ΠΟΤΕ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ

Πολλαπλασιάζονται τον τελευταίο καιρό οι φωνές εντός και εκτός Ελλάδας που μιλούν για εθελουσία έξοδο ή για απόπειρα εκδίωξης της Ελλάδας από την ζώνη του Ευρώ. Κάποιες αλήθειες είναι χρήσιμο να ειπωθούν δεδομένου ότι το παραπάνω σενάριο εθελουσίας ή εκδίωξης είναι κωμικοτραγικό και εκτός κάθε πραγματικότητας. Αρχικά, η σχέση της χώρας μας με την Οικονομική και Νομισματική Ένωση υπήρξε ανέκαθεν σχέση αμοιβαίας καχυποψίας. Η πρώτη εμπειρία του 2001 ήταν ιδιαίτερα αρνητική για τους Έλληνες καταναλωτές και αυτό διότι η εισαγωγή του Ευρώ (η οποία δεν δημιούργησε υπολογιστικά μπερδέματα καθότι υπήρξε ικανοποιητική περίοδος προσαρμογής) και η αντικατάσταση της δραχμής, οδήγησαν σε μεγάλη αύξηση των τιμών και σε στρογγυλοποιήσεις (αρκετά) προς τα πάνω. Ενώ οι τιμές των προϊόντων αυξήθηκαν απότομα, οι μισθοί και οι συντάξεις δεν ακολούθησαν αυτή την ανηφόρα… Είδη που κόστιζαν 150 δρχ, έφτασαν να κοστίζουν 1 ευρώ…

Μετά από 8 χρόνια, φτάσαμε στον καιρό της περιβόητης οικονομικής κρίσης. Το έλλειμμα της χώρας είναι τεράστιο, το δημόσιο χρέος επίσης, η ανεργία εκτιμάται ότι μπορεί να φτάσει στο 20% και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη. Η κρίση αξιοπιστίας της χώρας μας στο εξωτερικό είναι μεγάλη, το spread για τα ελληνικά ομόλογα τεράστιο και γενικά, αποτελούμαι το πλέον χείριστο παράδειγμα δημοσιονομικής σταθερότητας. Η παλινωδίες της ΝΔ και η ακυβερνησία των 5 προηγούμενων χρόνων πόλωσαν στο μέγιστο βαθμό τα προβλήματα και φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο. Όσοι συμπατριώτες μας όμως, ως επι το πλείστον υποστηρικτές του ΚΚΕ, υποστηρίζουν πως πρέπει με δική μας πρωτοβουλία να αποχωρήσουμε από την ευρωζώνη, διαπράττουν ένα τεράστιο λάθος. Η Ελλάδα, με την τραγική οικονομία της, με την μηδενική παραγωγή της, με τις μηδαμινές εξαγωγές της και με όλες της τις παθογένειες, θα ήταν η τελευταία από τις χώρες του Ευρώ που θα ήθελε να αποχωρούσε. Αν γυρνούσαμε στην υπερήφανη πλην όμως φτωχή δραχμή, τότε αυτομάτως το εθνικό μας νόμισμα θα ήταν υποτιμημένο κατά 30% ή 40% σχετικά με το ευρώ (λόγω της αντίστοιχης πτώσης της ελληνικής ανταγωνιστικότητας από το 2002 ως σήμερα), οι εισαγωγές θα ήταν πολύ πιο ακριβές και αυτό θα είχε σαν αποτέλεσμα την εκτίναξη του πληθωρισμού και του δημοσίου χρέους. Το δημόσιο χρέος, είναι κατά 2/3 σε ευρώ και θα έπρεπε να ανατιμηθεί σε μια ημέρα πάνω από 25%. Ο συνδυασμός των παραπάνω θα είχε ολέθριες συνέπειες και η παρούσα φάση που αντιμετωπίζουμε θα έμοιαζε με παιδικό πάρτυ!

