί θεωρούνται ότι χρησιμοποιούνται για να επιβληθούν μέτρα που αυξάνουν μόνο την κερδοφορία του κεφαλαίου, επιδεινώνοντας τις συνθήκες ζωής και εργασίας των εργαζομένων και μειώνοντας δραματικά το εισόδημά τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει τη διαγραφή των χρεών των φτωχών χωρών προς την Ε.Ε. Ακόμα, κατηγορεί την Ε.Ε. για την έντονη στρατιωτικοποίησή της και τον ατλαντισμό της. Τονίζει την ανάγκη για μια ευρωπαϊκή πολιτική ειρήνης και αλληλεγγύης που θα βασίζεται στη μείωση των εξοπλισμών και των στρατιωτικών δαπανών. Σχετικά με τον έντονα ευρωκριτικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει ευρωεκλογών 2009, αρκετοί ήταν εκείνοι που θεώρησαν υπεύθυνη την Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας (ΚΟΕ), η οποία αποτελεί συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Στις πρόσφατες εκλογές, η κριτική απέναντι στην Ευρώπη συνεχίστηκε και υπήρχαν και αρκετά στελέχη που δήλωναν ξεκάθαρα προς πρέπει η χώρα να φύγει από το ευρώ και την Ευρώπη. Άλλοι έκαναν λόγο για μονομερή διαγραφή του χρέους και ακύρωση του μνημονίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ, επηρεασμένος από τις πιέσεις των συνιστωσών, τα τελευταία χρόνια έχει υιοθετήσει μια έντονη κριτική σε καθετί ευρωπαϊκό. Αυτή η προσπάθεια διατήρησης των εσωκομματικών ισορροπιών, έχει επιφέρει στο ΣΥΡΙΖΑ ένα σοβαρό πολιτικό πρόβλημα: Εμποδίζει την παραγωγή μιας συγκροτημένης και εναλλακτικής πολιτικής πρότασης για την Ευρώπη, είτε αυτή έχει να κάνει με μια φιλοευρωπαϊκή κατεύθυνση, είτε ευρωκριτική, είτε ακόμα – ακόμα και ευρωσκεπτικιστική. Η διακήρυξη για τις Ευρωεκλογές του 2009 αλλά και για τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, είναι ενδεικτικές και αποδεικνύουν ξεκάθαρα τα παραπάνω. Και αυτό διότι οι διακηρύξεις είναι έντονα ευρωκριτικές ενώ από την άλλη δεν προτείνεται μια πολιτική πρόταση για μια άλλη Ευρώπη. Είναι εμφανές πως ο ΣΥΡΙΖΑ, ειδικότερα σε ότι έχει να κάνει με τα θέματα της ευρωπαϊκής του πολιτικής, αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα ιδεολογικής καθαρότητας, το οποίο προκαλεί την αβεβαιότητα για το τι θα πράξει στην περίπτωση που αναδειχθεί νικητής των εκλογών ή λάβει μέρος σε μια επικείμενη κυβέρνηση συνεργασίας.

