ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

Οι εκλογές μετά από αρκετό καιρό σιωπής προκηρύχτηκαν για τις 6 Μαΐου. Σύσσωμη η αντιπολίτευση τις ζητούσε, όχι και τόσο πειστικά είναι η αλήθεια, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ για δικούς τους λόγους τις ήθελαν περισσότερο ή λιγότερο, όμως περισσότερο αναγκαίες είναι για να εκφραστούν δημοκρατικά οι πολίτες. Οι οποίοι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν ρωτήθηκαν για τίποτα αυτό το διάστημα. Ούτε για την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης, ούτε για όλα αυτά τα βάναυσα μέτρα αλλά ούτε και για το σχηματισμό της υπηρεσιακής κυβέρνησης Παπαδήμου. Οι εκλογές αυτές είναι ίσως οι κρισιμότερες των τελευταίων δεκαετιών για τη χώρα. Σ’ αυτές κρίνεται κάτι περισσότερο από τα μνημόνια, την τρόικα, το ευρώ ή την πτώχευση. Κρίνεται το παρών και το μέλλον της χώρας. Όλοι θα συμφωνήσουμε στο γεγονός ότι η χώρα μας πρέπει να πάει μπροστά. Για να πάει μπροστά, χρειάζεται ισχυρή κυβέρνηση, η οποία δεν θα χαϊδέψει καμία κοινωνική ομάδα, δεν θα τάξει λαγούς με πετραχήλια και με πολιτική συνέπεια και αποτελεσματικότητα θα αρχίσει την ανοικοδόμηση της χώρας. Ωραία είναι αυτά που ακούγονται περί πολυκομματικών σχημάτων και πλειοψηφικών κυβερνήσεων, όμως όπως μας δίδαξε η θητεία της κυβέρνησης Παπαδήμου, ακόμα το ελληνικό πολιτικό σύστημα ούτε θέλει, ούτε είναι έτοιμο να στηρίξει ένα τέτοιο εγχείρημα. Το ερώτημα όμως που εύλογα θέτουν οι πολίτες είναι κατά πόσο είναι δυνατόν να προκύψει από τις εκλογές μια ισχυρή κυβέρνηση τη στιγμή που τα ποσοστά των δυο μεγάλων κομμάτων αθροιστικά δεν συγκεντρώνουν ούτε το 40% του εκλογικού σώματος.
Σε αυτό θα κληθούν να απαντήσουν οι ίδιοι οι ψηφοφόροι. Η χειρότερη επιλογή που μπορεί να κάνει κάποιος σε αυτές τις εκλογές είναι να μην ψηφίσει. Την ίδια στιγμή που οι πολίτες είναι με το δίκιο τους απελπισμένοι, αγανακτισμένοι και οργισμένοι, είναι έτοιμοι να πάρουν τη λάθος απόφαση, δηλαδή να απέχουν από τις εκλογές. Η απόφαση αυτή είναι αρκετά εύκολη για τον καθέναν, είναι όμως και η χειρότερη δυνατή επιλογή. Διότι όσοι δεν ψηφίσουν δεν θα συμμετάσχουν στη διαμόρφωση της νέας Βουλής, και θα αφήσουν το πεδίο ελεύθερο σε εκείνους που χρόνια τώρα τη διαμόρφωναν και την έφτασαν στην εικόνα που έχει σήμερα. Οι πολίτες πρέπει να σκεφτούν ότι η αποχή τους από τις εκλογές μπορεί για ένα μεγάλο μέρος να είναι πολιτική πράξη, όμως περισσότερο μοιάζει με παραίτηση η οποία δίνει το δικαίωμα στους υπολοίπους να αποφασίζουν για εκείνους. Και όταν λέμε ‘υπολοίπους’ εννοούμε οργανωμένα συμφέροντα, συντεχνίες, ομάδες πίεσης, κομματικά στελέχη, ακραία στοιχεία και τόσους άλλους που μπορεί ο καθένας να φανταστεί. Τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν και αυτό πρέπει να πιστέψουν οι πολίτες και να μην παραιτηθούν από το δημοκρατικό τους δικαίωμα που ταυτόχρονα είναι και υποχρέωσή τους.
Όσον αφορά τα προγράμματα διακυβέρνησης των κομμάτων, αυτά είναι σε γενικό βαθμό αρκετά θολά. Δεν έχουν παρουσιάσει στους οργισμένους και απογοητευμένους ψηφοφόρους τις πολιτικές εκείνες που πρέπει να εφαρμοστούν για να φανεί κάποια αχτίδα φωτός και να αρχίσει η αναδιάρθρωση της χώρας. Εκτός αυτού ο χρόνος που απομένει μέχρι την 6η Μαΐου είναι περιορισμένος, τα κόμματα ελέω της διαμορφωθείσας κατάστασης αλλά και της οικονομικής αδυναμίας τους θα περιορίσουν κατά πολύ τις εκλογικές τους δαπάνες, οπότε αυτές οι εκλογές μπορούν α χαρακτηριστούν ‘βουβές’ και απρόβλεπτες. Το αποτέλεσμά τους ουδείς μπορεί να το προβλέψει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι πολίτες πρέπει να συμμετάσχουν μαζικά. Και μετά θα πρέπει να ελπίσουμε ότι όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, ο νικητής ή οι νικητές της αναμέτρησης, θα αναλάβουν τις ευθύνες τους, θα συναισθανθούν την κρισιμότητα της κατάστασης και θα αρχίσουν την ανοικοδόμηση της Ελλάδας. Αυτές οι εκλογές είναι όπως είπαμε οι κρισιμότερες και πρέπει όλοι οι πολίτες να έχουν λόγο και να είναι υπεύθυνοι για το σκηνικό που θα διαμορφωθεί από τις 7 Μαΐου και μετά.