ΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Η διαφαινόμενη δημιουργία νέου κόμματος από την κ. Μπακογιάννη, καθώς και η αποχώρηση της «ανανεωτικής» πτέρυγας από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α προκαλούν αλλαγές στον κομματικό χάρτη και ενδεχομένως να επηρεάσουν το πολιτικό σύστημα της χώρας. Η κ. Μπακογιάννη, φάνηκε πως μετά από την εσωκομματική της ήττα από τον κ. Σαμαρά, ήταν εγκλωβισμένη στη ΝΔ και περίμενε μια μικρή αφορμή για να αποχωρήσει. Η αποχώρηση αυτή ήρθε πριν λίγο καιρό, και φαντάζει πιθανό το σενάριο να δημιουργηθεί το νέο κόμμα, που θα προτάξει τον φιλελευθερισμό και θα προσπαθήσει να αντλήσει ψηφοφόρους από τη μεσαία τάξη και από την παραδοσιακή δεξιά, πριν τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του Νοεμβρίου. Σε πρόσφατες σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης, ένα μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων επιθυμεί τη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα, ενώ ταυτόχρονα αποδοκιμάζει το υπάρχον κομματικό σύστημα και το θεωρεί ξεπερασμένο.
Στην Αριστερά παρατηρούνται παρόμοιες διεργασίες, καθώς η αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας από τον ΣΥΡΙΖΑ και η ανεξαρτητοποίηση 4 βουλευτών, καθώς και η έντονη κινητικότητα του κ. Αλαβάνου, δείχνουν ξεκάθαρα πως το διαζύγιο με το παρελθόν είναι οριστικό και ένας νέος γάμος είναι προ των πυλών. Η Πτέρυγα αισθάνθηκε να ασφυκτιά στο περιβάλλον που είχε αρχίσει να δημιουργεί η εμπλοκή του ΣΥΝ με άλλες συνιστώσες, η άρνηση συνεργασιών με το ΠΑΣΟΚ στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και η δημιουργία αυτόνομων Δημοτικών Κινήσεων με τοπική παρέμβαση. Όλα αυτά συνδέονται με τη δυσανεξία που πάντοτε ο ΣΥΡΙΖΑ προκαλούσε στην Πτέρυγα, ακριβώς επειδή, πέρα από τα γνωστά προβλήματά του, η ίδια η ύπαρξη του αποτελεί έμπρακτη απόδειξη της θέλησης του Συνασπισμού να μετατραπεί σε Αριστερά των κινημάτων παρά σε έναν εναλλακτικό πόλο αξιοπιστίας και εν δυνάμει εξουσίας. Το κόμμα που θα δημιουργηθεί, ενδεχομένως μετά το καλοκαίρι, θα προσπαθήσει να αντλήσει ψηφοφόρους από όλο το φάσμα της Μετακομμουνιστικής αριστεράς, από τους διανοούμενους, από τους υποστηρικτές της οικολογίας, καθώς και από την «αριστερή δεξαμενή» του ΠΑΣΟΚ.
Σε ένα σύστημα ισχυρού δικομματισμού, όπως το ελληνικό, η δημιουργία νέων κομμάτων θα έχει ως αποτέλεσμα τα υφιστάμενα μεγάλα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) να αποκλίνουν στον πολιτικό χώρο ώστε να συσπειρώσουν τους οπαδούς τους μέσω σαφούς πολιτικού στίγματος ή/και οξύτερης αντιπαράθεσης και φυσικά να ελαχιστοποιήσουν τις απώλειες (διαρροές) προς το νέο κόμμα. Τα δύο μεγάλα κόμματα θα συγκλίνουν στον πολιτικό χώρο ώστε να μην επιτρέψουν τον ζωτικό χώρο του κέντρου για τα νέο κόμματα στην περίπτωση που αυτά θέλουν να αυξήσουν τον απόλυτο αριθμό ψήφων τους. Επίσης χρήζει εξέτασης το κατά πόσον δυο μεγάλα κόμματα μπορούν να θέσουν εμπόδια εισόδου στα νέα κόμματα. Ένα τέτοιο εμπόδιο είναι οι λεγόμενες επιδράσεις υπόληψης, σύμφωνα με τις οποίες τα μεγάλα (προϋπάρχοντα) κόμματα έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα στις χωρο-πολιτικές τους επιλογές, σε σχέση με τους νέους επίδοξους πολιτικούς ανταγωνιστές.
