6 Δεκεμβρίου 2012 - Άρθρο του Γιάννη Πολίτη-

4 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου Σαν σήμερα συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια χωρίς τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Ήταν ένα κρύο χειμωνιάτικο Σάββατο, ο ημεροδείκτης έδειχνε 6 Δεκεμβρίου 2008 λίγο μετά τις 9 το βράδυ όταν στην περιοχή των Εξαρχείων πέφτει νεκρός από το όπλο του ειδικού φρουρού της Ελληνικής Αστυνομίας Επαμεινώνδα Κορκονέα ο 15χρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος. Ύστερα από αυτό το γεγονός και έπειτα από τις θύμησες του Νοέμβρη του 85 και τη δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά πάλι από πυρά αστυνομικού οργάνου ο κόσμος βρίσκεται πάλι στο ίδιο έργο θεατής. Τόσο η Αθήνα όσο και πολλές άλλες πόλεις παραδίδονται στις φλόγες. Κύριοι εκφραστές των επεισοδίων αλλά και των γενικευμένων ταραχών που λαμβάνουν χώρο τις επόμενες μέρες μετά από αυτό το θλιβερό γεγονός είναι δύο πόλοι οι οποίοι είναι οι γνωστοί-άγνωστοι αλλά και οι μαθητές. Οι γνωστοί-άγνωστοι προχωρούν σε λεηλασίες και πλιάτσικο καταστρέφοντας πολλές ανθρώπινες περιουσίες κυρίως στο κέντρο της Αθήνας και άλλων μεγάλων πόλεων. Από την άλλη πλευρά οι μαθητές διοργανώνουν μεγάλα συλλαλητήρια μέσα από τα οποία δείχνουν την αντίθεση τους στην αποτρόπαια πράξη της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Φτάνοντας έτσι στο σήμερα αναρωτιέται κανείς τι κάνουν εκείνοι οι οποίοι διαδήλωναν εκείνες τις μέρες του Δεκέμβρη κατά της αστυνομικής αυθαιρεσίας. Ύστερα λοιπόν από την ανακοίνωση των βάσεων για το 2012 τόσο στα ΤΕΙ όσο και στα ΑΕΙ παρατηρούμε ότι υπάρχει θεαματική άνοδος στις Στρατιωτικές και Αστυνομικές Σχολές. Εν παραδείγματι βλέπουμε ότι στις αστυνομικές σχολές η αύξηση ήταν 2.243 συγκριτικά με την περυσινή χρονιά, ενώ στις στρατιωτικές σχολές φτάνει ή ακόμα ξεπερνά και τα 1000 μόρια. Το ερώτημα που γεννάται είναι το εξής: Πως γίνεται οι σημερινοί 18άρηδες να επιλέγουν τις στρατιωτικές σχολές όταν οι ίδιοι πριν από 4 χρόνια ύστερα από την άγρια δολοφονία του 15χρονου τότε μαθητή φώναζαν μπροστά από τους αστυνομικούς στις διαδηλώσεις το σύνθημα «μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι» και «η χούντα δε πέθανε το 73». Σε αυτό το ερώτημα οι απαντήσεις που μπορούν να δοθούν είναι πολλές. Όμως εμείς θα σταθούμε σε μια συγκεκριμένη. Σημαντικό ρόλο πλέον και λόγω της οικονομικής κρίσης που περνάει η χώρα μας παίζει ο παράγοντας οικογένεια. Πιο συγκεκριμένα οι οικογένειες όλων αυτών οι οποίοι επέλεξαν τις στρατιωτικές και αστυνομικές σχολές θα έπρεπε να αποτρέψουν τα παιδιά τους από αυτή την επιλογή θυμίζοντας τους τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008 και τις διαδηλώσεις που έκαναν κατά της αστυνομικής βίας και της αυθαιρεσίας. Φυσικά κάτι τέτοιο δε φαίνεται να έχει γίνει γιατί πολύ απλά εάν είχε συμβεί κάτι τέτοιο αντί για αύξηση σήμερα θα μιλούσαμε για κατακόρυφη πτώση στις συγκεκριμένες σχολές. Ωστόσο εάν δούμε και την άλλη όψη του νομίσματος παρατηρούμε ότι πολλοί από τους υποψηφίους έκαναν τη συγκεκριμένη επιλογή σκεπτόμενοι ότι είναι περισσότερο εφικτό να αποκατασταθούν ως στρατιωτικοί και αστυνομικοί παρά ως κάτι άλλο γιατί μέχρι στιγμής η οικονομική κρίση δεν έχει πλήξει σημαντικά τα συγκεκριμένα επαγγέλματα. Μελλοντικά όμως κάτι τέτοιο προβλέπεται να συμβεί. Από την άλλη πλευρά οι γονείς θα μπορούσαν να προτρέψουν τα παιδιά τους να δηλώσουν άλλες σχολές οι οποίες θα είχαν την ίδια αποκατάσταση με τις αστυνομικές και τις στρατιωτικές όπως είναι για παράδειγμα η Νομική και η Ιατρική αλλά και οι οικονομικές σχολές. Κλείνοντας θα πρέπει να καταλάβουμε καλά ότι είναι προτιμότερο να μένουμε προσηλωμένοι στα πιστεύω μας και στα ιδανικά μας και όχι να ακολουθούμε την ετερόκλιτη οδό, γιατί έτσι φαίνεται ότι δεν έχουμε κατασταλαγμένη άποψη και γνώμη. Γιάννης Πολίτης