ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ; - Άρθρο του Θεοδόση Κοριτσίδη-

Αφορμή για να γράψω αυτό το κείμενο είναι το τέλος της Ευρώπης ή τουλάχιστον με τον τρόπο που την γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε με σκοπό να δημιουργηθεί ένας πόλος που θα μπορεί να σταθεί απέναντι σε Αμερική, Ασία (Κίνα, Ιαπωνία ) και φυσικά Ρωσία. Στήθηκε ένας μηχανισμός που ένωσε αρκετά κράτη και άρχισαν πολλές χώρες να οργανώνονται και να εξελίσσουν το κράτος τους. Δημιουργήθηκαν πολλά ευρωπαϊκά πακέτα χρηματοδότησης που κάλυπταν όλους τους επαγγελματικούς κλάδους και βοήθησαν σε πολλές χώρες να ανέβει το βιοτικό επίπεδο και πολλές φορές να το δημιουργούν και σε χώρες όπου έως τότε ήταν άγνωστος ο όρος.

Καθώς περνούσαν τα χρόνια και οι λεγόμενες μικρές χώρες ανέβαιναν επίπεδο, και άλλες χώρες  προσθέτονταν στην ένωση. Περίπου στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 αποφασίστηκε να δημιουργηθεί και ένα κοινό νόμισμα το οποίο είναι γνωστό με οικονομικούς όρους ως “σκληρό” νόμισμα για να μπορεί να “σταθεί” απέναντι σε Αμερικάνικο Δολάριο, Γιεν, Αγγλική Στερλίνα. Φυσικά υπήρχαν και άλλοι λόγοι, όπως το να μην χρειάζεται να γίνεται συνάλλαγμα ανάμεσα σε χώρες της Ευρώπης όπως πριν, ελεύθερη διακίνηση του χρήματος, ευκολότερες συναλλαγές στο εμπόριο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έβαλε κάποιους δημοσιονομικούς κανόνες και προϋποθέσεις για την ένταξη κάθε χώρας στην Νομισματική Ένωση. Έτσι από την 1η Ιανουαρίου 1999, 11 χώρες (Αυστρία, Βέλγιο, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ιρλανδία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Κάτω Χώρες, Πορτογαλία, Ισπανία) υιοθέτησαν το  καινούριο νόμισμα και στην συνέχεια όποτε κάθε χώρα πληρούσε πλέον τις προϋποθέσεις που είχαν τεθεί, υιοθετούσε και εκείνη το Ευρώ. Εκεί έγιναν 2 σοβαρά λάθη που είναι 2 από τους παράγοντες για την τωρινή κατάσταση του βιώνει η Ευρώπη. Πρώτον δεν ακολουθήθηκε μία κοινή οικονομική πολιτική σε όλες τις χώρες και το δεύτερο και πολύ σοβαρό, ότι πολλές χώρες δυστυχώς δεν πληρούσαν καθόλου ή πληρούσαν με πλασματικά νούμερα (βλέπε Ελλάδα, που λίγους μήνες πριν δανείστηκε 10 δις Δραχμές για να είναι εντάξει τα νούμερα και οι οικονομικοί δείκτες) τις προϋποθέσεις με αποτέλεσμα στην πραγματικότητα να μην είναι σωστά προετοιμασμένες για να ενταχτούν στην νομισματική ένωση.

            Όμως το Ευρώ ήταν ένα μεγάλο στοίχημα για τις λεγόμενες οικονομικά εύρωστες χώρες του Βορρά (Γερμανία, Κάτω Χώρες, Αυστρία , Φιλανδία, Βέλγιο) και φυσικά Γαλλία και Ισπανία (από τις μεγαλύτερες τότε οικονομίες με συνεισφορά τεράστιου ποσοστού στο συνολικό ΑΕΠ της Ένωσης). Έτσι βοηθούσαν τις χώρες (ακόμα και εκείνες που δεν έπρεπε να ενταχθούν)  για την ενσωμάτωσή τους στο Ευρώ. Ο κύκλος του χρήματος -για να καταλάβουμε τι γίνεται- είναι ο εξής: ιδιώτες – κυρίως τραπεζίτες – δανείζουν την ΕΚΤ με ένα μικρό επιτόκιο, στην συνεχεία η ΕΚΤ δανείζει τις χώρες με επιτόκιο ανάλογα την δυνατότητα της οικονομίας τους και το τι παράγουν ή μόνο τις οικονομικά εύρωστες χώρες και εν συνεχεία εκείνες με την σειρά τους τις άλλες χώρες.

Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα, μετά από περίπου 40 χρόνια από την δημιουργία της Ε.Ε. και 15 χρόνια από το κοινό νόμισμα στα πρόθυρα της διάλυσης της νομισματικής ένωσης και ίσως και την ευρωπαϊκής ένωσης ή έστω έτσι όπως την ξέρουμε μέχρι τώρα. Η αδιάλλακτη στάση  της Γερμανίας στη λιτότητα και σε διάφορα δημοσιονομικά θέματα όλων των χωρών φαίνεται να είναι ικανή να τα τινάξει όλα στον αέρα. Η Ελλάδα δυστυχώς και με την εθνική ευθύνη όλων όσων κυβέρνησαν τον τόπο τα τελευταία 40 χρόνια έγινε το τέλειο πειραματόζωο για το πως πρέπει να κινηθεί από εδώ και πέρα η Ένωση (και κυρίως η Γερμανία). Μετά από 3 χρόνια λιτότητας και 5 χρόνια ύφεσης η χώρα είναι στο χειρότερο σημείο της και δείχνει η συνταγή αυτή να είναι λάθος.

Ένα λάθος που έμαθαν από αυτό και στην επόμενη χώρα (την Κύπρο) έκαναν ένα βήμα παραπάνω κουρεύοντας τις καταθέσεις (με σκοπό να σώσουν για άλλη μία φορά τις τράπεζες, να πλήξουν τους χιλιάδες καταθέτες και offshore εταιρίες και τέλος να φέρουν όσες περισσότερες καταθέσεις στο “ασφαλές” τραπεζικό σύστημα της Γερμανίας). Αυτές τις μέρες άλλωστε, θα περάσει νόμος για τις καταθέσεις. Σε περίπτωση που θα πρέπει να σωθεί μία τράπεζα να κουρεύονται αυτόματα οι καταθέσεις πάνω από 100 χιλιάδες ευρώ και σε κάποιες περιπτώσεις και κάτω από τις 100 χιλιάδες. Όσο περνάει ο καιρός ακόμα και χώρες εύρωστες μέχρι εχθές αρχίζουν να αντιμετωπίζουν πρόβλημα και εκεί που ήταν δίπλα στην Γερμανία, περνάνε στην απέναντι όχθη με τις υπόλοιπες ¨κακές¨ χώρες αφήνοντας μόνη της την Γερμανία που δείχνει ότι την νοιάζει μόνο ο εαυτός της (βλέπε Λουξεμβούργο, Κάτω χώρες ). Η οικονομική (τεχνητή) κρίση εξαπλώνεται πολύ γρήγορα με αποτέλεσμα να έχει ξεφύγει του ελέγχου ακόμα και της Γερμανίας.

Αυτή την στιγμή Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, Ιρλανδία, Ελλάδα, Κύπρος είναι ασθενείς, Κάτω Χώρες, Λουξεμβούργο, Βέλγιο νοσούν ενώ Γερμανία, Δανία, Σουηδία, Φιλανδία, Νορβηγία είναι ακόμα υγιείς, αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι μέχρι πότε. Είμαστε σε ένα οικονομικό πόλεμο με τις κυβερνήσεις να μην μπορούν στην πραγματικότητα να κάνουν τίποτα και να έχουν παραδώσει τα κλειδιά στους τραπεζίτες που στην ουσία ¨γδύνου픨τις χώρες και τους λαούς τους. Αν δεν αλλάξει σύντομα η συνταγή, η νομισματική ένωση θα διαλυθεί και ίσως να είμαστε και πολύ κοντά στην διάλυση της Ε.Ε. Κάθε χώρα θα αναγκαστεί να διαχωρίσει την θέση της για να σωθεί και το εγχείρημα να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, ως ακόμα μια  αποτυχημένη προσπάθεια να είναι ενωμένοι οι λαοί. Δυστυχώς το Ευρώ στις χώρες που δεν ήταν έτοιμες να το υιοθετήσουν έκανε πολύ κακό, φέρνοντας ακρίβεια σε όλους τους τομείς. Δυστυχώς το σχέδιο μετοχοποίησης των λαών συνεχίζεται και πολύ φοβάμαι ότι το τέλος είναι πολύ κοντά και θα είναι γρήγορο. Το φαινόμενο αυτό είναι πλέον παγκόσμιο και η πολιτικοοικονομική αστάθεια δημιουργεί πολλά περισσότερα προβλήματα από ότι μπορούν να διαχειριστούν οι “ηγέτες”, και τέλος δημιουργεί μία Ευρώπη πολλών ταχυτήτων.