Μετά τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις του τελευταίου έτους, φαίνεται ξεκάθαρα, πως σταδιακά όλο και εξασθενεί η παραδοσιακή κομματική ταύτιση, η κριτική σκέψη κυριαρχεί έναντι της κομματικής πειθαρχίας και υπάρχει μια ολιστική στάση καταδίκης των πολιτών απέναντι στα κόμματα. Για αυτή την κατάσταση προφανώς δεν φταίνε οι ψηφοφόροι, αλλά τα ίδια τα κόμματα, τα οποία σε μεγάλο βαθμό και σε πολλές περιόδους αναλώθηκαν στη διατήρηση και διαχείριση του υπάρχοντος status quo μην έχοντας τη διάθεση για ρηξικέλευθες αλλαγές στην ελληνική κοινωνία. Η σχεδόν βέβαιη δημιουργία νέων κομμάτων μπορεί να επηρεάσει το πολιτικό και κομματικό σύστημα, καθώς η εκλογική συμπεριφορά των ψηφοφόρων δεν είναι πλέον όσο προβλέψιμη ήταν στο πρόσφατο παρελθόν.

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΣΤΡΑΤΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ;

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής , στο 11,7% αυξήθηκε η ανεργία στο πρώτο τρίμηνο του 2010, από 9,3% στο αντίστοιχο τρίμηνο του 2009. Πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό τριμήνου που έχει καταγραφεί από το 2000. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, 132.356 άτομα τα οποία ένα χρόνο πριν ήταν απασχολούμενα, στο πρώτο τρίμηνο 2010 ήταν άνεργα και άλλα 77.349 άτομα που ήταν απασχολούμενα, είναι πλέον οικονομικά μη ενεργά. Κατά την ίδια περίοδο βρήκαν απασχόληση 85.244 άτομα, τα οποία ήταν άνεργα πριν από ένα έτος, ενώ 65.734 άτομα μετακινήθηκαν από τον οικονομικά μη ενεργό πληθυσμό σε θέσεις απασχόλησης. Επιπλέον, 92.061 άτομα, που πριν ένα έτος ανήκαν στον οικονομικά μη ενεργό πληθυσμό, εισήλθαν στην αγορά εργασίας αναζητώντας απασχόληση, αλλά είναι άνεργα. Η ανεργία χτυπά κυρίως τις γυναίκες, καθώς το ποσοστό ανέρχεται στο 15,5%, τη στιγμή που στους άντρες πέφτει στο 9%. Το πλέον ανησυχητικό συμπέρασμα που προκύπτει από τα στοιχεία αυτά, είναι ότι το ποσοστό ανεργίας στους νέους ηλικίας 15-29 ετών, εκτοξεύεται στο 22,3%, ενώ όσον αφορά τις νέες γυναίκες, μιλάμε για ένα ποσοστό 27,4%.
Σαφώς οι εύκολες και φθηνές απολύσεις δεν αποτελούν φάρμακο για την καταπολέμηση της ανεργίας. Με τις πολιτικές που προωθεί ο Υπουργός Εργασίας, οι εργοδότες αποκτούν νέο και φθηνό προσωπικό, με μισθό ακόμη και κάτω από τον βασικό των 740 ευρώ, που προβλέπει η σύμβαση που υπέγραψε πριν από δύο χρόνια η ΓΣΕΕ. Οι νέοι έως 21 ετών θα παίρνουν το 80% του βασικού (595 ευρώ) και όσοι είναι έως 25 ετών, το 85%. Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων αποτελεί ταφόπλακα στα εργατικά κεκτημένα.
