ΠΑΠΑΓΑΛΟΙ ΚΑΙ ΑΠΑΞΙΩΣΗ

Τη βδομάδα που μας πέρασε πολύς λόγος έγινε στα ΜΜΕ για την εμφάνιση της κ. Μακρή στη Βουλή, και γενικότερα για τις στιλιστικές επιλογές των βουλευτών. Αφορμή ήταν ένα μπλουζάκι που απεικόνιζε έναν παπαγάλο. Πολλοί δημοσιογράφοι αναλώθηκαν σε κατηγορίες πλήρως λαϊκίστικες, θαρρείς πως το μόνο πρόβλημα που έχουμε στη Βουλή και γενικότερα στον πολιτικό βίο της χώρας είναι τα ρούχα που φοράνε οι βουλευτές ή τα τατουάζ που έχουν σε εμφανή σημεία. Τα σημαντικότερα προβλήματα στο κοινοβούλιο είναι άλλα: Από τους χυδαίους διαλόγους μεταξύ τω ν αντιπροσώπων μέχρι το γεγονός ότι πριν λίγο καιρό ο καθένας έμπαινε μέσα με το πιστόλι του. Με τις εκφράσεις που έχουν ακουστεί, με συμπεριφορές μελών της Χ.Α και πολλών βουλευτών άλλων κομμάτων, έχει βγάλει η Βουλή μόνη της τα μάτια της και μπροστά σε όσα έχουν συμβεί, οι στιλιστικές επιλογές είναι πταίσμα.

Όλοι μιλάμε για την απαξίωση της Βουλής, όμως πρώτα απ’ όλα πρέπει να αναφερθούμε στην απαξίωση της πολιτικής, η οποία είναι υπεύθυνη για πολλά. Η κατάρρευση της σχέσης εμπιστοσύνης κοινωνίας - πολιτικής οφείλεται στο γεγονός της μη υλοποίησης των προσδοκιών του λαού. Η πολιτική ελίτ , σε γενικές γραμμές, διαχρονικά δημιούργησε ένα σύστημα εξουσίας το οποίο βασίστηκε στη διαφθορά, στην έλλειψη ικανότητας, στα ψεύδη και στις φρούδες ελπίδες , και εν τέλει οδήγησε στη διάψευση των προσδοκιών και στην απαξίωση της πολιτικής. Αυτή η απαξίωση όμως, συνεπάγεται και την απέχθεια και την αδιαφορία του λαού για την ενασχόληση με τα κοινά. Οι μόνοι που δεν δείχνουν να έχουν καταλάβει αυτή τη διαμορφωθείσα κατάσταση είναι οι ίδιοι οι βουλευτές, οι οποίοι εξακολουθούν να είναι εγκλωβισμένοι σε μια λαϊκιστική κουλτούρα, καθώς και σε έναν συγκρουσιακό ξύλινο λόγο, ο οποίος κανένα νόημα δεν έχει και ουδέν θετικό αποτέλεσμα μπορεί να επιφέρει. Οι βουλευτές συντηρούν με τη συμπεριφορά τους και ευνοούν την απαξίωση της πολιτικής, ενώ θα έπρεπε οι ίδιοι να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την αλλαγή της στάσης των πολιτών.

Τα κόμματα που ανήκουν στο συνταγματικό τόξο, με τη συμπεριφορά τους και τις αλληλοκατηγορίες που ακούγονται καθημερινά στο Κοινοβούλιο, εκτός από την απαξίωση της πολιτικής, αφήνουν διάπλατη την πόρτα στη ‘Χρυσή Αυγή’ και της δίνουν το δικαίωμα να επιδίδεται σε καθημερινό κήρυγμα μισαλλοδοξίας και να φέρνει στο σήμερα μαύρες κηλίδες του πρόσφατου παρελθόντος. Η Χ.Α επωφελείται από αυτή την απαξίωση και αυτός είναι ο λόγος που βρίσκεται σε διψήφια ποσοστά και έχει συνεχώς ανοδικές τάσεις σε όλες τις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης. Με άλλα λόγια, δεν είναι πρόβλημα η ενδυμασία των βουλευτών, αλλά η γενικότερη συμπεριφορά και οι πρακτικές τους που έχουν τονώσει το αίσθημα απέχθειας και απαξίωσης του κόσμου, ενώ παράλληλα βοηθούν και τη Χ.Α να προμοτάρει τις αντιλήψεις της και να φαντάζει στα μάτια του κόσμου ως η βαλβίδα αποσυμπίεσης της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Στο σημείο αυτό μπαίνει στο κάδρο και η δική μας η ευθύνη. Για τον απλούστατο λόγο ότι ανεπαρκής βουλευτές δεν κέρδισαν μόνοι τους μια θέση στο κοινοβούλιο. Εμείς τους εκλέξαμε, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, άλλοτε πολιτικούς – ιδεολογικούς, άλλοτε ιδιοτελείς και ωφελιμιστικούς. Τα κριτήρια μας για την επιλογή των αντιπροσώπων μας σε γενικές γραμμές δεν φιλτραρίζονται και με γνώμονα το τι θα κερδίσουμε εμείς από εκείνους, επιλέγουμε. Και η οποιαδήποτε επιλογή όταν δεν στηρίζεται σε κάποια αξιακά, αποτελεσματικά και αμιγώς πολιτικά κριτήρια, είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Οπότε, το εκλογικό σώμα έχει και αυτό ευθύνη στο μερίδιο που του αναλογεί για τη γενικότερη απαξίωση κοινοβουλίου, πολιτικών και πολιτικής. Η οικονομική κρίση έβγαλε στην επιφάνεια παθογένειες χρόνων, οι οποίες για δεκαετίες κρύβονταν κάτω από το χαλί και όλοι έκλειναν τα μάτια στη διόγκωσή τους. Τα προβλήματα που οφείλουμε να λύσουμε όλοι συλλογικά είναι ιδιαιτέρως σοβαρά. Μόνο με τον τρόπο αυτό μπορεί να οικοδομηθεί ένα διαφορετικό μοντέλο για τη χώρα. Και πρόβλημα στην προσπάθεια αυτή δεν αποτελεί ο παπαγάλος στην μπλούζα της κ. Μακρή.