Ο ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΤΙΔΗΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΓΝΩΣΗ

Ο ναζιστικός χαιρετισμός του ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ, Γιώργου Κατίδη, έχει δημιουργήσει αλγεινή εντύπωση τόσο στο ποδοσφαιρικό κοινό όσο και στο κοινωνικό – πολιτικό γίγνεσθαι. Ο ποδοσφαιριστής τιμωρήθηκε, όπως πρόσφατα είχε τιμωρηθεί και η Βούλα Παπαχρήστου. Σε τέτοιες περιπτώσεις όμως, η τιμωρία περνά σε δεύτερη μοίρα, παρόλο που αυτή του Κατίδη είναι υπερβολική. Το ανησυχητικό είναι ότι έχουν συμβεί στη χώρα μας, η οποία δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχει τραβήξει πολλά από το ναζισμό και το φασισμό, δυο παρόμοια περιστατικά μέσα σε διάστημα λίγων μηνών, ενώ ταυτόχρονα η Χρυσή Αυγή πλησιάζει διψήφια ποσοστά σε δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Και δεν είναι μόνο αυτό. Η Χρυσή Αυγή απλώνεται σε όλη την ελληνική κοινωνία, με αποκορύφωμα το πρόσφατο περιστατικό με την κατήχηση μικρών παιδιών. Αυτή η ασθένεια που έχει πλήξει την κοινωνία, όπως άλλες παρόμοιες, πρέπει να αντιμετωπίζεται πριν την έξαρσή της, μέσω της πρόληψης.

Ο ποδοσφαιριστής Κατίδης, είναι ένα μικρό παιδί 20 ετών. Πολλά παιδιά της ηλικίας του δεν έχουν διδαχθεί για τα δεινά που προκάλεσε ο ναζισμός τόσο στη χώρα μας όσο και παγκοσμίως. Η νέα γενιά της Ελλάδας, αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της οποίας είναι ο Κατίδης, είναι μια γενιά στην καλύτερη των περιπτώσεων ημιμαθής. Έχει ελλιπή γνώση ιστορικών γεγονότων και ενδιαφέρεται μόνο να παπαγαλίσει ότι αρκεί για τις πανελλήνιες εξετάσεις. Η ανάγνωση ενός εξωσχολικού βιβλίου αποτελεί αγγαρεία, ενώ οι επισκέψεις στα μουσεία μας είναι είδος προς εξαφάνιση. Το εκπαιδευτικό σύστημα στη μορφή που έχει, φέρει τεράστιες ευθύνες για αυτό το σκηνικό ημιμάθειας που έχει δημιουργηθεί. Και αν μαζί μ’ αυτά λάβουμε υπόψη την απέχθεια και την οργή των νέων ανθρώπων για το πολιτικό σύστημα, τότε διαμορφώνεται ένα έδαφος εξαιρετικά πρόσφορο για τη δράση της Χρυσής Αυγής.

Η εξοντωτική τιμωρία του αθλητή, θα τον οδηγήσει σχεδόν σίγουρα στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής και θα τον ηρωοποιήσει στα μάτια των υποστηρικτών της. Για να σταματήσει αυτή η αιμορραγία προς τα άκρα, δυο πράγματα πρέπει να γίνουν βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Πρώτον, το πολιτικό σύστημα πρέπει να προχωρήσει σε γενναία αυτοκάθαρση και να σταθεί ξανά δίπλα στους πολίτες. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι σε περιοχές όπου απουσίαζε εντελώς το κράτος από τα καθημερινά προβλήματα ασφάλειας των πολιτών, η Χρυσή Αυγή σάρωσε και συνεχίζει να ανεβαίνει με ραγδαίους ρυθμούς. Δευτερευόντως, τεράστιο ρόλο καλείται να παίξει η εκπαίδευση. Η κατάσταση στα ελληνικά σχολεία είναι ιδιαιτέρως ανησυχητική. Είμαστε η δεύτερη χώρα σε όλη την Ευρώπη σε περιστατικά σχολικής βίας και εκφοβισμού, και παρόλο που έχει συσταθεί το ‘Παρατηρητήριο για την πρόληψη της σχολικής βίας και του εκφοβισμού’, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές δεν έχουν ενημερωθεί από το Υπουργείο Παιδείας, δεν έχουν συμμετάσχει σε κάποιο επιμορφωτικό σεμινάριο και συνεχίζουν να παρακολουθούν τα περιστατικά σχολικής βίας αδυνατώντας να αντιδράσουν.

Εκτός αυτού, η νέα γενιά πρέπει να διδαχθεί στο σχολείο για το τι αντιπροσωπεύει ο ιδεολογικός χώρος που πρεσβεύει η Χρυσή Αυγή. Να μάθει για το ναζισμό, το φασισμό και για την ιστορική τους δράση και τότε να αποφασίσει αν τους εκφράζει το συγκεκριμένο κόμμα. Πολλοί συμπολίτες μας, με γνώμονα μόνο την απέχθειά τους στο υπάρχον πολιτικό σύστημα στρέφονται προς τη Χρυσή Αυγή, η οποία όπου βρεθεί και όπου σταθεί κατηγορεί τους πάντες και αυτοπροβάλλεται σαν ελληνική λύση ηθικής και εξιλέωσης. Αν γίνουν πράξη τα παραπάνω, αφενός το πολιτικό σύστημα θα αποκαταστήσει κάπως την εικόνα του στα μάτια του κόσμου, αφετέρου η νέα γενιά θα έχει τα απαραίτητα γνωστικά εφόδια για να κρίνει και να αποφασίσει για τις ιδεολογικές προτιμήσεις της. Η γνώση πρέπει να μεταλαμπαδευτεί στους νέους ανθρώπους, γιατί όπως είχε πει και ο Πλούταρχος, ‘Οι γνώσεις είναι για το πνεύμα ό,τι τα μάτια για το σώμα, δηλαδή, το φως της διάνοιας. Αντίθετα, η άγνοια και η αμάθεια είναι το σκοτάδι’.