ΑΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ

Το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν ένα ηχηρό χαστούκι για το ΠΑΣΟΚ. Κατάφερε να χάσει τεράστιο κομμάτι της εκλογικής του δύναμης και ειδικότερα στις παραγωγικές ηλικίες υπέστη μεγάλη καθίζηση. Πριν από λίγες μέρες, στην ,πρώτη μετά τις εκλογές, Συνδιάσκεψη του κόμματος, ο κ. Βενιζέλος ανέφερε ξεκάθαρα ότι το ΠΑΣΟΚ όπως το ήξεραν οι εκλογείς ουσιαστικά τελείωσε και πλέον ανοίγει ένας νέος κύκλος ανασύστασης στην ιστορία του κόμματος. Στην προκειμένη Συνδιάσκεψη, ακούστηκε η φωνή της βάσης του κόμματος σε αρκετά ευρεία έκταση. Η μέθοδος της ανάδειξης ομιλητών μέσω κλήρωσης, απέτρεψε να γίνει η συνδιάσκεψη ηχηρή παρέλαση επωνύμων παραγόντων που θα ξεδίπλωναν τις ατομικές τους στρατηγικές, καλυμμένες υπό το πέπλο της ανασύστασης του πάλαι ποτέ κραταιού κινήματος. Η αυτό-οργάνωση για το νέο ΠΑΣΟΚ που κήρυξε ο κ. Βενιζέλος μπορεί να θυμίζει σε αρκετούς τον καιρό του Αντρέα και τα πρώτα χρόνια του Κινήματος, όμως από τότε οι καιροί έχουν αλλάξει σε υπερθετικό βαθμό. Ωστόσο, κόντρα σε εκείνους που σιγοψιθυρίζουν ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ήδη νεκρό, η τωρινή συγκυρία μπορεί να λειτουργήσει αναγεννησιακά και να μετατρέψει ένα γερασμένο και κουρασμένο κόμμα σε ένα νέο, «ανοιχτό, δημοκρατικό, αποκεντρωμένο, ψηφιακό, δικτυωμένο στην κοινωνία, με νέες συμμαχίες και λαϊκά ερείσματα. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να μετατραπεί σε ένα σύγχρονο κόμμα της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, πετώντας από πάνω του τις ταμπέλες του κρατισμού και του κυβερνητισμού. Οφείλει να αποτελέσει το εναλλακτικό πόλο, να στοιχειοθετήσει τον χώρο του Κέντρου και να έχει συγκροτημένη άποψη και πολιτική πρόταση για την πορεία του έθνους, για το μοντέλο ανάπτυξης, για την λειτουργία των δημοκρατικών και κοινοβουλευτικών θεσμών. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει αν θέλει να έχει μέλλον, να αφουγκραστεί την διαρκώς μεταβαλλόμενη κοινωνία των πολιτών, να στήσει νέες οργανώσεις και δίκτυα που θα λειτουργούν ως χώροι προβληματισμού και παραγωγής πολιτικής, μακριά από μικροπολιτικές σκοπιμότητες και εσωκομματικά παιχνίδια. Το ΠΑΣΟΚ για να καταφέρει να έχει ύπαρξη, πρέπει να μετεξελιχθεί σε σύγχρονο ευρωπαϊκό κόμμα. Να βασιστεί δηλαδή σε έναν κοινά συμφωνημένο κορμό προοδευτικής πολιτικής, πάνω στον οποίο θα αρθρώνονται τάσεις, πολιτικές αλλά και ιδεολογικές εξειδικεύσεις, μέσα πάντα στο περίγραμμά του και όχι στην περιφέρειά του. Οφείλει να δώσει χώρο σε διαφορετικές απόψεις και κυρίως σε αυτές που έρχονται από την κοινωνία, όπως είπαμε και παραπάνω. Και βεβαίως προαπαιτούμενο όλων των παραπάνω είναι η πλήρης ανανέωση σε στελεχιακό δυναμικό. Για το ΠΑΣΟΚ το βράδυ της 17ης Ιουνίου ένας ιστορικός κύκλος έκλεισε, και είναι στο χέρι του ν’ ανοίξει ένας νέος. Ο προεκλογικός ρεαλισμός και η υπεύθυνη στάση που επέδειξε με τη στήριξη της κυβέρνησης συνεργασίας είναι τα πρώτα θετικά σημάδια. Ο δρόμος όμως παραμένει μακρύς και δύσκολος. Το ΠΑΣΟΚ αφυδατώθηκε χρόνια τώρα στην απορρόφησή του από το κράτος και στον κυβερνητισμό. Μετρούσε σε πολλές περιπτώσεις το πολιτικό κόστος και αυτό συνεπαγόταν τη στασιμότητα και την έλλειψη μεταρρυθμίσεων. Πλέον, παρόλο που έχει φτάσει στο χαμηλότερο επίπεδο της ιστορίας του, έχει ταυτόχρονα μια πρόκληση να αδράξει την ευκαιρία, να αλλάξει εκ βαθέων και να καταφέρει να αποτελέσει έναν εναλλακτικό πόλο στο πολιτικό μας σύστημα. Και η λογική των συμμαχιών με όμορους πολιτικά χώρους πρέπει να αποτελεί μια από τις προτεραιότητες της ηγεσίας για τη διαμόρφωση ενός προοδευτικού πλειοψηφικού ρεύματος.