Η ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ

Καταιγιστικές είναι οι εξελίξεις στην Αίγυπτο με τις λαϊκές αντιδράσεις να λαμβάνουν γιγαντιαίες διαστάσεις, που ενισχύθηκαν από το αίμα των νεκρών της βίαιης καταστολής. Μετά την Τυνησία το πάθος για ανατροπή και αλλαγή έχει μεταφερθεί στην Αίγυπτο, η οποία ζει ιστορικές στιγμές καθώς σείεται από τεράστιες διαδηλώσεις, κατά του καθεστώτος Μουμπάρακ. Τις τελευταίες μέρες, σκηνές χάους κυριαρχούν στην Αίγυπτο, με τους δρόμους να έχουν μετατραπεί σε απέραντα πεδία μάχης, ενώ παράλληλα το διαδίκτυο και οι τηλεπικοινωνίες είναι μπλοκαρισμένες. Κεντρικό αίτημα των εξεγερμένων Αιγυπτίων είναι η παραίτηση του Μουμπάρακ και η διενέργεια δημοκρατικών και ελεύθερων εκλογών. Στο πρώτο τηλεοπτικό του διάγγελμα ο Μουμπάρακ ανακοίνωσε την αντικατάσταση κάποιων μελών της κυβέρνησής του και την ορκωμοσία μιας καινούριας, όμως αυτές οι αλλαγές δεν συγκίνησαν τους διαδηλωτές, οι οποίοι συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις. Η οικονομική ανέχεια, η ανεργία, οι χαμηλότατοι μισθοί, η έκρηξη της τιμής των τροφίμων, σε συνδυασμό με την έλλειψη δημοκρατικών ελευθεριών του Καθεστώτος Μουμπάρακ, αποτελούν τους λόγους πάνω στους οποίους δομήθηκε η εξέγερση των Αιγύπτιων. Σε μία χώρα που η πλειοψηφία του πληθυσμού ζει κάτω από το όρια της απόλυτης φτώχειας, ο πλουτισμός της καθεστωτικής νομενκλατούρας του Μουμπάρακ αποτελούσε πρόκληση.
Για πρώτη φορά, στα 31 χρόνια της απόλυτης κυριαρχίας του Χόσνι Μουμπάρακ, η χώρα δονείται από συνθήματα υπέρ της άμεσης αποχώρησής του. Η εικόνα του κατέβηκε από παντού, και η έδρα του κόμματός του πυρπολήθηκε. Ο νομπελίστας αντικαθεστωτικός, Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι, στο πρόσωπο του οποίου η Δύση βλέπει την αλλαγή στη χώρα, κατέβηκε στο δρόμο και ενώθηκε με το πλήθος. Η προοπτική αλλαγών στην Αίγυπτο, με ή άνευ Μπάρανταϊ, είναι φανερό πως δεν προέκυψε από τη μια μέρα στην άλλη. Τα αίτια ου αναφέρθηκαν παραπάνω ήταν στην πραγματικότητα η αφορμή για να ανάψει το φιτίλι της οργής. Από την άλλη, η Ουάσιγκτον έμμεσα πιέζει για «μεταρρυθμίσεις» και αλλαγή κατά το πρότυπο εκδημοκρατισμού που προωθεί η ευρεία Μέση Ανατολή, προκειμένου να απομακρύνει τα ενδεχόμενα λαϊκών εκρήξεων σαν αυτή που βρίσκεται σε εξέλιξη τώρα και να διασφαλίσει τα ιμπεριαλιστικά και γεωπολιτικά της συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή. Ουδείς μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα για τις επόμενες εξελίξεις στην Αίγυπτο, όμως το βέβαιο είναι πως οι μέρες παντοδυναμίας του Χόσνι Μουμπάρακ πέρασαν ανεπιστρεπτί, καθώς οι μέχρι πρότινος «σύμμαχοι και φίλοι» Αμερικάνοι, πλέον μιλούν ανοιχτά για την ανάγκη ελευθερίας της Αιγύπτου και εκφράζουν την κατανόησή τους για τα δεινά που περνά ο αιγυπτιακός λαός.
Η διαφαινόμενη πτώση του Μουμπάρακ δεν είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει την Αίγυπτο στον εκδημοκρατισμό, στην πάταξη της διαφθοράς, σε ένα ανώτερο επίπεδο οργάνωσης της δημόσιας ζωής και σε καλύτερες συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων της. Η εξέγερση των Αιγυπτίων , μαζί με αυτή των Τυνήσιων, είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει σε ντόμινο εξελίξεων στις χώρες της Μέσης Ανατολής και όχι μόνο. Η υψηλή ανεργία σε συνδυασμό με την εξάντληση των ενεργειακών και των υδάτινων πόρων, καθώς και η αυταρχικότητα των απολυταρχικών καθεστώτων ενδέχεται να προκαλέσουν σωρεία κινητοποιήσεων και εν τέλει να απειλήσουν τη σταθερότητα της περιοχής. Η παραίτηση του Μουμπάρακ και του κάθε Μουμπάρακ μπορεί να ικανοποιήσει τους εξαγριωμένους διαδηλωτές, όμως αυτό που προέχει για τις χώρες αυτές είναι μια ομαλή μετάβαση προς τον εκδημοκρατισμό, μετάβαση η οποία θα έχει μόνιμα χαρακτηριστικά και όχι περιστασιακή ισχύ.