ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ

Πολύς λόγος γίνεται από τον κ. Καραμανλή και από Υπουργούς, βουλευτές και στελέχη της ΝΔ για την 'εκβιαστική' κίνηση του ΠΑΣΟΚ να αποφασίσει από τώρα την μη ψήφιση του κ. Παπούλια τον ερχόμενο Μάρτη. Για όλους στη ΝΔ, αυτή ήταν η δικαιολογία τους για την προκήρυξη πρόωρων στις 4 Οκτωβρίου. Κατηγορούν το ΠΑΣΟΚ για μικροπολιτική, ανευθυνότητα και για καταπάτηση των θεσμών. Η αλήθεια είναι όμως, ότι προέχει το συμφέρον της χώρας και των πολιτών. Η μοναδική ευκαιρία για να αλλάξει σελίδα ο τόπος, πριν την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών, ήταν η εκλογή του Προέδρου Δημοκρατίας. Εξ’ άλλου, είναι και η μοναδική ευκαιρία που έχει η εκάστοτε αντιπολίτευση για να προκαλέσει εκλογές. Η αλήθεια είναι ότι κατά τις συζητήσεις στη Ζ’ Αναθεωρητική Βουλή είχε προταθεί, χωρίς όμως να υιοθετηθεί και θεσπιστεί, η απάλειψη της διαδικασίας της Βουλής και της διενέργειας εκλογών εάν δεν τελεσφορήσουν οι τρεις προβλεπόμενες στο άρθρο 32 του Συντάγματος ψηφοφορίες με αυξημένη πλειοψηφία των βουλευτών για την εκλογή του Προέδρου Δημοκρατίας. Όπως προβλέπει η διάταξη του άρθρου 32, η διάλυσης της Βουλής προβλέπεται όταν διαπιστωθεί αδυναμία επίτευξης της αυξημένης πλειοψηφίας σε έναν υποψήφιο. Η συνταγματική διαδικασία που προβλέπει το άρθρο 32 του Συντάγματος τυπικά δεν παραβιάζεται από την πρόθεση του ΠΑΣΟΚ να προκαλέσει εκλογές το Μάρτιο. Όπως επίσης δεν παραβιάζεται από τον εκάστοτε Πρωθυπουργό το άρθρο 42 παράγραφος 2 που προβλέπει την κυβερνητική διάλυση της Βουλής. Από το 1977 εφαρμόζεται το άρθρο 41 για λόγους που ενίοτε εμπίπτουν στην έννοια του ‘εθνικού θέματος εξαιρετικής σημασίας’ και ενίοτε είναι εντελώς προσχηματικοί. Αν πραγματικά τα πολιτικά κόμματα νοιάζονται τόσο πολύ εσχάτως για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, πρέπει να γίνουν πολλά, να έχει πολιτικά εργαλεία στα χέρια του για να είναι ουσιαστικός ο ρόλος του ως ρυθμιστή του πολιτεύματος. Δεν μπορεί να ρυθμίζει το πολίτευμα με την παρουσία του και μόνο, όσο κύρος και αποδοχή και αν διαθέτει. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ως ρυθμιστής, δεν παρεμβαίνει παρά σε περιπτώσεις εμφανούς και έντονης δυσλειτουργίας της πολιτείας. Όταν παρεμβαίνει, η παρέμβασή του έχει συμβολικό χαρακτήρα με έμφαση στον εντοπισμό του προκείμενου προβλήματος και της εστίασης της προσοχής των κρατικών λειτουργών και των πολιτών σ' αυτό, όχι την πρόταση συγκεκριμένης λύσης. Έτσι δεν χρειάζεται να παίρνει θέσεις αμφιλεγόμενες που θα μείωναν ενδεχομένως την αποδοχή του από το σύνολο των πολιτών. Για να έχει ουσιαστικό περιεχόμενο ο θεσμός του Προέδρου, ο Πρόεδρος θα μπορούσε να δικαιούται να ζητήσει από την Βουλή την διενέργεια δημοψηφίσματος. Το δημοψήφισμα θα διενεργείται με την έγκριση του αιτήματος του Προέδρου από αυξημένη πλειοψηφία της Βουλής (3/5). Επίσης, θα μπορούσε Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε έκτακτες περιστάσεις να ζητήσει από τον Πρωθυπουργό την επείγουσα σύγκλιση του υπουργικού συμβουλίου, αιτιολογώντας το αίτημά του και προσδιορίζοντας την ημερήσια διάταξη της συνεδρίασης. Ο πρωθυπουργός θα ανταποκρίνεται εντός τριημέρου στο αίτημα του Προέδρου, και θα τον ενημερώνει προσωπικά αμέσως μετά το πέρας της συνεδρίασης για το αποτέλεσμά της. Το πολιτικό μας σύστημα έχει ανάγκη από έναν ουσιαστικό θεσμό του Πρόεδρου της Δημοκρατίας, και ένα πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή θα ήταν η απευθείας εκλογή του Προέδρου Δημοκρατίας από το λαό.