ΔΥΣΟΙΩΝΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΕΥΡΩ

Αιφνιδιαστικά, η Άνγκελα Μέρκελ πρότεινε την απαγόρευση των ανοιχτών πωλήσεων ασφαλίστρων κινδύνου κρατικών ομολόγων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια εικόνα πανικού στις διεθνείς κεφαλαιαγορές και στα χρηματιστήρια. Είναι πλέον κοινώς αποδεκτό, ότι οι αγορές είναι πανίσχυρες και τα εθνικά κράτη μαζί με την Ευρωπαϊκή Ένωση παρακολουθούν μην μπορώντας να αντιδράσουν άμεσα. Μπροστά στον τρόμο της οικονομικής κρίσης, δεν τηρούνται καν συμφωνίες της Ε.Ε, όπως για παράδειγμα η Συνθήκη του Μάαστριχτ η οποία ως ασφαλιστική δικλείδα είχε προβλέψει το ύψος του ελλείμματος κάθε χώρας να μην υπερβαίνει το 3%. Και μόνο αυτό το παράδειγμα, είναι ικανό ώστε να καταλάβει κανείς ότι τα θεμέλια στα οποία χτίστηκε η ευρωζώνη ήταν τουλάχιστον σαθρά. Το κοινό νόμισμα από μόνο του δεν μπορεί να φέρει ούτε δημοσιονομική πειθαρχεία, ούτε οικονομική ευημερία.
Σ’ αυτό το κρίσιμο σταυροδρόμι που βρίσκεται η ευρωζώνη, πρέπει να παρθούν άμεσα μέτρα και να υπάρξει από κοινού δράση όλων των κρατών μελών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι λεγόμενες αγορές, γιγαντώθηκαν με την ανοχή των εθνικών κυβερνήσεων και της Ε.Ε. Η οικονομική κρίση που βιώνουμε μετρά πλέον περίπου 2 χρόνια και η Ε.Ε άργησε πάρα πολύ να αντιληφθεί αυτό το δομικό, πολιτικό και οικονομικό πρόβλημα. Ακόμα, δεν είχε υπάρξει η πρόβλεψη για μηχανισμό διάσωσης των χωρών που θα είχαν οικονομικό πρόβλημα. Τρανό παράδειγμα αποτελεί η χώρα μας, για την οποία εσπευσμένα και βιαστικά δημιουργήθηκε ένας μηχανισμός στήριξης. Και πάλι όμως, η Ευρώπη δεν μπορούσε (ή δεν ήθελε) να σηκώσει μόνη της το βάρος και έδωσε το δικαίωμα στο ΔΝΤ να γίνει συνδιαχειριστής αυτού του μηχανισμού αλλά και οποιουδήποτε μελλοντικού μηχανισμού που θα απευθύνεται στις χώρες οι οποίες βρίσκονται ήδη στο κόκκινο.
Το δίλλημα το οποίο έχει να αντιμετωπίσει η Ε.Ε είναι πολύ απλό: Ή βάζει φρένο στις αγορές , ή τις αφήνει ανεξέλεγκτες μέχρι να καταρρεύσουν πολλές χώρες, μαζί και το Ευρώ. Όσο μπορούν κάποιοι κερδοσκόποι, απλώς με ένα πάτημα ενός κουμπιού, να καταστρέφουν μια ολόκληρη εθνική οικονομία, το παράδειγμα της Ελλάδας θα είναι μόνο η αρχή. Η κ. Μέρκελ, ανέφερε ότι για να μπορεί να υπάρξει μια νέα διεθνή τάξη, και μια νέα διεθνή διακυβέρνηση, πρέπει όλες οι χώρες να δράσουν από κοινού. Η από κοινού συνεργασία είναι πράγματι το ζητούμενο, όχι όμως για τη διαμόρφωση μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης όπως οραματίζεται η παγκόσμια πολιτική και οικονομική ελίτ. Οι ηγέτες της Ε.Ε πρέπει να δείξουν αποφασιστικότητα και πολιτική βούληση άμεσα ώστε να σωθεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Η Ε.Ε είναι ένας πρωτόγνωρος θεσμός στην ιστορία. Μπορεί να έχει επικριθεί σφόδρα από πολλούς, όμως δεν πρέπει σε μια νύχτα να καταρρεύσει λόγω της ατολμίας και της αναποφασιστικότητας των Ευρωπαίων ηγετών. Όσο υπάρχει πολιτική στασιμότητα, το Ευρώ θα κινδυνεύει και το μέλλον του προβλέπεται αρκετά δυσοίωνο. Η Ε.Ε. αντιμετωπίζει μια ιδιότυπη δοκιμασία επιβίωσης, η οποία έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με την υπεράσπιση του ευρωπαϊκού ιδεώδους και του κοινού νομίσματος. Οι αγορές δεν πρέπει να μπορούν να εκβιάζουν τα κράτη και η Ε. Ε. θα πρέπει να εισαγάγει το δικό της φόρο χρηματιστηριακών συναλλαγών, αν η G20 αποτύχει να καταλήξει σε μια συμφωνία τον προσεχή Ιούνιο. Εκτός όμως από τον πόλεμο κατά τον αγορών που πρέπει να κηρυχτεί, και τα ίδια τα κράτη πρέπει να καταλάβουν ότι οι εποχές που έδιναν πλασματικά στοιχεία στην Ε.Ε, που ζούσαν μόνο με τις επιδοτήσεις χωρίς να επενδύουν στην πραγματική ανάπτυξη πέρασε ανεπιστρεπτί. Αν δεν γίνουν άμεσες κινήσεις, το 2010 κινδυνεύει να μείνει στην ιστορία ως το έτος κατά το οποίο η ευρωζώνη κατέρρευσε.