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΛΑΟΣ

Από τις εκλογές της 6ης Μαΐου προέκυψαν πάρα πολλά χρήσιμα και κρίσιμα συμπεράσματα, κυρίαρχες τάσεις της Μεταπολιτευτικής περιόδου γκρεμίστηκαν και το μήνυμα που έστειλε ο κυρίαρχος λαός ήταν πιο εκκωφαντικό από ποτέ. Ο λαός έδωσε ένα σαφές μήνυμα για συνεργασία και ομοψυχία. Τα πάλαι ποτέ 40άρια που έπαιρναν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ φαίνεται πως αποτελούν παρελθόν. Το μήνυμα που έστειλε ο λαός μόνο για αυτοδυναμία, έπαρση και αλαζονεία δεν έλεγε. Μπορεί να είχε έντονα χαρακτηριστικά θυμού, δυσαρέσκειας και αγανάκτησης, όμως πέραν τούτου είχε και χαρακτηριστικά ανατροπών. Αποδέκτες του μηνύματος ήταν όλα τα πολιτικά κόμματα, ανεξαρτήτως της πολιτικής κλίμακας. Κυρίως όμως το μήνυμα αφορούσα ΠΑΣΟΚ , ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Όπως όμως φάνηκε ξεκάθαρα, οι αποδέκτες του μηνύματος είχαν κλειστά τα αυτιά και τα μάτια τους. Η αποτυχία των τριών πολιτικών αρχηγών, που έλαβαν κατά τη σειρά εκλογής των κομμάτων τους την εντολή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να διερευνήσουν το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης και να παρουσιάσουν ένα βιώσιμο σχήμα στο Κοινοβούλιο, προκάλεσε στους πολίτες έντονη ανησυχία και βαθύ προβληματισμό. Ένα από τα αποτελέσματα αυτής της ανησυχίας ήταν η φυγή εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ από τις ελληνικές τράπεζες μέσα σε μόλις δυο μέρες. Η παρατεταμένη ακυβερνησία σε μια τόσο κρίσιμη για τη χώρα περίοδο είναι εξαιρετικά επιζήμια, αν όχι καταστροφική. Και πάντως σίγουρα το νόημα του πρόσφατου εκλογικού αποτελέσματα δεν ήταν αυτό. Δεν ήταν η εκ νέου προσφυγή στις κάλπες εντός ολίγων εβδομάδων. Οι πολίτες με την ετυμηγορία της 6ης Μαΐου έστειλαν στα κόμματα και στις ηγεσίες τους σαφές μήνυμα συναίνεσης και συνεργασίας, για το καλό του τόπου. Αντ’ αυτού στις 17 Ιουνίου ο λαός καλείται εκ νέου να προσφύγει στις κάλπες για να βρει λύση στο αδιέξοδο που τα κόμματα δημιούργησαν. Οι νέες εκλογές δεν αποτελούν λύση στο πρόβλημα της χώρας. Πόσο μάλλον και τρίτες εκλογές αν χρειαστούν. Αφενός η ακυβερνησία θα συνεχιστεί για περίπου έναν ολόκληρο μήνα, αφετέρου, το πιθανότερο είναι στις 18 Ιουνίου να συνεχίζουν να υπάρχουν παρόμοια αδιέξοδα. Ανεξάρτητα από τις αυξομειώσεις των κομματικών δυνάμεων, το πιθανότερο είναι ότι και πάλι δεν θα υπάρξει κυβερνητική αυτοδυναμία για κανέναν εκ των μονομάχων. Ακόμα και αν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει πρώτο κόμμα και πάρει και το μπόνους των 50 εδρών, το οποίο παρόλα αυτά το καταγγέλλει συνεχώς ως καλπονοθευτικό, δύσκολα θα προκύψει κυβέρνηση των κομμάτων της Αριστεράς. Είναι, λοιπόν, προφανές ότι για να αποκτήσει η χώρα κυβέρνηση, θα απαιτηθούν αμοιβαίες υποχωρήσεις των κομμάτων. Θα πρέπει να αντιληφθούν το μήνυμα του λαού και να παραμερίσουν πολιτικούς και προσωπικούς εγωισμούς και αγκυλώσεις ώστε να καταλήξουν έστω και στο παρά πέντε σε μία ελάχιστη προγραμματική συμφωνία προς όφελος της χώρας. Μετά από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, πρέπει να προκύψει κυβέρνηση, η οποία δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι μονοκομματική. Δεν μπορεί και να είναι άλλωστε αν κάποιος αναλύσει τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις. Πρέπει να προκύψει μια κυβέρνηση συνεργασίας στην οποία να συμμετάσχουν οι δυνάμεις εκείνες που στηρίζουν την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Αυτή η κυβέρνηση που πρέπει να προκύψει για το καλό της χώρας, οφείλει να διαπραγματευθεί σκληρά με τους εταίρους – δανειστές μας. Χωρίς ίχνος λαϊκισμού και αλαζονείας, οφείλει να επαναπροσδιορίσει τη σχέσης μας με την Ευρώπη, με τρόπο που θα διώχνει τη διαρκώς αυξανόμενη αβεβαιότητα και θα διασφαλίζει παράλληλα και την παραμονή μας στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα αλλά και την κοινωνική συνοχή στο εσωτερικό της χώρας. Γιατί η παραμονή στο ευρώ με τον λαό αποδεκατισμένο δεν λέει απολύτως τίποτα και είναι ανώφελη. Η παραμονή στο ευρώ είναι επιτακτική ανάγκη για την Ελλάδα και τις επόμενες γενιές αλλά πρέπει να επανεξεταστούν πολλά μέτρα και πολιτικές ώστε ο λαός να πάψει να ζει διαρκώς με τη λαιμητόμο πάνω από το κεφάλι του.

ΚΕΝΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗΣ, ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑΙΟΣ ΧΩΡΟΣ

Στις εκλογές της 6ης Μαΐου, παρόλο που ήταν ιδιαίτερα κρίσιμες για το παρόν και το μέλλον της χώρας, ψήφισαν πεντακόσιες χιλιάδες λιγότεροι πολίτες από όσους είχαν ψηφίσει το 2009. Η αποχή, η οποία έχει αρκετές αναγνώσεις, ξεπέρασε το 35% , γεγονός ιδιαίτερα ανησυχητικό. Επίσης ένα 19% του εκλογικού σώματος δεν θα έχει τελικά εκπροσώπους στη Βουλή. Για πρώτη φορά στην εκλογική ιστορία της Ελλάδας, 7 κόμματα έχουν ποσοστά ανάμεσα στο 1% και το 3% και δεν θα εκλέξουν ούτε έναν βουλευτή. Η μισή δηλαδή κοινωνία (51%) είτε δεν ψήφισε, είτε ψήφισε κόμματα που δεν θα έχουν βουλευτές στο νέο Κοινοβούλιο. Δημιουργείται με λίγα λόγια ένα τεράστιο κενό εκπροσώπησης, πρωτόγνωρο για το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Το κύμα δυσαρέσκειας που φάνηκε ξεκάθαρα στο εσωτερικό του ελληνικού πολιτικού συστήματος δεν συναντάται σε καμία άλλη χώρα της Δ. Ευρώπης. Η πολυσυλλεκτικότητα του κύματος συνιστά τη δεύτερη πρωτοτυπία της ελληνικής περίπτωσης. Η δυσπιστία δεν προέρχεται μόνο από τα «άκρα». Πέραν των ριζοσπαστικών ρευμάτων, σημαντικό τμήμα του δυναμικού δυσαρέσκειας προέρχεται από ομάδες που χαρακτηρίζονται από έναν ήπιο προοδευτισμό ή ήπιο συντηρητισμό και, υπό μια έννοια, βρίσκονται στη συστημική καρδιά της ελληνικής κοινωνίας. Η δυσαρέσκεια προέρχεται από παντού, είναι διακομματική και διαταξική. Είναι εντυπωσιακά και προκλητικά πολυσυλλεκτική. Όσον αφορά τον πάλαι ποτέ κραταιό μεσαίο χώρο, στις πρόσφατες εκλογές έστειλε πολλαπλά μηνύματα. Ήταν λίγο πριν τις εκλογές του 2000 όταν εισήχθη στο πολιτικό λεξιλόγιο της χώρας ο όρος ‘μεσαίος χώρος’. Χρησιμοποιήθηκε αρχικά από αναλυτές και πολιτικούς του χώρου της ΝΔ, όμως έγινε γρήγορα βάση αναφοράς για όλο το φάσμα των αναλυτών της πολιτικής σκηνής. Λίγο αργότερα αποτέλεσε αναφορά και για το ΠΑΣΟΚ. Ο όρος ‘μεσαίος χώρος’ χρησιμοποιήθηκε τότε, στην ουσία ως υποκατάστατο του ‘κεντρώου ανοίγματος’. Ο όρος μέχρι και σήμερα δεν παραπέμπει σε ρητές πολιτικές θέσεις και στόχους, ή ακόμα και σε συμβολικές πολιτικές αναφορές. Επιχειρεί να περιγράψει περισσότερο μια αντίληψη για τα πολιτικά πράγματα, να συγκροτήσει μια σημειολογία μετριοπαθούς πολιτικής συμπεριφοράς και να οργανώσει μια στρατηγική πολιτικών - συμβολικών κινήσεων. Ο μεσαίος χώρος που αποτέλεσε εξ’ αρχής χώρο διαμάχης για ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, υπέστη μεγάλο πλήγμα. Αυτό προκύπτει κυρίως από τη δραματική αποδυνάμωση των δυο κατ' εξοχήν κομμάτων που προσδιορίζουν τους χώρους Κεντροδεξιά και Κεντροαριστερά. Ο μεσαίος χώρος στις πρόσφατες εκλογές έστειλε ένα σαφές μήνυμα τιμωρίας ΠΑΣΟΚ – ΝΔ. Η αλματώδης πτώση των ποσοστών τους το δείχνει ξεκάθαρα. Απ’ την άλλη, η εκτίναξη των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν αποτέλεσμα μαζικής αριστερής αφύπνισης του εκλογικού δυναμικού. