Η ΚΟΝΤΟΦΘΑΛΜΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Η Γερμανία, με πρωτοπαλίκαρο τον αντικαγκελάριο κ. Ρέσλερ, συνεχίζει τις αμείωτες πιέσεις προς τη χώρα μας. Ο τελευταίος πρόσφατα, δήλωσε ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα εξόδου της χώρας μας από την ευρωζώνη, ενώ ο γερμανικός τύπος καθημερινά κουνάει στη χώρα μας το δάχτυλο και προτρέπει τη γερμανική κυβέρνηση να σταματήσει τη χορήγηση βοήθειας προς την Ελλάδα. Αυτό που συνεχίζουν να μην καταλαβαίνουν οι Γερμανοί, είναι ότι μια πιθανή έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, θα έχει και για την ίδια πάρα πολλά οικονομικά προβλήματα. Με την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιταλία να είναι στο ‘κόκκινο’, το μέλλον του ευρώ συνεχίζει να απειλείται πολύ σοβαρά και η Γερμανία, αν και μπορεί να φαντάζει η πιο ισχυρή ευρωπαϊκή οικονομία, θα αντιμετωπίσει σίγουρα αντίστοιχα προβλήματα σε περίπτωση κατάρρευσης ή διάσπασης της ευρωζώνης. Σε περίπτωση διάσπασης του ευρώ, η γερμανική οικονομία θα καταγράψει ύφεση της τάξης του 10% μόλις μέσα σε ένα χρόνο. Ταυτόχρονα, οι άνεργοι στη Γερμανία θα ξεπεράσουν τα 5 εκατομμύρια. Και αυτά διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ναι μεν οι εξαγωγές της Γερμανίας δημιούργησαν την ισχυρή γερμανική οικονομία, όταν όμως η ζήτηση από τις λοιπές ευρωπαϊκές χώρες λόγω μιας πιθανής κατάρρευσης ή διάσπασης του κοινού νομίσματος περιοριστεί, τότε ο αντίκτυπος θα είναι άμεσος τόσο στη γερμανική οικονομία όσο και στους Γερμανούς πολίτες. Επίσης, ακόμα και στην ισχυρή γερμανική οικονομία, μέσω έκθεσης της Κεντρικής της Τράπεζας που είδε το φως της δημοσιότητας, το β’ τρίμηνο του έτους που διανύουμε αναμένεται να κυριαρχήσει μεγάλη αβεβαιότητα. Η εικόνα, όμως, έχει αρχίσει να γίνεται πιο ζοφερή για τη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή οικονομία, με τον δείκτη επιχειρηματικής εμπιστοσύνης Ifo να καταγράφει πτώση για δεύτερο συνεχή μήνα τον Ιούνιο, υποχωρώντας στα χαμηλά δύο ετών. Ακόμα, αναλυτές της BofA Merrill Lynch στη μηνιαία δημοσκόπηση του οίκου, αναφέρουν ότι ο κίνδυνος από τις χώρες της περιφέρειας έχει φτάσει στον «πυρήνα» της ευρωζώνης. Μάλιστα έχει αυξηθεί σημαντικά το ποσοστό των fund managers που υποστηρίζουν ότι η γερμανική οικονομία θα υποστεί ένα αρνητικό σοκ μέσα στο 2012, μιας και το ενδεχόμενο αυτό έχει τριπλασιαστεί στο 32% από το 10% τον Ιούνιο. Με λίγα λόγια, καταλαβαίνει εύκολα κανείς ότι ακόμα και η Γερμανία, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επιθυμεί ή ακόμα χειρότερα να υποκινεί σενάρια διάλυσης της ευρωζώνης. Ο γερμανικός νεομερκαντιλισμός αποσταθεροποιεί την ευρωπαϊκή νομισματική ένωση. Ο «εκσυγχρονισμός» της αγοράς εργασίας –ψευδώνυμο της αποδιάρθρωσής της– αρχίζει τη δεκαετία του ’90 και επιταχύνεται με την «Ατζέντα 2010». Απέβλεπε στη μείωση του μεριδίου των μισθών στην κατανομή του εθνικού πλούτου και επέβαλλε τις ανισότητες στη γερμανική επικράτεια. Η Γερμανία, όπως και η Ιταλία, σημείωσε τους χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης ανάμεσα στο 1999 (ενιαίο νόμισμα) και το 2007 (τελευταία χρονιά πριν την κρίση). Η οικονομία της δημιούργησε λιγότερες θέσεις εργασίας από την οικονομία της Γαλλίας, της Ισπανίας ή και της Ιταλίας (και η υστέρηση αυτή επιμένει). Ακόμη και στην τετραετία της ευημερίας (2005-2008), που ορισμένοι πολιτικοί δεν δίστασαν να τη χαρακτηρίσουν «νέο γερμανικό οικονομικό θαύμα», δημιουργήθηκαν λιγότερες θέσεις εργασίας απ’ ό,τι στη Γαλλία την ίδια περίοδο. Την ίδια στιγμή το χάσμα ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς διευρύνθηκε τόσο γρήγορα, που ο ΟΟΣΑ διαπιστώνει ότι στο διάστημα 2000-2005 «οι ανισότητες στις αμοιβές και η φτώχεια μεγάλωσαν στη Γερμανία πιο γρήγορα από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του ΟΟΣΑ». Αυτή η υποχώρηση οφείλεται στη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων και των υψηλών εισοδημάτων, καθώς και στην επίμονη επιδίωξη να ισοσκελιστεί ο προϋπολογισμός και να μειωθεί το δημόσιο χρέος. Η χτυπητή αντίθεση ανάμεσα σε μια εσωτερική οικονομία άτονη και έναν εξαγωγικό τομέα πολύ δυναμικό προκύπτει κατά μεγάλο μέρος από αυτή την πολιτική. Μεταξύ 1999 και 2007 η Γερμανία ήταν η μόνη χώρα της ευρωζώνης που οι εξαγωγές της συνέβαλαν κατά πολύ περισσότερο στην αύξηση του ΑΕΠ σε σύγκριση με την εσωτερική οικονομική δραστηριότητα. Η γερμανική στρατηγική, στηριγμένη αποκλειστικά στις εξαγωγές, δεν μπορεί να έχει αποτελέσματα, παρά μόνο αν όλοι οι εταίροι της συνεχίσουν να αυξάνουν σε βάθος τα εμπορικά τους ελλείμματα. Αυτά ακριβώς που είναι υπεύθυνα για την παρούσα κρίση. Η νομισματική ένωση δεν μπορεί να λειτουργήσει για πολύ, εφόσον η πιο ισχυρή οικονομία της συμβάλλει τόσο λίγο στη συνολική ζήτηση. Η Γερμανία δεν πρέπει να επιθυμεί διάλυση της ευρωζώνης. Όμως κοντόφθαλμα, και εν πολλοίς εκδικητικά απέναντι στις χώρες του Νότου, σ’ αυτό βοηθά. Για τον λόγο αυτό και η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει την υποτακτική στάση όπως έχουμε ξαναπεί. Γιατί αν καταρρεύσει το ευρώ δεν θα συμφέρει κανέναν εμπλεκόμενο.