ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΣΗΜΙΤΗ

Η αλήθεια είναι ότι η σημέρινη είδηση για μη συμμετοχή του κ. Σημίτη στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ προκάλεσε αίσθηση. Οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ ίσως είναι λίγο μουδιασμένοι. Ίσως πιστεύουν ότι το Κίνημα μπορεί να μπει σε δεύτερο κύκλο εσωστρέφειας με τις μνήμες από την εκλογική μάχη Παπανδρέου - Βενιζέλου να είναι ακόμα νωπές. Αδιαμφησβήτητα ο κ. Σημίτης υπήρξε ένας πετυχημένος Πρωθυπουργός. Ειδικά την πρώτη 4ετία του έγιναν πάρα πολλά και σημαντικά έργα στη χώρα. Επιτυχία του η είσοδος στο Ευρώ (αν και βιαστική κατά τη γνώμη μου), οι Ολυμπιακοί αγώνες του 2004, η Αττική Οδός, το Ελ. Βενιζέλος, η Γέφυρου του Ριου και άλλα πολλά. Η δεύτερη 4ετία στιγματίστηκε από την αλματώδη πτώση του Χρηματιστηρίου. Στο μέγα αυτό θέμα, ο τότε Πρωθυπουργός δεν ευθύνεται άμεσα. Έπρεπε όμως, και αυτό ήταν τεράστιο λάθος του, να μην προτρέπει τον κόσμο να αγοράσει μετοχές. Έπρεπε να κρατήσει μια μετριοπάθεια. Σαφώς και έπρεπε να έχει πατάξει τη διαφθορά, τα σκάνδαλα τύπου Πόρτο Καρράς. Δεν ξεχνάει εύκολα ο Έλληνας πολίτης το ευχαριστώ που είχε πει στους Αμερικάνους, και την παράδοση του Οτσαλάν. Σε ότι αφορά τα κομματικά, δεν νομίζω ότι οι σύντροφοι του στο ΠΑΣΟΚ έχουν ξεχάσει τον τρόπο με τον οποίο διεκδίκησε στο Συνέδριο του '96 την αρχηγία στο κόμμα. '' Η γίνομαι αρχηγός του κόμματος ή παραιτούμαι από Πρωθυπουργός''...Ούτε την υποχώρησή του το 2004 όπου με τον τρόπο του είπε στον σημερινό Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ''ή αναλαμβάνεις το κόμμα, ή το διαλύουμαι. Εγώ φεύγω''. Και προς τιμήν του ο Παπανδρέου προτίμησε να φορτωθεί μια διαφενόμενη ήττα (η οποία δεν ήταν σε καμία περίπτωση δική του) παρά να οπισθοχωρήσει. Στο σήμερα τώρα, οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ μπορεί να ξαφνιάστηκαν με το σημερινό γεγονός, να στεναχωρήθηκαν, να μπήκαν σε σκέψεις. Δεν πρέπει όμως αυτό το γεγονός να οδηγήσει στελέχη, μέλη, φίλους και ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ στην αποχή από τις ερχόμενες εκλογές. Η κοινωνία δεν ενδιαφέρεται αν ο Σημίτης από τη μια ή ο Σουφλιάς από την άλλη, θα είναι στα ψηφοδέλτια των 2 κομμάτων. Θέλει λύσεις στα καθημερινά προβλήματα, θέλει μια αξιόπιστη και δυνατή κυβέρνηση. Στην πολιτική ,με μαθηματική ακρίβεια φτάνει κάποτε το πλήρωμα του χρόνου. Ακόμα και πρώην Πρωθυπουργοί δεν αποτελούν εξαίρεση. Πρόσωπα έρχονται και φεύγουν. Οι πολιτική όμως, τα προβλήματα, οι ανάγκες της κοινωνίας μένουν για πάντα. Και στο κάτω κάτω, καλύτερη είναι η αποχώρηση από τη θέση του Επίτιμου Προέδρου.