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ψήφων του προέρχεται από ανθρώπους που υπέφεραν τα μέγιστα τα τελευταία δυο χρόνια, από εκείνους που θεωρούν ότι το μνημόνιο όπως εφαρμόζεται οδηγεί σε μονόδρομο αλλά δεν θέλουν σε καμία περίπτωση την καταστροφή της χώρας και την πτώχευση. Με άλλα λόγια, ο μεσαίος χώρος επέλεξε σε ένα σημαντικό του κομμάτι το ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως για να είναι συμμέτοχος σε μια πιθανή κυβέρνηση συνεργασίας 3 ή 4 κομμάτων, παρά για να κυβερνήσει αυτοδύναμα. Αυτό το γεγονός οφείλει να το αξιολογήσει ο κ. Τσίπρας και το επιτελείο του διότι οι μέρες περνούν, η ακυβερνησία συνεχίζεται και τα περιθώρια στενεύουν. Αν υπάρξουν επαναληπτικές εκλογές είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα συνεχίσει να μην υπάρχει αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος, όποιο και αν είναι αυτό, οπότε η χώρα δεν πρέπει να χάνει χρόνο και οφείλουν τα κόμματα και οι αρχηγοί τους να σταθούν αντάξιοι των περιστάσεων και να λύσουν τα αδιέξοδα και τα προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν.

''ΠΡΩΤΑ- ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ'' .ΑΡΧΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΝΟΤΙΑ

Αθήνα , 25 Απριλίου 2012 Προς : Γραμματέα Εθνικού Συμβουλίου Γραμματέα Εθνικής Αντιπροσωπείας Νεολαίας Περιφερειακή Επιτροπή ΑΘΗΝΩΝ Γραμματέα Νομαρχιακής Επιτροπής Β1 Μέλη Ν.Ε Β1 Εθνική Αντιπροσωπεία Νεολαίας Ώρα για συμμετοχή! Ώρα της γενιάς μας! Δύο τρεις εικόνες γνώριμες σε όλους μας, σε κάθε δήμο, σε κάθε γειτονιά. Άστεγοι απελπισμένοι σε πάρκα και πλατείες. Άνεργοι στημένοι σε μια ουρά του ΟΑΕΔ αλλά και έξω από κάποιο βουλευτικό γραφείο. Αγανακτισμένοι στους δρόμους αλλά και κλεισμένοι στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού τους. Πολιτικοί άρχοντες που προσπαθούν συνεχώς για το καλύτερο αλλά με μεγάλο ποσοστό αναποτελεσματικότητας. Κοινωνική δικαιοσύνη και ίσες ευκαιρίες για όλους, λέξεις από μία πολιτική διακήρυξη της 3ης Σεπτεμβρίου 1974. Λέξεις που έγιναν πράξη στην αρχή, αλλά ευκαιρία για απραξία εν συνεχεία. Εθελοντισμός, συντροφικότητα , κοινωνική προσφορά, επαγγελματική καταξίωση. Χαρακτηριστικά που θα έπρεπε να συνοδεύουν κάθε μέλος της κοινωνίας, κάθε μέλος της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης. Όταν αυτά λείπουν, απλά περισσεύει η οργή του κόσμου. Απέναντι σε αυτό, η δική μας κοινωνική ευθύνη θα πρέπει να μεγαλώνει. Θα πρέπει να γυρίσουμε τους δείκτες του ρολογιού πίσω και να βάλουμε ένα τέλος στην παράνομη συνδιαλλαγή, στην εξαπάτηση, στην κάλυψη φαινομένων διαφθοράς και στην ιδιοτέλεια. Είναι η ώρα της γενιάς μας. Η παρουσία μας χρονικά πολύ μικρή, μα το ανάστημα μας ιδιαίτερα μεγάλο, κρίνοντας από την πορεία μας, τις επιλογές μας και τη στάση ζωής μας. Πορευόμαστε απρόσκοπτα και εθελοντικά με αίσθημα ευθύνης και με πολιτικό περιεχόμενο, χωρίς να περιμένουμε αντίτιμο. Συμμετέχουμε αντί να απέχουμε, επιμένουμε αντί να υπομένουμε και ενεργούμε με γνώμονα το κοινό συμφέρον . Σκοπός μας είναι να γίνουμε περισσότεροι, πιο κεντροαριστεροί και να προσφέρουμε πολιτικό ήθος, αξιοπρέπεια και δημιουργικότητα. Γιατί αν δε δείξουμε σαν νέοι άνθρωποι ένα διαφορετικό και ξεχωριστό πρόσωπο από αυτό που βλέπουμε δεκαετίες τώρα θα είμαστε όλοι υπεύθυνοι για την τροχιά που θα πάρει η Ελλάδα στη νέα εποχή της μεταπολίτευσης. Γίνεται; Ναι Γίνεται! Με συμμετοχή ,με αξιοκρατία, με αυτοκριτική, με συνέπεια ,με δημοκρατία, ορθώνοντας ανάστημα αντίστασης εκεί που επιβάλουν οι στιγμές. Η δημοκρατική προοδευτική παράταξη και το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα μας χρειάζονται τώρα παρά ποτέ με όρους των καιρών και όχι ακολουθώντας ένα σύμβολο, ένα χρώμα ή κάποιον αρχηγό. Ακολουθώντας μόνο τα όνειρα μας, αυτά που θέλουμε και αυτά που πιστεύουμε. Μόνο έτσι, θα σταματήσουν τα αυτονόητα να αποτελούν ζητούμενα και τα όνειρά μας θα γίνουν δεδομένα. Αρχίζουμε από τα Νότια ... “ΠΡΩΤΑ – ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ” Λινάρδος Αντώνιος- Ηλεκτρονικός μηχανικός Κωτσίδης Κων/νος- Δάσκαλος Γιαννιός Γιάννης- Πολιτικός Επιστήμονας Μεθενίτης Σπύρος - Λογιστής Χριστόπουλος Θεοδόσης – Μηχ/κός Πληρ/κών Συστημάτων Παναγιωτακόπουλος Αλέξανδρος – Οικονομολόγος Σαμαρά Δέσποινα – Υπάλληλος Φαρμακευτικής Φασουλάκη Βιένα – Ναυπηγός Μηχανικός Αργυρός Πάνος – Καθηγητής Θεολόγος Δήμα Μαργαρίτα – Βιολόγος-Φοιτήτρια Γεωπονικής Τριανταφύλλου Γρηγόρης -Φοιτητής Οικονομικού Παντείου Παπαϊωάννου Γιώργος – Φοιτητής Μηχανολόγος Μηχανικός Βορροπούλου Βασιλική - Διεθνολόγος Ρασσιά Δώρα - Τραπεζική Υπάλληλος Δήμας Αλέξανδρος - Φοιτητής Γεωπονικής Κοσμίδης Γιώργος - Φοιτητής Φυσικού Αρμένης Γιώργος – Ξενοδοχοϋπάλληλος Μαθάς Γιάννης - Φυσικοθεραπευτής Δράλιου Κλάρα– Φοιτήτρια Οικονομικών Επιστημών Στρατήλας Χρήστος- Εκτυπωτής Εφημερίδων Λαρδής Δημήτριος- Φοιτητής Τμ. Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων Αλεξάνδρα Κοσκινά- Φοιτήτρια Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών Μιχαηλίδης Σίμος - Λογιστής Κοριτσίδης Θεοδόσης - Ιδ. Υπάλληλος Νασόπουλος Γιώργος - Δημοτικός Υπάλληλος Καρακώστας Δημήτρης – Φοιτητής Κοινωνιολογίας Μπανάβας Αντρέας - Ιδ. Υπάλληλος Σαφλαγιούρας Γιάννης – Φοιτητής Οικονομικών Επιστημών Κώτσης Σταύρος- Λογιστής Πανούτσου Λένα – Φοιτήτρια Τεχνολογίας Τροφίμων- Νέα Επιχειρηματίας Ζαχαριάκη Τόνια – Φοιτήτρια Διεθνών Σπουδών/Ελεύθερη Επαγγελματίας Θεοδώρου Χριστίνα – Φοιτήτρια Τεχνολογίας Τροφίμων

