ΤΟ ΝΤΟΜΙΝΟ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ

Όλοι συμφωνούμε ότι άρρηκτα συνδεδεμένη με την οικονομική ύφεση που περνάμε είναι η κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας. Έχουμε επαναλάβει πολλές φορές ότι όσο συνεχίζεται η πολιτική της μείωσης μισθών, των απολύσεων και της υπερφορολόγησης, τόσο θα βουλιάζουμε ως χώρα στην ύφεση. Πρόσφατα οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί εξήγγειλαν ότι θα πολεμήσουν την ανεργία με μια δέσμη μέτρων. Στην Ελλάδα των τελευταίων χρόνων, ο πόλεμος στην ανεργία θυμίζει την πάταξη της φοροδιαφυγής και τα μέτρα για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας και την ανάπτυξη. Και οι τρεις αυτοί πυλώνες δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα και η κρίση στη χώρα μας παρατείνεται και είναι πιθανό να χειροτερέψει η κατάσταση τους επόμενους μήνες. Δεν χρειάζεται κανείς να ανατρέξει στην πρόσφατη παραδοχή του «λάθους» εκ μέρους του ΔΝΤ. Αρκεί πολύ απλά να σταθεί στις προβλέψεις για την εξέλιξη της ανεργίας που κατεγράφη επίσημα στο 27% τον περασμένο Νοέμβριο και, όπως προβλέπουν σήμερα η Στατιστική Αρχή, ο ΟΑΕΔ, το ΚΕΠΕ και το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, ως τον Μάιο θα έχει αγγίξει το 30%! Και να σκεφτεί κανείς ότι το μνημόνιο υπολόγιζε την ανεργία για το 2013 περίπου στο 23%. Η ανεργία εκτός από το προφανές πρόβλημα διαβίωσης που δημιουργεί στους απεγνωσμένους συμπολίτες μας, έχει και πολλές παράπλευρες επιπτώσεις εξίσου σοβαρές: ένας άνεργος δεν πρόκειται να καταναλώσει κάτι περισσότερο από τα απολύτως απαραίτητα, δεν θα έχει τη δυνατότητα να αποπληρώσει φόρους, χρέη σε εφορίες, ΔΕΚΟ, ασφαλιστικά ταμεία και εν τέλει δεν θα δύναται να είναι συνεπής απέναντι στις υποχρεώσεις του. Αυτό δημιουργεί ένα ντόμινο επιπτώσεων που συμπαρασύρει όλες τις προβλέψεις και τις ψευδαισθήσεις που τρέφει το οικονομικό επιτελείο, οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί και οι τρόικα. Η στρεβλή αντιμετώπιση της ανεργίας μέχρι σήμερα περιελάμβανε γιγάντωση του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Παλαιότερα ήταν τα stage, τώρα είναι οι προσλήψεις μέσω ΜΚΟ. Και στο μεγαλύτερο ποσοστό, αυτές οι ευκαιριακές προσλήψεις ήταν για την τακτοποίηση γνωστών, συγγενών και φίλων. Στην Ελλάδα που έχει αλλάξει , και πολλοί ακόμα να το καταλάβουν, τέτοιες λογικές πρέπει να πάψουν να υπάρχουν. Και τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί με αξιώσεις την πρωτιά στις εκλογές, όποτε αυτές διεξαχθούν, και έχει προτείνει τη δημιουργία 100.000 νέων θέσεων εργασίας στο δημόσιο τομέα, εύλογα θα σκεφτεί ο καθένας ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν έχει αντιληφθεί ούτε το πώς φτάσαμε ως εδώ ούτε θέλει να κάνει τις απαραίτητες ρήξεις για να ξεφύγουμε από τον πάτο. Η Ελλάδα έπαψε προ πολλού να είναι χώρα παραγωγής και μετατράπηκε σε χώρα παροχής υπηρεσιών. Η διαρκής κοινωνική κινητικότητα, η ισχυροποίηση της μεσαίας τάξης και η αστικοποίηση μαράζωσε πλήρως την περιφέρεια. Εργοστάσια και βιομηχανίες έκλεισαν μιας και όλοι έβλεπαν το μέλλον τους μπροστά σε ένα γραφείο. Και σταδιακά η εργασία έδωσε τη θέση της στην απασχόληση. Ως χώρα έχουμε τρεις δυνατούς πυλώνες που θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε: γεωργία – κτηνοτροφία, τουρισμό και ναυτιλία. Με μακρόπνοη λογική όμως και όχι ευκαιριακά. Εκεί πρέπει να γίνουν οι απαιτούμενες επενδύσεις και να δοθούν φορολογικά και άλλα κίνητρα. Στο σημείο αυτό θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμη και η αλλαγή πολιτικής στον ΟΑΕΔ. Θα μπορούσε αντί για τα επιδόματα ανεργίας, να καλύπτει για ένα διάστημα εξ’ ολοκλήρου τις ασφαλιστικές εισφορές εργοδότη και ασφαλισμένου. Ακόμα, δεν θα πρέπει στην Ελλάδα να δαιμονοποιούμε το προγράμματα σύμπραξης δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Με μια τέτοια δέσμη μέτρων θα είχαμε πραγματική μείωση της ανεργίας, τόνωση της κατανάλωσης και επενδύσεις. Δεν είναι δύσκολο να το αντιληφθεί η κυβέρνηση και οι εταίροι. Διάθεση για ρήξεις θέλει και αποφασιστικότητα. Η οποία απ’ ότι φαίνεται προς το παρόν δεν υπάρχει και για τον λόγο αυτό δεν υπάρχει αισιοδοξία για το παρόν και το μέλλον.