ΟΤΑΝ ΕΝΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ 25ΕΤΙΑΣ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ...

Σε μια εντελώς λανθασμένη πολιτική κίνηση εξελίσσεται για την κυβέρνηση το μέτρο με τα τέλη κυκλοφορίας. Η προσωπική συγγνώμη και η ομολογία του λάθους του Πρωθυπουργού προς τους φορολογούμενους συμπολίτες μας φανερώνει τη λάθος προσέγγιση που δόθηκε στο θέμα των τελών κυκλοφορίας. Πάρα πολλοί συμπολίτες μας πλημμύρησαν τις εφορίες και παρέδωσαν τις πινακίδες των αυτοκινήτων τους, διότι τα τέλη ήταν πάρα πολύ αυξημένα και σε αρκετές περιπτώσεις ήταν ίσης τιμής με την αξία του αυτοκινήτου ή ακόμα και μεγαλύτερη. Παρόλο που η κυβέρνηση δια στόματος Πρωθυπουργού παραδέχθηκε το λάθος και υποστήριξε πως είναι ένα μέτρο το οποίο είχε επεξεργαστεί η προηγούμενη κυβέρνηση και δεν υπήρχε ο αναγκαίος χρόνος για την αλλαγή των συντελεστών φορολόγησης, αναμφίβολα πρόκειται για ένα άδικο μέτρο.
Οι συντριπτική πλειοψηφία των κατόχων αυτοκινήτων 20ετίας και παραπάνω, είναι άνθρωποι χαμηλού εισοδήματος οι οποίοι προφανώς δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν νέο αυτοκίνητο και επίσης δεν θέλουν να εξαναγκαστούν να χρεωθούν με ένα πολυετές δάνειο ώστε να προχωρήσουν σε αγορά. Με το μέτρο αυτό λοιπόν αναγκάζονται να παραδώσουν τις πινακίδες του ενός και μοναδικού αυτοκινήτου τους. Υπάρχουν βεβαίως και άνθρωποι οι οποίοι παρέδωσαν πινακίδες του δεύτερου ή ακόμα και του τρίτου αυτοκινήτου τους. Αυτό όμως θα μπορούσε να επιτευχθεί και με το μέτρο της απόσυρσης το οποίο σταμάτησε λόγω του μεγάλου οικονομικού κόστους. Κάπως έτσι λοιπόν οι χαμηλόμισθοι διαπίστωσαν πως δεν είχαν άλλη επιλογή από το να θέσουν -για φέτος τουλάχιστον- σε ακινησία τα αυτοκίνητά τους για να μην πληρώσουν τα διπλά και τριπλά σε σχέση με πέρυσι τέλη κυκλοφορίας. Ενδεικτικά, ‘πολυτέλεια’ μοιάζει να είναι ένα τζιπ που απέκτησε κάποιος συνταξιούχος πριν από 16 χρόνια για να πηγαίνει με την οικογένειά του βόλτες τα Σαββατοκύριακα, αφού πρέπει να πληρώσει 1.300 Ευρώ τέλη (880+ 250 ειδικό φόρο). Δηλαδή περίπου όσο είναι 2 συντάξεις του..
Εκτός όμως του άδικου χαρακτήρα του μέτρου, φαίνεται πως δημιουργείται μαύρη τρύπα στον Προϋπολογισμό του 2010 της τάξης των 300 εκατ. Ευρώ. Το Δημόσιο εισέπραξε από τα τέλη κυκλοφορίας του 2009 περίπου 1 δις. Ευρώ, ενώ για αυτά του 2010 υπολόγιζε 500 εκατ. Ευρώ περισσότερα. Στην πράξη όμως, 400.000 περίπου ιδιοκτήτες αυτοκινήτων 15ετίας και άνω αποφάσισαν να παραδώσουν πινακίδες και κατά συνέπεια να μην πληρώσουν ούτε Ευρώ. Έτσι το κράτος δεν θα εισπράξει τα παραπάνω χρήματα που υπολόγιζε, αντιθέτως το ταμείο θα είναι μείον κατά 200 εκατ. Ευρώ. Στην πράξη ωστόσο οι απώλειες είναι ακόμα μεγαλύτερες από την κατάργηση του μέτρου της απόσυρσης, γιατί η αγορά καινούριου αυτοκινήτου επιβαρύνεται με φορολογία – κατά μέσο όρο 40%- από την επιβολή του τέλους ταξινόμησης και του ΦΠΑ. Είναι ενδεικτικό πως πριν από την οικονομική κρίση το κράτος εισέπραττε κατά μέσο όρο 130 εκατ. Ευρώ μηνιαίως από το τέλος ταξινόμησης και τον ΦΠΑ των καινούριων αυτοκινήτων. Στο διάστημα της κρίσης τα παραπάνω έσοδα περιορίστηκαν αισθητά, ενώ κατά τη διάρκεια της μείωσης του τέλους ταξινόμησης κατά 50% τα μηνιαία έσοδα αυξήθηκαν σε 113 εκατ. Ευρώ.
Εν κατακλείδι, η κυβέρνηση κατήργησε το μέτρο της απόσυρσης, που ήταν το κίνητρο που είχε δώσει ο κ. Σουφλιάς για αυξημένα τέλη κυκλοφορίας, ενώ αύξησε τις τιμές των τελών κυκλοφορίας. Πρόκειται για ένα εντελώς εισπρακτικό μέτρο το οποίο ατυχέστατα βαπτίστηκε ως ‘Περιβαλλοντικά Τέλη’. Αν κάποιος στην κυβέρνηση είναι εξειδικευμένος πάνω στα αυτοκίνητα, θα γνώριζε ότι δεν πρέπει να φορολογούνται τα αυτοκίνητα με βάση τα κυβικά και τη χρονολογία της πρώτης άδειας, αλλά με βάση τους εκπεμπόμενους ρύπους τους οποίους υποχρεούνται εδώ και μια δεκαετία να δημοσιεύουν οι αυτοκινητοβιομηχανίες στα τεχνικά χαρακτηριστικά των μοντέλων τους. Ένα μέτρο που θα μπορούσε να μειώσει πραγματικά την εκπομπή του διοξειδίου του άνθρακα είναι η απελευθέρωση της πετρελαιοκίνησης σε Αθήνα και Πειραιά. Οτιδήποτε άλλο βαπτίζεται ως ‘Πράσινο Τέλος’ είναι κωμικό.