ΕΜΕΙΣ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΛΙΑΠΗΔΕΣ

Τέτοια εποχή όλοι μας προσπαθούμε να απολαύσουμε τις γιορτές με τα αγαπημένα μας πρόσωπα και να μπούμε, στο μέτρο του δυνατού, στο πνεύμα των Χριστουγέννων. Τέτοιες μέρες όμως, κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο δεν μας περιμένουν μόνο δώρα και κάρτες, αλλά και φάκελοι με λογαριασμούς, χαράτσια, ασφάλειες και όπου να ναι έρχονται και τα τέλη κυκλοφορίας. Εκατομμύρια Έλληνες ζορίζονται, προσπαθούν με νύχια και με δόντια να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους τη στιγμή που ένας πάμπλουτος, πρώην Υπουργός συλλαμβάνεται με πλαστές πινακίδες, να οδηγά χωρίς δίπλωμα το ανασφάλιστο πολλών κυβικών αυτοκίνητό του. Βλέποντας τέτοιες συμπεριφορές, πως άραγε μπορεί να πειστεί ο λαός ότι πρέπει να κάνει θυσίες; Πώς να μην έχει οργή για το πολιτικό σύστημα; Γιατί να πάει ο ωρομίσθιος να πληρώσει το σήμα όταν βλέπει ότι οι έχοντες κάνουν ‘πατέντες’;

Ο κ. Λιάπης, ο τέως Υπουργός Μεταφορών, κατά του οποίου την υπουργεία (ορθώς) αυστηροποιήθηκε ο ΚΟΚ, θα πληρώσει το πρόστιμο και η ζωή θα συνεχιστεί και θα ζήσει εκείνος καλά απολαμβάνοντας το Χριστουγεννιάτικο ταξίδι του στην Ασία. Ο κ. Λιάπης βρέθηκε στο προσκήνιο επειδή έτυχε να πέσει σε ένα μπλόκο της τροχαίας. Αν δεν είχε γίνει αυτό δεν θα μαθαίναμε ποτέ τις παρανομίες του τ. υπουργού και εκείνος θα συνέχιζε θρασύτατα τις βόλτες του. Σαφώς και ο κ. Λιάπης είναι το δέντρο. Το δάσος αφορά το μεγαλύτερο ποσοστό του πολιτικού προσωπικού της χώρας, το οποίο δεν πρέπει μόνο να φαίνεται, αλλά να είναι και τίμιο. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, με τις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν στη χώρα. Πρόσφατα βγήκαν στη δημοσιότητα τα πόθεν έσχες των βουλευτών και οι περισσότεροι έχουν καταθέσεις πολλών χιλιάδων ευρώ, εξαψήφια εισοδήματα, μετοχές και πολλά ακίνητα. Κανείς δεν είπε ότι πρέπει οι αντιπρόσωποί μας να είναι ρακένδυτοι, όμως για να έχει πραγματική αξία το ‘πόθεν έσχες’ , θα έπρεπε τα εισοδήματα και όλα τα υπόλοιπα έσοδα των πολιτικών να εξετάζονται από τη στιγμή που εισέρχονται στον χώρο της πολιτικής. Διαχρονικά και εξονυχιστικά. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι λέξεις ‘μίζα’ , ‘προμήθειες’, ‘ρεμούλες’, ‘οφ σορ’, και πολλές άλλες παρόμοιας σκοτεινής σημασίας, μόνο άγνωστες δεν είναι στον ελληνικό πολιτικό προσωπικό. 

 

Οι πολιτικοί είναι αυτοί που είναι. Χρειάζεται καιρός για να αλλάξει αυτή η νοοτροπία. Το ερώτημα όμως είναι τι κάνουμε εμείς για όλα αυτά. Διότι, ο ‘x’ Λιάπης δεν γίνεται βουλευτής μέσα από κάποια κλήρωση. Οι περισσότεροι βουλευτές έχουν το οικονομικό υπόβαθρο, έχουν τις κατάλληλες γνωριμίες, πληρούν με λίγα λόγια πολλές προϋποθέσεις, αλλά στην τελική οι ψηφοφόροι είναι εκείνοι που τους εκλέγουν και τους οδηγούν στο Κοινοβούλιο και στα υπουργεία. Εμείς οι πολίτες ψηφίζουμε εκείνους τους οποίους εμπιστευόμαστε, πιστεύουμε, θεωρούμε ικανούς και ιδεολόγους, αλλά ψηφίζουμε και εκείνους με μόνο κριτήριο ‘να μας φτιάξουν’. Χωρίς να ενδιαφερόμαστε για τη διαδρομή τους ή την ηθική τους υπόσταση. Έχουμε λοιπόν και εμείς ευθύνες για τον κάθε Λιάπη και πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας για τους βουλευτές που ψηφίζουμε και κυρίως για τα κριτήρια επιλογής που θέτουμε.

Μιας και το 2013 φεύγει και η νέα χρονιά έρχεται, όταν φτάσει η στιγμή να κάνουμε τον απολογισμό, ας εξετάσουμε τις επιλογές μας. Και κυρίως την εμμονή μας να στηρίζουμε πρόσωπα αμφιβόλου ικανότητας και ηθικής υπόστασης. Κάποια στιγμή η κρίση θα τελειώσει, όμως το σημαντικό είναι μαζί με αυτή να τελειώσουν πολιτικά και όσοι με τις πράξεις και τις αποφάσεις τους μας έφεραν ως εδώ. Το πολιτικό σύστημα χρειάζεται επανεκκίνηση, και αυτή μπορεί να γίνει μόνο από τους ψηφοφόρους. Αν δεν γίνει αυτό, σε λίγο καιρό πάλι θα περάσουμε τα ίδια ως χώρα και θα βγει αληθινό το ρητό ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα.