ΤΙ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ Η ΙΤΑΛΙΑ

Στις πρόσφατες εκλογές της Ιταλίας, ο συνασπισμός της Κεντροαριστεράς αναδείχθηκε νικητής, συγκεντρώνοντας 110.000 περισσότερες ψήφους από τον παραδοσιακό του αντίπαλο. Πιο συγκεκριμένα, ο κεντρο-αριστερός συνασπισμός του Μπερσάνι κέρδισε με μικρή διαφορά τις εκλογές στην κάτω βουλή, συγκεντρώνοντας το 29,54% των ψήφων έναντι του 29,18% που έλαβε ο κεντρο- δεξιός συνασπισμός του Μπερλουσκόνι. Βάσει της εκλογικής νομοθεσίας, ο νικητής των περισσότερων ψήφων κερδίζει 340 από τις 630 έδρες της Κάτω Βουλής, ενώ οι ηττημένοι μοιράζονται τις υπόλοιπες έδρες. Η συμμετοχή ήταν η χαμηλότερη στην ιστορία της Ιταλίας, στο 75%, αλλά ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη και από την αποχή προκάλεσε το ποσοστό που συγκέντρωσε το κόμμα Five-Star Movement του Γκρίλο, ένα αντί-συστημικό, λαϊκιστικό κόμμα που δημιουργήθηκε μόλις πριν από τρία χρόνια, και έλαβε το 25,5% των ψήφων. Τέλος, ο συνασπισμός του απερχόμενου πρωθυπουργού Μάριο Μόντι, που είχε τη στήριξη επιχειρηματικών και ευρωπαϊκών κύκλων, έλαβε μόλις το 10,56% των ψήφων. Ο εκλογικός καταποντισμός του τεχνοκράτη Μόντι, δείχνει ξεκάθαρα ότι οι Ιταλοί ψηφοφόροι απέρριψαν το μοντέλο λιτότητας που κυριαρχεί στη γερμανοκρατούμενη Ευρώπη. Καταψήφισαν τον εκλεκτό του Βερολίνου και των Βρυξελλών και θέλησαν να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην ασκούμενη πολιτική. Οι ψηφοφόροι στην Ιταλία είπαν όχι σε μια αντίληψη ανάπτυξης της ΕΕ ως τιμωρού και πειθάρχησης των λαών της Ευρώπης. Διαχρονικά οι Ιταλοί είναι υπέρμαχοι της ενοποίησης, και με το αποτέλεσμα των εκλογών έδειξαν με τον πλέον τρανταχτό τρόπο ότι δεν επιθυμούν μια Γερμανική Ευρώπη, αλλά θέλουν μια διέξοδο που θα βάζει πάνω απ’ όλα την αλληλεγγύη, τις πολιτικές προς το λαϊκό συμφέρον και την αναγέννηση του ευρωπαϊκού οράματος, κόντρα στις αγορές, στους τεχνοκράτες και στους κερδοσκόπους. Το υψηλό ποσοστό που συγκέντρωσε τόσο ο Μπερλουσκόνι, όσο και ο κωμικός ηθοποιός Γκρίλο, δείχνει τη σύγχυση που επικρατεί στο μυαλό των Ιταλών ψηφοφόρων. Αφενός, από τα ποσοστά τους φαίνεται η γενικότερη απαξίωση του κοινοβουλευτικού ιταλικού πολιτικού κόσμου, ο οποίος σύσσωμος στηρίζει την αντιλαϊκή πολιτική. Αφετέρου, με τις πρόσφατες πατριωτικές τοποθετήσεις του Μπερλουσκόνι, στην Ιταλία αυξάνουν τόσο ο αρνητικός εθνικισμός, όσο και ένας δημιουργικός πατριωτισμός, ο οποίος αυτομάτως φαίνεται πως σβήνει το φαιδρό παρελθόν του Μπερλουσκόνι. Το αποτέλεσμα των εκλογών είναι επίσης, ένα ηχηρό χαστούκι για την ριζοσπαστική Αριστερά. Οι Ιταλοί με την ψήφο τους είπαν ότι δεν μπορούν πλέον να αντέξουν πολιτικές λιτότητας, που τους βυθίζουν καθημερινά όλο και περισσότερο. Έστειλαν ένα μήνυμα τόσο στις λοιπές δοκιμαζόμενες χώρες όσο και στην Ευρώπη συνολικά. Με την εκτόξευση του Γκρίλο έδειξαν την περιφρόνησή τους στο καθεστωτικό σύστημα. Έδειξαν όμως παράλληλα ότι περιμένουν να εκφραστούν από κάποιον που θα τους πει την αλήθεια και θα παλέψει για μια άλλη πολιτική από αυτή που εφαρμόζεται στην Ιταλία και στον υπόλοιπο Νότο. Ο κόσμος πανευρωπαϊκά δεν ξύπνησε ένα πρωινό και αποφάσισε να στραφεί σε αντι – συστημικές επιλογές. Κάθε μια επιλογή συναρτάται και εξηγείται από τις ασκούμενες πολιτικές λιτότητας. Αυτό ακόμα δεν έχει γίνει αντιληπτό από την ευρωπαϊκή ηγεσία και τους υποστηρικτές της. Οι ευρωπαίοι πολίτες θέλουν κάτι διαφορετικό, μια εναλλακτική πολιτική. Μόνο με ευρωπαϊκές συμμαχίες μπορεί να αλλάξει κάτι τόσο για το μέλλον της ενοποίησης όσο και των ευρωπαίων πολιτών.