Μεγάλο μερίδιο στην όλο και αυξανόμενη ανεργία παίζει και η εκπαίδευση. Έχει περάσει ανεπιστρεπτί ο καιρός που το πτυχίο αποτελούσε εχέγγυο για την επαγγελματική αποκατάσταση και τροφοδοτούσε υψηλές προσδοκίες κοινωνικής ανόδου στους νέους από τις λαϊκές τάξεις και τα χαμηλά οικονομικά στρώματα. Από τη δεκαετία του ‘90 η αγορά εργασίας υπαγορεύει σκληρούς όρους και κλείνει τις πόρτες δουλειάς σε χιλιάδες νέους πτυχιούχους. Η εγγύηση μιας σταθερής εργασίας και αμοιβής έχει γίνει ένα «είδος υπό εξαφάνιση». Οι στρατιές νέων ανέργων πολλαπλασιάζονται κάθε χρόνο. Είναι ελάχιστοι οι νέοι που απασχολούνται με βάση το αντικείμενο των σπουδών τους, ενώ είναι πάρα πολλοί εκείνοι που ετεροαπασχολούνται σε διάφορες δουλειές, οι οποίες όμως δεν έχουν καμία σχέση με το πτυχίο τους. Πρέπει να συνδεθεί η εκπαίδευση με την αγορά εργασίας. Κάποια επαγγέλματα δεν «αντέχουν» ετησίως εκατοντάδες υποψήφιους. Επιβάλλεται ο Επαγγελματικός Προσανατολισμός να διδάσκεται στα σχολεία από το γυμνάσιο, ώστε να ξέρει ο νέος σε ποια επαγγέλματα έχει μεγαλύτερη κλίση ώστε να μπορεί μετά απρόσκοπτα να αποφασίσει με τι θα ασχοληθεί για το υπόλοιπο της ζωής του.
Για τη γενικότερη καταπολέμηση της ανεργίας, πρέπει να δοθούν αναπτυξιακά κίνητρα, ειδικά σε περιοχές όπου η ανεργία είναι πολύ μεγάλη. Καλό θα ήταν σε κάθε Δήμο να συσταθούν τοπικά γραφεία ευρέσεως εργασίας, έτσι ώστε οι άνεργοι να είναι ενήμεροι για τις δυνατότητες εργασίας και τις ευκαιρίες που μπορεί να προκύψουν. Πρέπει η κυβέρνηση να δώσει μεγάλο βάρος στην ανάπτυξη, και δη στην πράσινη ανάπτυξη, ώστε να δημιουργηθούν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. Ήδη η λιτότητα και τα σκληρά οικονομικά μέτρα έχουν σκοτώσει την ανάπτυξη. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος διαθέσιμος για χάσιμο και πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα για την κυβέρνηση μια βιώσιμη λύση για την καταπολέμηση της ανεργίας. Όταν ανεργία εκτινάσσεται σε υψηλά ποσοστά, οι καταναλωτές δεν έχουν τη δυνατότητα να ενισχύσουν την αγορά και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνονται τα λουκέτα και κατ’ επέκταση οι άνεργοι. Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο που μπορεί να αποτραπεί μόνο με ολοκληρωμένες πολιτικές για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

ΤΟ ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΟΛΛΑΝΔΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Ελάχιστοι γνώριζαν ότι πριν λίγες μέρες πραγματοποιήθηκαν εκλογές στην Ολλανδία. Ακόμα λιγότερους ενδεχομένως να ενδιέφερε το εκλογικό αποτέλεσμα. Όμως, η κυβερνητική αλλαγή αλλά και αλλαγή στην ηγεσία των Χριστιανοδημοκρατών ήταν ιδιαιτέρως εντυπωσιακές. Ο φιλελεύθερος Μαρκ Ρούτε ήταν ο νικητής των εκλογών, καθώς θα διαδεχτεί τον πρωθυπουργό Μπαλκενέντε, του οποίου το κόμμα έχασε περίπου τη μισή εκλογική δύναμη από αυτή που είχε στις εκλογές του ’06 (είχε 26,6% και κατρακύλησε στο 13,7%). Παρόλα αυτά, ο πραγματικός νικητής είναι ο ακροδεξιός Βίλντερς.
