ΣΥΜΠΡΑΞΗ Ε.Ε - ΔΝΤ

Ευρωπαϊκή λύση στο ελληνικό πρόβλημα, αλλά με συμμετοχή του ΔΝΤ, δόθηκε τελικά στο θρίλερ της συνόδου κορυφής των Βρυξελλών. Η κυβέρνηση αποδέχθηκε, με τα βαΐων και κλάδων το γαλλογερμανικό σχέδιο μηχανισμού οικονομικής βοήθειας, που θα ενεργοποιηθεί όμως μόνον «σε έσχατη ανάγκη». Το σχέδιο περιλαμβάνει μεικτή βοήθεια υπό μορφή δανείων από χώρες-μέλη της Ε.Ε. και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και θα συνοδεύεται από σκληρούς όρους διαρθρωτικών αλλαγών της ελληνικής οικονομίας. Το ποσοστό βοήθειας της Ε.Ε. θα είναι 60%, και του ΔΝΤ 40%. Όπως αναφέρει το κείμενο της συμφωνίας, «τα σταθεροποιητικά μέτρα που έλαβε η Ελλάδα συνεισφέρουν σημαντικά στην ενίσχυση της δημοσιονομικής βιωσιμότητας και της εμπιστοσύνης των αγορών». Γεγονός είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει ζητήσει καμία οικονομική βοήθεια και ως εκ τούτου η συμφωνία αυτή δεν ενεργοποιήθηκε.

Ο πρόεδρος της ΕΚΤ δεσμεύτηκε ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ότι η ΕΚΤ θα δέχεται και το 2011 ως ενέχυρο τα ομόλογα χαμηλής πιστοληπτικής διαβάθμισης (ΒΒΒ+). Αυτό σημαίνει ότι τα ελληνικά ομόλογα δεν θα χάσουν την αξία τους ακόμη και στη χειρότερη περίπτωση που η Moody's προχωρήσει σε υποβάθμιση της χώρας. Αποτελεί κοινό μυστικό ότι η προοπτική της ελληνικής χρεοκοπίας και όλη η ρητορική που έχει αναπτυχθεί γύρω από αυτό το σενάριο έχουν δυσχεράνει δραματικά τους όρους δανεισμού των ελληνικών τραπεζών. Μάλιστα είναι αρκετές οι φορές που στη διάρκεια της κρίσης κάποιες από αυτές βρήκαν κλειστές τις κάνουλες του δανεισμού στη διατραπεζική αγορά. Η απόφαση των ευρωπαίων ηγετών, και κυρίως η ανακοίνωση του Προέδρου της ΕΚΤ για την αποδοχή ελληνικών ομολόγων ως ενέχυρων και το 2011, δίνουν μια ανάσα και επιτρέπουν πλέον στις ελληνικές τράπεζες το δανεισμό, ο οποίος πρέπει να διοχετευτεί στην αγορά ώστε να τονωθεί η πραγματική οικονομία.

Μετά από τη συμφωνία των Ευρωπαίων εταίρων μας δεν χωρούν πανηγύρια και θριαμβευτικοί λόγοι. Χωρίς αμφιβολία, η εμπλοκή του ΔΝΤ συνιστά μια αποτυχία για την Ε.Ε. Με τη σύμπραξη Ε.Ε – ΔΝΤ γίνεται κατανοητή η αδυναμία της Ε.Ε να λειτουργήσει αυτόνομα. Ελπίδα όλων είναι να μη χρειαστεί να ενεργοποιηθεί η παραπάνω συμφωνία, διότι ας μην ξεχνάμε ότι το ΔΝΤ ουδέποτε «εισχώρησε» σε κράτος μέλος της Ευρωζώνης. Η σημαντικότερη εξέλιξη, ήταν η δήλωση του Ζ. Κ. Τρισέ για την τύχη των ελληνικών ομολόγων. Αυτό που κατάφερε ήταν να κλείσει το ζήτημα της ελληνικής χρηματοδότησης, βγάζοντάς το από το τραπέζι των ηγετών, δηλαδή των πολιτικών. Τώρα όλοι μπορούν να πάρουν ελληνικά ομόλογα, αφού μεταφράζονται αμέσως και χωρίς αμφιβολία σε μετρητό, για τουλάχιστον 20 μήνες ακόμη. Και αυτό διότι, οι τράπεζες δανείζουν το κράτος αγοράζοντας ομόλογα, ακολούθως παίρνουν τα ομόλογα αυτά και τα δίνουν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ως ενέχυρο και έτσι βάζουν στο ταμείο τους μετρητά, τα οποία στη συνέχεια δανείζουν στους πελάτες τους.

Από δω και στο εξής, η τύχη μας βρίσκεται στα δικά μας χέρια. Η πολιτική στήριξη την οποία επιθυμούσε σφόδρα η κυβέρνηση δόθηκε. Αυτό που μένει είναι να δοθεί η εσωτερική μάχη σε όλα τα μέτωπα που έχουν ανοίξει. Απέναντι στη φοροδιαφυγή, στην εισφοροδιαφυγή, στις δημόσιες δαπάνες. Δεν πρέπει να κάνει πίσω σε πιέσεις, εκκλησιαστικές ή συνδικαλιστικές. Επιπλέον, πρέπει να τονωθεί η αγορά και να προχωρήσουν άμεσα αναπτυξιακές πολιτικές. Η Ελλάδα πλέον είναι υπεύθυνη της κατάστασης και πρέπει να πετύχουμε ώστε να μην χρειαστεί η ενεργοποίηση της ευρωπαϊκής συμφωνίας. Το θετικό για τη χώρα είναι ότι διαθέτει έναν υπερδραστήριο Πρωθυπουργό, ο οποίες παρά τα όποια λάθη του, προσπαθεί με το ηγετικό διπλωματικό του προφίλ να σώσει τη χώρα. Αλίμονο αν αυτή τη δύσκολη στιγμή, στη θέση του κ. Παπανδρέου βρισκόταν ο κ. Καραμανλής. Αν εκείνος είχε λάβει σοβαρά το ρόλο του ως Πρωθυπουργού, δεν θα βρισκόμασταν τώρα σε τέτοια κατάσταση.