ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΛΑΟΣ

Από τις εκλογές της 6ης Μαΐου προέκυψαν πάρα πολλά χρήσιμα και κρίσιμα συμπεράσματα, κυρίαρχες τάσεις της Μεταπολιτευτικής περιόδου γκρεμίστηκαν και το μήνυμα που έστειλε ο κυρίαρχος λαός ήταν πιο εκκωφαντικό από ποτέ. Ο λαός έδωσε ένα σαφές μήνυμα για συνεργασία και ομοψυχία. Τα πάλαι ποτέ 40άρια που έπαιρναν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ φαίνεται πως αποτελούν παρελθόν. Το μήνυμα που έστειλε ο λαός μόνο για αυτοδυναμία, έπαρση και αλαζονεία δεν έλεγε. Μπορεί να είχε έντονα χαρακτηριστικά θυμού, δυσαρέσκειας και αγανάκτησης, όμως πέραν τούτου είχε και χαρακτηριστικά ανατροπών. Αποδέκτες του μηνύματος ήταν όλα τα πολιτικά κόμματα, ανεξαρτήτως της πολιτικής κλίμακας. Κυρίως όμως το μήνυμα αφορούσα ΠΑΣΟΚ , ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Όπως όμως φάνηκε ξεκάθαρα, οι αποδέκτες του μηνύματος είχαν κλειστά τα αυτιά και τα μάτια τους. Η αποτυχία των τριών πολιτικών αρχηγών, που έλαβαν κατά τη σειρά εκλογής των κομμάτων τους την εντολή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να διερευνήσουν το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης και να παρουσιάσουν ένα βιώσιμο σχήμα στο Κοινοβούλιο, προκάλεσε στους πολίτες έντονη ανησυχία και βαθύ προβληματισμό. Ένα από τα αποτελέσματα αυτής της ανησυχίας ήταν η φυγή εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ από τις ελληνικές τράπεζες μέσα σε μόλις δυο μέρες. Η παρατεταμένη ακυβερνησία σε μια τόσο κρίσιμη για τη χώρα περίοδο είναι εξαιρετικά επιζήμια, αν όχι καταστροφική. Και πάντως σίγουρα το νόημα του πρόσφατου εκλογικού αποτελέσματα δεν ήταν αυτό. Δεν ήταν η εκ νέου προσφυγή στις κάλπες εντός ολίγων εβδομάδων. Οι πολίτες με την ετυμηγορία της 6ης Μαΐου έστειλαν στα κόμματα και στις ηγεσίες τους σαφές μήνυμα συναίνεσης και συνεργασίας, για το καλό του τόπου. Αντ’ αυτού στις 17 Ιουνίου ο λαός καλείται εκ νέου να προσφύγει στις κάλπες για να βρει λύση στο αδιέξοδο που τα κόμματα δημιούργησαν. Οι νέες εκλογές δεν αποτελούν λύση στο πρόβλημα της χώρας. Πόσο μάλλον και τρίτες εκλογές αν χρειαστούν. Αφενός η ακυβερνησία θα συνεχιστεί για περίπου έναν ολόκληρο μήνα, αφετέρου, το πιθανότερο είναι στις 18 Ιουνίου να συνεχίζουν να υπάρχουν παρόμοια αδιέξοδα. Ανεξάρτητα από τις αυξομειώσεις των κομματικών δυνάμεων, το πιθανότερο είναι ότι και πάλι δεν θα υπάρξει κυβερνητική αυτοδυναμία για κανέναν εκ των μονομάχων. Ακόμα και αν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει πρώτο κόμμα και πάρει και το μπόνους των 50 εδρών, το οποίο παρόλα αυτά το καταγγέλλει συνεχώς ως καλπονοθευτικό, δύσκολα θα προκύψει κυβέρνηση των κομμάτων της Αριστεράς. Είναι, λοιπόν, προφανές ότι για να αποκτήσει η χώρα κυβέρνηση, θα απαιτηθούν αμοιβαίες υποχωρήσεις των κομμάτων. Θα πρέπει να αντιληφθούν το μήνυμα του λαού και να παραμερίσουν πολιτικούς και προσωπικούς εγωισμούς και αγκυλώσεις ώστε να καταλήξουν έστω και στο παρά πέντε σε μία ελάχιστη προγραμματική συμφωνία προς όφελος της χώρας. Μετά από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, πρέπει να προκύψει κυβέρνηση, η οποία δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι μονοκομματική. Δεν μπορεί και να είναι άλλωστε αν κάποιος αναλύσει τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις. Πρέπει να προκύψει μια κυβέρνηση συνεργασίας στην οποία να συμμετάσχουν οι δυνάμεις εκείνες που στηρίζουν την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Αυτή η κυβέρνηση που πρέπει να προκύψει για το καλό της χώρας, οφείλει να διαπραγματευθεί σκληρά με τους εταίρους – δανειστές μας. Χωρίς ίχνος λαϊκισμού και αλαζονείας, οφείλει να επαναπροσδιορίσει τη σχέσης μας με την Ευρώπη, με τρόπο που θα διώχνει τη διαρκώς αυξανόμενη αβεβαιότητα και θα διασφαλίζει παράλληλα και την παραμονή μας στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα αλλά και την κοινωνική συνοχή στο εσωτερικό της χώρας. Γιατί η παραμονή στο ευρώ με τον λαό αποδεκατισμένο δεν λέει απολύτως τίποτα και είναι ανώφελη. Η παραμονή στο ευρώ είναι επιτακτική ανάγκη για την Ελλάδα και τις επόμενες γενιές αλλά πρέπει να επανεξεταστούν πολλά μέτρα και πολιτικές ώστε ο λαός να πάψει να ζει διαρκώς με τη λαιμητόμο πάνω από το κεφάλι του.