Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΦΕΡΕΙ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΑ

Η στυγερή δολοφονία του 44χρονου πατέρα, λίγο πριν τη γέννηση του παιδιού του έδειξε με τον πιο άγριο τρόπο την ανασφάλεια που νιώθουν οι κάτοικοι του κέντρου. Του ιστορικού κέντρου της Αθήνας που συνεχώς υποβαθμίζεται και θυμίζει κάθε μέρα που περνά μια κακόφημη συνοικία και όχι μια προηγμένη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Οι κάτοικοι του κέντρου είναι εντελώς απροστάτευτοι, οι περιουσίες τους χάνουν καθημερινά την αξία τους και δεν είναι λίγοι εκείνοι που εγκαταλείπουν άρον -άρον τα σπίτια τους. Η ολιγωρία της αστυνομίας, έχει ωθήσει ακροδεξιές ομάδες να επιτίθενται σε μετανάστες και οι οδομαχίες έχουν αυξηθεί επικίνδυνα. Το ιστορικό κέντρο έχει χωριστεί στα δυο και κανείς δεν φαίνεται να θορυβείτε. Σίγουρα η ευθύνη δεν βαραίνει εξ’ ολοκλήρου τους μετανάστες, οι οποίοι μην έχοντας ελπίδα στις χώρες τους, επέλεξαν (;) να έρθουν στην Ελλάδα για ένα καλύτερο μέλλον. Η πολιτεία χειρίζεται το φλέγον αυτό θέμα χρόνια τώρα εντελώς επιφανειακά. Αφενός δεν έχει φροντίσει να υλοποιήσει μια ολοκληρωμένη μεταναστευτική πολιτική και αφετέρου δεν διαθέτει ικανούς ελεγκτικούς μηχανισμούς. Αν τους διέθετε, θα μπορούσε σχετικά εύκολα και σύντομα, να καθορίσει ποιοι μετανάστες θα μπορούσαν να νομιμοποιηθούν και ποιοι να επαναπατριστούν. Αν γινόταν αυτό, δεν θα βλέπαμε καθημερινά εικόνες κατάληψης της Αθήνας από τους χιλιάδες παράνομους μετανάστες. Από την άλλη όμως, ευθύνη δεν έχουν και οι κάτοικοι του κέντρου, οι οποίοι ζουν μέσα στο φόβο και την ανασφάλεια.
Αποτέλεσμα της παραπάνω πραγματικότητας είναι οι σκηνές βίας στο κέντρο καθημερινά να αυξάνονται. Η ιδεολογική βία ορισμένων (ρατσισμός, υποκίνηση σε βίαιες ενέργειες, φυλετικές διακρίσεις) προκαλεί την άμεση βία. Εκτός αυτού, υπάρχει και η καθαρά συστημική βία που οπλίζει το χέρι των διαδηλωτών. Είναι η έμμεση βία του κράτους, που εκφράζεται με ένα μεγάλο πλήθος περιοριστικών μηχανισμών οι οποίοι καταστούν τους ανθρώπους αναίσθητους απέναντι στις πιο κτηνώδεις μορφές βίας. Η συστημική βία απορρέει από τις καταστροφικές συνέπειες της ομαλής λειτουργίας των οικονομικών και πολιτικών συστημάτων, και είναι βεβαίως σε θέση να προκαλέσει αλυσιδωτές και αψυχολόγητες αντιδράσεις στο κοινωνικό σύνολο. Με λίγα λόγια, το ζήτημα δεν πρέπει να αναλυθεί απλοϊκά και να καταδικάσουμε συλλήβδην τους μετανάστες, τους ακροδεξιούς και τους αστυνομικούς. Τη μεγαλύτερη ευθύνη για τη μετατροπή της Αθήνας σε πεδίο μάχης φέρει η πολιτεία, η οποία είναι εμφανώς κατώτερη των περιστάσεων και δεν μπορεί να εγγυηθεί τη σταθερότητα, τη νομιμότητα και την ασφάλεια των πολιτών.
Η πολιτεία με τις δράσεις της ευνοεί το καθεστώς της ανομίας και ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η ατιμωρησία αυτή θα οδηγούσε σε μια δολοφονία και θα δημιουργούσε μια γενικότερη ανάφλεξη. Το τραγικό είναι ότι όλοι οι διαμαρτυρόμενοι πιστεύουν ότι έχουν δίκιο αλλά ότι δεν τους αναγνωρίζεται. Όταν στη χώρα μας ψηφίζονται νόμοι και δεν εφαρμόζονται, όταν η δικαστική εξουσία ταλαντεύεται επικίνδυνα και όταν οι περισσότεροι ζούμε υπό το καθεστώς της ανομίας, τότε αργά ή γρήγορα κυριαρχεί η οργή και η βία. Πολλές φορές έχουμε επισημάνει από αυτές εδώ τις γραμμές ότι η κρίση που βιώνουμε είναι κατά βάση κρίση ηθικής και ακολούθως οικονομική. Ζούμε μια εποχή των άκρων , στην οποία κυρίαρχη θέση έχει ο φόβος και η απαισιοδοξία. Η ανεπάρκεια του κράτους γιγαντώνει τα παραπάνω αισθήματα και οδηγεί γρηγορότερα τον απλό διαδηλωτή, τον απλό πολίτη, τον παράνομο μετανάστη και τον αστυνομικό των 800 ευρώ, να μετατραπεί σε εν δυνάμει δολοφόνο. Το κράτος οφείλει στην ύστατη ώρα να προστατεύσει τους πολίτες, να θωρακίσει τα σώματα ασφαλείας και κυρίως να εγγυηθεί την κοινωνική ειρήνη. Το κράτος, με την ευρεία έννοιά του, δεν τυγχάνει πλέον του σεβασμού του απλού πολίτη και αυτή είναι σίγουρα μια τραγική διαπίστωση. Στο όνομα του Μνημονίου, δεν πρέπει να υποτιμόνται από την κυβέρνηση οι υπόλοιπες πτυχές της καθημερινότητας των πολιτών. Κανείς δεν γνωρίζει αν η χώρα θα καταφέρει να σωθεί ή θα πτωχεύσει. Σίγουρα όμως όλοι μας γνωρίζουμε ότι η καθημερινότητά μας θα μετατραπεί σύντομα σε ζούγκλα αν συνεχιστεί η αδράνεια και η ανυπαρξία της πολιτείας.