ΜΠΗΚΑΜΕ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ

Τ’ αποτελέσματα των εκλογών της 6ης Μαΐου ήταν λίγο – πολύ αναμενόμενα. Οι μεγάλοι κερδισμένοι ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η Χρυσή Αυγή. Στους χαμένους συγκαταλέγονται αναμφίβολα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Ο δικομματισμός δέχθηκε ηχηρό χαστούκι από το λαό καθώς το αποτέλεσμα που συγκέντρωσαν τα δυο κόμματα είναι ανάλογο με εκείνο της ΝΔ το ’09 όταν είχε χάσει με 10 μονάδες διαφορά από το ΠΑΣΟΚ. Το σημερινό εκλογικό αποτέλεσμα, που εμφανίζει το άθροισμα των δυνάμεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κάτω από το 33%, εγκαινιάζει μια νέα πολιτική εποχή και σηματοδοτεί με κάθε επισημότητα το τέλος της Μεταπολίτευσης. Η κομματική ταύτιση, η οποία ως αντίληψη είχε κυριαρχήσει εδώ και δεκαετίες στο εκλογικό σώμα φαίνεται πως μετριάζεται αισθητά και στο εξής οι σχέσεις κομμάτων-ψηφοφόρων δεν θα είναι δεδομένες και θα κρίνονται καθημερινά από το έργο και όχι από τις υποσχέσεις των πολιτικών. Ένα σημαντικό στοιχείο που προκύπτει από τις εκλογές, είναι το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά στην περιφέρεια Αττικής είναι με διαφορά πρώτο κόμμα. Και δεν είναι καθόλου παράλογο αν λάβουμε υπόψη δυο σημαντικά στοιχεία: ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και είναι κατά του μνημονίου και των πολιτικών του. Απ’ την άλλη, οι πολίτες της Αττικής έχουν ζήσει περισσότερο από κάθε άλλο Έλληνα πολίτη τις επιπτώσεις του μνημονίου στην καθημερινότητά τους. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που επέλεξαν να στηρίξουν την αριστερή αντιμνημονιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Στην εκλογική εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε μεγάλο ρόλο και η επιμονή του κ. Τσίπρα προεκλογικά για την κυβερνώσα Αριστερά. Στο εκλογικό σώμα αυτό μέτρησε σημαντικά καθώς έβλεπαν ένα αριστερό κόμμα, να ξεφεύγει από τη στείρα αντιπολιτευτική ρητορεία και να επιδιώκει να είναι μια εν δυνάμει κυβερνητική δύναμη. Η ΝΔ ήταν από τους χαμένους των εκλογών. Στην αποτυχία της συντέλεσε η πολυδιάσπαση του χώρου της κεντροδεξιάς καθώς και η ραγδαία άνοδος της ναζιστικής Χρυσής Αυγής. Οι σκληροπυρηνικοί της ΝΔ επέλεξαν να εκφραστούν από τους Ανεξάρτητους Έλληνες, από τη Χρυσή Αυγή και λιγότερο από το ΛΑΟΣ. Μεγάλο μερίδιο στην αποτυχία της ΝΔ έπαιξε και η στάση που επέδειξε αυτά τα τρία χρόνια, και κυρίως οι επιλογές του κ. Σαμαρά. Η στάση του απέναντι στο μνημόνιο δεν έγινε ποτέ πλήρως κατανοητή από το εκλογικό σώμα. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν αν ήταν υπέρ ή κατά των πολιτικών που εφαρμόστηκαν και αυτή η αδυναμία κατανόησης εμφανίστηκε στην κάλπη. Την ανακολουθία λόγων – πράξεων καθώς και τις συνεχιζόμενες πολιτικές μεταπτώσεις πλήρωσε και το ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη, το οποίο την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι εκτός Κοινοβουλίου. Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, υπέστη μια πάρα πολύ βαριά ήττα. Και μόνο το γεγονός ότι αναδείχθηκε τρίτο κόμμα τα λέει όλα. Το εκλογικό κόμμα το τιμώρησε για όλα όσα συνέβησαν τα τελευταία τρία χρόνια στη χώρα. Στο ΠΑΣΟΚ έπεσε ο κλήρος να είναι κυβέρνηση στη χειρότερη στιγμή της χώρας, το ίδιο συντέλεσε με σοβαρά λάθη στην επιδείνωση της κατάστασης και τιμωρήθηκε από τους πολίτες. Πλέον για να μπορεί να έχει μέλλον, οφείλει να επαναπροσδιορίσει τη στάση του και ουσιαστικά να επανιδρυθεί. Σε ότι έχει να κάνει με τη συμμετοχή στις εκλογές, δεν ήταν αυτή που θα έπρεπε να είναι. Η αποχή κινήθηκε πάνω από 35%, γεγονός το οποίο αφενός δείχνει την απογοήτευση του κόσμου με όλο το πολιτικό σύστημα, αφετέρου όμως δείχνει και την άρνηση συμμετοχής. Οι εκλογές της 6ης Μαΐου ήταν οι κρισιμότερες, μέχρι τις επόμενες που δεν θα αργήσουν, και πολλοί συμπολίτες μας δεν ενδιαφέρθηκαν. Δεν γνωρίζω αν είναι οι ίδιοι που διαμαρτύρονταν σε κάθε μεγάλη πλατεία της χώρας, όμως η άρνηση συμμετοχής και η αδιαφορία δείχνει έναν πολίτη μη συνειδητοποιημένο, εντελώς αδιάφορο για το ίδιο του το μέλλον. Με τη λήξη των εκλογών, οι νέες εκλογές φαντάζουν πιο πιθανές από το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας ή συνεργασίας. Επιδίωξη του κ. Σαμαρά αλλά και του κ. Βενιζέλου είναι ο σχηματισμός κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Επειδή όμως με τις έδρες που κέρδισαν και οι δυο τα νούμερα δεν βγαίνουν, σημαντικό ρόλο αναμένεται να παίξει η Δημοκρατική Αριστερά του κ. Κουβέλη , η οποία όμως σε πρώτη φάση είναι αρνητική στη συνεργασία. Από την άλλη, η αριστερή κυβέρνηση που πρότεινε ο κ. Τσίπρας είναι απίθανο να επιτευχθεί αφενός γιατί δεν προκύπτει από τον υπολογισμό των εδρών, και αφετέρου τα υπόλοιπα αριστερά κόμματα το απορρίπτουν. Το πιο πιθανό λοιπόν είναι να οδηγηθούμε σε νέες εκλογές άμεσα. Στη χώρα δεν πρέπει το σκηνικό της ακυβερνησίας να σέρνεται για μεγάλο διάστημα, από την άλλη όμως όλοι οι πολιτικοί οφείλουν ν’ αξιολογήσουν σωστά το μήνυμα της κάλπης: ο κόσμος είναι εξαγριωμένος και υποψιασμένος. Οι πολίτες θέλουν πλέον πολιτικούς ηθικούς, αποτελεσματικούς και κόμματα τα οποία θα κοιτάξουν πρωτίστως το κοινό καλό και μετά όλα τ’ άλλα. Η Μεταπολίτευση τελείωσε και όλο το πολιτικό προσωπικό πρέπει να προσαρμοστεί στη νέα εποχή που ανατέλλει μετά τις εκλογές. Όποιος δεν το καταλάβει αυτό ,αποτελεί ήδη παρελθόν.