Οι πρόσφατες εκλογές έκλεισαν την οκταετή περίοδο του χριστιανοδημοκράτη Μπαλκενέντε ως πρωθυπουργού της Ολλανδίας. Η καταμέτρηση των ψήφων ήταν ένα πραγματικό θρίλερ, καθώς μόλις στις τέσσερις η ώρα το πρωί αποσαφηνίστηκε ότι ο φιλελεύθερος Μαρκ Ρούτε είναι μπροστά από το σοσιαλδημοκράτη Γιόμπ Κόεν. O ακροδεξιός Γκερτ Βίλντερς, πολέμιος του ισλαμισμού και των μουσουλμάνων, διπλασίασε τη δύναμη του κόμματός του και με 24 έδρες που καταλαμβάνει στο νέο κοινοβούλιο αναδεικνύεται η τρίτη πολιτική δύναμη στην Ολλανδία. Αυτό είναι ακριβώς ένα από τα προβλήματα που προκύπτουν από το αποτέλεσμα των εκλογών: Κανένας δεν θα ήθελε να συνεργαστεί με τους ακροδεξιούς για προφανείς λόγους.
Ο μεγάλος απόηχος των εκλογών ήταν η άνοδος της ξενοφοβίας και του ευρωσκεπτικισμού. Και αυτό πρέπει να γίνει αντικείμενο πολύ σοβαρής μελέτης. Ο ευρωσκεπτικισμός τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί στην Ολλανδία, τροφοδοτούμενος σε μεγάλο βαθμό από τη σημαντική άνοδο φαινομένων ρατσισμού και ξενοφοβίας. Δυο δολοφονίες ήταν αυτές που ενέτειναν ακόμα περισσότερο την άνοδο του ρατσισμού και της ξενοφοβίας: αυτή του ηγέτη της Άκρας Δεξιάς Pim Fortuyn, και του σκηνοθέτη Van Gogh. Η επισημοποίηση αυτής της ρατσιστικής, ξενοφοβικής ανόδου, επισφραγίστηκε στις εθνικές εκλογές της 9ης Ιουνίου 2010, όπου το ακροδεξιό κόμμα του Γκέρτ Βίλντερς, αναδείχθηκε μεγάλος νικητής των εκλογών, τριπλασιάζοντας τις έδρες του και είναι πλέον πιθανός εταίρος του συνασπισμού. Ο ίδιος περιέγραψε με σαφήνεια το αποτέλεσμα των εκλογών: «περισσότερη ασφάλεια, λιγότερο έγκλημα, λιγότερη μετανάστευση, λιγότερο Ισλάμ. Στην Ολλανδία ζουν 1 εκατομμύριο μουσουλμάνοι επί συνόλου 16 εκατομμυρίων κατοίκων»
Αυτή η άνοδος της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, είναι ιδιαιτέρως ανησυχητική, ειδικά για μια χώρα σαν την Ολλανδία, όπου διαχρονικά ήταν από τις πιο «ελευθεριακές» στην Ευρώπη υιοθετώντας μέτρα όπως: ελεύθερη πώληση «μαλακών» ναρκωτικών, γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων, ευθανασία (υπό ορισμένες συνθήκες), ενώ ταυτοχρόνως ήταν υπέρμαχος της ανοιχτής πολυπολιτισμικής Ευρώπης. Εκτός από την άνοδο της ξενοφοβίας, ένα άλλο μήνυμα που αναδεικνύεται είναι η άνοδος της δυσαρέσκειας απέναντι στην Ευρώπη. Σημαντικό ρόλο έπαιξε σ’ αυτό η ολλανδική καταψήφιση του Ευρωσυντάγματος το 2005. Πρέπει να αναφερθεί στο σημείο αυτό, πως για αρκετά χρόνια στην Ολλανδία το θέμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης και γενικότερα η λειτουργία της Ε.