Σχετικά με τους ξένους ηγέτες, οικονομολόγους, τραπεζίτες κ.ο.κ , οι οποίοι προβλέπουν τη χρεωκοπία της Ελλάδας και την έξοδό της από το Ευρώ, παίζουν άλλου είδους παιχνίδια. Ας μην ξεχνάμε ότι η Συνθήκη του Μάαστριχτ, δεν περιλαμβάνει πρόβλεψη αποχώρησης χώρας – μέλους από την ευρωζώνη, ούτε περιγράφει σχετικές διαδικασίες. Και αυτό σκόπιμα δεν προβλέπεται, για να μην τεθεί σε κίνδυνο συνολικά το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία αποτελεί τον μεγαλύτερο περιφερειακό θεσμό παγκοσμίως. Αντιθέτως, η Συνθήκη του Μάαστριχτ, προέβλεψε αυστηρά κριτήρια εισόδου, και κυρίως το θεσμό της παρακολούθησης των οικονομικών και της επιτήρησης όταν διαπιστώνονται οικονομικοί εκτροχιασμοί στις χώρες –μέλη. Η επιτήρηση πολύ απλά στοχεύει στη διατήρηση της σταθερότητας και της ισχύς του ενιαίου νομίσματος. Άλλο λοιπόν η επιτήρηση και άλλο η εκδίωξη. Κανένας δεν μπορεί να διώξει την Ελλάδα (και καμία άλλη χώρα) από την Ευρωζώνη. Θα μπορούσαν να μην μας άφηναν να μπούμε, αλλά η προοπτική της απομάκρυνσής μας δεν υπάρχει. Στην κατάσταση που είμαστε, αν δεν πετύχει το πρόγραμμα σταθερότητας, η Κομισιόν δύναται να μας υποχρεώσει στην επιβολή συγκεκριμένων μέτρων, τα οποία θα πιστεύει ότι θα οδηγήσουν στην ανάκαμψη και στη δημοσιονομική προσαρμογή.

Σχετικά με τα παιχνίδια που παίζουν οι αγορές στην πλάτη μας, τα πράγματα δεν είναι τόσο σύνθετα όσο μπορεί να φαντάζουν. Η χώρα μας αποτελεί μόλις το 3% της Ευρωπαϊκής οικονομίας και δεν παίζει κανένα ρόλο στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Οι αρνητικές αναφορές στην Ελλάδα, αλλά και στις άλλες χώρες της Μεσογείου (Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα, Ισπανία αποκαλούνται από πολλούς πλέον P.I.G.S και καλά με βάση τα αρχικά των χωρών..) είναι κοινό μυστικό ότι συνδέονται με το παιχνίδι που γίνεται εις βάρος του ευρώ. Εμείς δεχόμαστε τα πυρά γιατί αποτελούμαι τον πιο αδύναμο κρίκο, αλλά ο εχθρός είναι αλλού. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι πολλές από τις διεθνείς επιθέσεις εναντίον μας ξεκινούν από το Λονδίνο, το οποίο ποτέ δεν είδε με καλό μάτι την ευρωζώνη και το ευρώ, καθώς το έβλεπε ως εχθρό της λίρας και της χρηματοοικονομικής του ισχύος. Όπως και να έχει, στο ευρώ θα μείνουμε σε πείσμα πολλών. Αλλά το θέμα είναι η κυβέρνηση να πράξει αυτά που πρέπει ώστε να βγούμε από τη δυσχερέστατη θέση στην οποία είμαστε, και να εκμεταλλευτούμε επιτέλους τις ευκαιρίες που προσφέρει η συμμετοχή μας στο Ευρώ. Για να ανακάμψει η χώρα μας, πρέπει όλοι μας να εγκαταλείψουμε τις ευκολίες μας. Η μοναδική επιλογή είναι η σύγκλιση της Ελλάδας με τον ανεπτυγμένο ευρωπαϊκό Βορρά. Αν δεν γίνει αυτό, σε λίγα χρόνια, το καράβι που λέγεται Ελλάδα θα βουλιάξει και οποιαδήποτε προσπάθεια ανέλκυσής του θα είναι αδύνατη.