Ε, δεν ήταν βασικά θέματα στην ημερήσια διάταξη της πολιτικής ατζέντας. Γεγονός το οποίο δίνει βάση στο παραπάνω, είναι η διαχρονική χαμηλή συμμετοχή των ολλανδών πολιτών στις Ευρωεκλογές, η οποία είναι μια από τις 2 χαμηλότερες στην Ε.Ε. Αυτά τα μηνύματα των ολλανδικών εκλογών ενδεχομένως να μην μείνουν μόνο στο εθνικό πεδίο, αλλά να επηρεάσουν και την εκλογική συμπεριφορά και άλλων ευρωπαίων πολιτών. Τη στιγμή αυτή, η Ε.Ε φαντάζει και είναι, πιο ευάλωτη από ποτέ, έρμαιο στις ορέξεις των κερδοσκόπων και των οικονομικών μονοπωλίων. Η αντι- ευρωπαϊκή στάση, εκφράζεται τόσο από κόμματα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, όσο και από αυτά που βρίσκονται στα δεξιά της παραδοσιακής Δεξιάς, και σε αρκετές χώρες πάει να γίνει κυρίαρχη τάση. Και δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς, πως όταν εξελίσσεται και δεν μετριάζεται μια οικονομική κρίση σαν αυτή που ταλανίζει την Ευρώπη, η Άκρα Δεξιά καιροφυλακτεί και στις περισσότερες περιπτώσεις, όπως μας έχει δείξει η ιστορία, επωφελείται σε μεγάλο βαθμό, τόσο εκλογικά όσο και πολιτικά. Αυτό είναι το σημαντικό και συνάμα ανησυχητικό πολιτικό μήνυμα που ανέδειξαν οι Ολλανδικές εκλογές.

ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

Όλοι καταδικάσαμε τη χρήση βίας και την δολοφονία από μέρους των ισραηλινών δυνάμεων, και μάλιστα σε διεθνή ύδατα, πολιτών που συμμετείχαν στην αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στην αποκλεισμένη Γάζα. Η Παλαιστινιακή Αρχή μετά τη συνεδρίαση που πραγματοποίησε, ζήτησε, και δικαίως, να προσαχθούν οι ισραηλινοί υπεύθυνοι στη διεθνή Δικαιοσύνη ως εγκληματίες πολέμου. Ο δοκιμαζόμενος Παλαιστινιακός λαός υποφέρει πολλά χρόνια από τα εγκλήματα των Ισραηλινών στη Λωρίδα της Γάζας, οι οποίοι μη σεβόμενοι αρχές διεθνούς δίκαιου και ανθρώπινα δικαιώματα και έχοντας την ανοχή της Ε.Ε, του Ο.Η.Ε και των Η.Π.Α., προβαίνουν κατά καιρούς σε σφαγές αμάχων, γυναικών και παιδιών. Τώρα προχώρησαν ένα βήμα παραπάνω και δολοφόνησαν ακτιβιστές οι οποίοι το μόνο που ήθελαν ήταν να απαλύνουν τον πόνο των Παλαιστινίων και να τους δώσουν, έστω και ένα μικρό, δικαίωμα στην ελπίδα.
Ο πολύχρονος αγώνας των Παλαιστινίων για ελευθερία από την Ισραηλινή κατοχή γίνεται συνεχώς στόχος της πολεμικής μηχανής του Ισραήλ, το οποίο αιματοκυλίζει αδιάκριτα γυναίκες και παιδιά, βομβαρδίζει σχολεία και απαγορεύει στις διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις την είσοδο στην περιοχή. Κάνει χρήση φονικών οβίδων σε περιοχές αμάχων, χρησιμοποιεί απαγορευμένα όπλα, χρησιμοποιεί τους Παλαιστίνιους ως ανθρώπινους στόχους και κάνει επιθέσεις κατά νοσοκομειακών εγκαταστάσεων. Οι πρόσφατες δολοφονίες αποτελούν ένα νέο έγκλημα της ισραηλινής κυβέρνησης, ενδεικτικό της βαρβαρότητας με την οποία αντιμετωπίζει εδώ και δεκαετίες τον παλαιστινιακό λαό που αγωνίζεται για τα δικαιώματά του και το γεγονός αυτό ενδεχομένως να μην είναι μόνο μια δολοφονική επιδρομή, αλλά να σηματοδοτεί την κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας προς όφελος των γεωπολιτικών συμφερόντων του Ισραήλ και των ΗΠΑ κατ’ επέκταση.
Με αφορμή όλα τα παραπάνω, θα περίμενε κανείς να δράσει επιτέλους η διεθνής κοινότητα. Για άλλη μια φορά όμως, κυριάρχησε η πλήρης απραξία, καθώς πέραν των καταδικαστικών ανακοινώσεων τίποτε ουσιαστικό δεν έγινε. Καμία κύρωση δεν φαίνεται να επιβάλλεται στο κράτος του Ισραήλ. Για ακόμη μια φορά δυστυχώς αποδεικνύεται πως το διεθνές Δίκαιο δεν εφαρμόζεται καθολικά, αντικειμενικά και ανεμπόδιστα. Η κρατική τρομοκρατία δεν θα καθίσει ποτέ στο εδώλιο της διεθνούς Δικαιοσύνης, διότι τα γεωπολιτικά, τα οικονομικά και τα διπλωματικά συμφέροντα είναι αναρίθμητα.

Ο «Στόλος της Ελευθερίας», έγινε αντικείμενο δολοφονικής επίθεσης, επειδή ήταν επανδρωμένος με «τρομοκράτες» ιατρούς, δημοσιογράφους και ακτιβιστές, οι οποίοι δεν είχαν κάποια ιδιοτελή κίνητρα, παρά μόνον ήθελαν να προσφέρουν στους συνανθρώπους τους. Το ταξίδι αυτό είχε σκοπό την ανακούφιση του παλαιστινιακού λαού. Ενός λαού που δεν έχει γνωρίσει το δικό του σπίτι, που είναι φυλακισμένος στην ίδια του την πατρίδα. Είναι αναγκαίο να πραγματοποιηθούν έρευνες για να διαλευκανθεί επιτέλους το μέγεθος των εγκλημάτων πολέμου που έχει διαπράξει ,και που συνεχίζει να διαπράττει, το Ισραήλ στην αιματοχυσία που εξελίσσεται στη Λωρίδα της Γάζας. Πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών να δράσουν αποφασιστικά για τον τερματισμό της αιματοχυσίας και την ουσιαστική επίλυση του Μεσανατολικού. Είναι επιβεβλημένο να σταματήσει η ατιμωρησία του Ισραήλ και ταυτοχρόνως να αναλάβει δράση η διεθνής κοινότητα σεβόμενη τα ανθρώπινα δικαιώματα και το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού στην απελευθέρωση. Γιατί αλλιώς θα συνεχίζεται επ’ αόριστον η αιματοχυσία και στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον δεν θα φαντάζει καθόλου δύσκολη η γενικευμένη σύρραξη στη Μέση Ανατολή. Με τις όποιες συνέπειες μπορεί να έχει αυτή η εξέλιξη.