ΤΟ ΓΛΥΚΟΠΙΚΡΟ 2013

       Φεύγει και το 2013 σε λίγες μέρες. Δύσκολη χρονιά για όλους αναμφίβολα. Όπως κάθε έτος, είχε τα καλά είχε και τα κακά του. Τα άσχημα είναι για να τα διορθώνουμε και τα καλά είναι για να επικεντρωθούμε σ’ αυτά και να συνεχίσουμε να γινόμαστε καλύτεροι και περισσότερο δραστήριοι σε μια χώρα που η στασιμότητα και ο ωχαδερφισμός κυριαρχούν. Όλα όμως είναι στο χέρι μας αν το πιστέψουμε και δράσουμε! Αποφάσισα να φτιάξω ένα μικρό τοπ 10 με τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα της χρονιάς που φεύγει. 

1

(+) Μπαίνουν στη ζωή περισσότερων τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Είτε επειδή δεν έχουν να βάλουν βενζίνη, είτε επειδή κατέθεσαν πινακίδες λόγω των τελών, είτε συνειδητά, όλο και περισσότεροι στρέφονται στο λεωφορείο και το μετρό.

(-)  Μετά από τόσα χρόνια λειτουργίας του μετρό, ακόμα να καταλάβει ο κόσμος ότι πρώτα πρέπει να βγουν οι επιβάτες από το βαγόνι και μετά να μπει εκείνος. Όπως επίσης και με τις κυλιόμενες. ΔΕΝ ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Είναι δρόμος ταχείας κυκλοφορίας των επιβατών!

2

(+) Όλο και περισσότεροι, ιδίως νέοι, έχουν αρχίσει και ενδιαφέρονται για την πολιτική και τα κοινά. Βλέπουν τη σαπίλα που κυριαρχεί και είναι διατεθειμένοι να αγωνιστούν για ένα καλύτερο αύριο. Παλαιότερα πρώτο θέμα σε μια παρέα ήταν η μπάλα ή τα ψώνια, και τώρα σταδιακά πρώτα θέμα συζήτησης έγινε η πολιτική.

(-) Ακόμα και με όσα έχουν γίνει, συνεχίζουν να υπάρχουν εκείνοι που ότι πει ο Αντώνης, ο Βαγγέλης ή ο Αλέξης το θεωρούν θέσφατο και το τηρούν ευλαβικά, μένοντας πάντα προσκολλημένοι στο συμφέρον τους και τιμώντας τις χρωματιστές παρωπίδες που φοράνε.

3

(+) Η Χ.Α σταδιακά ‘απομυθοποιείται’ στα μάτια του κόσμου και έχει ξηλωθεί το ‘πατριωτικό’ της προσωπείο το οποίο τεχνηέντως διαμορφώθηκε από συγκεκριμένα ΜΜΕ και πολιτικούς.

(-) Υπάρχουν ακόμα υποστηρικτές της και υπάρχουν και εκείνοι που καλλιεργούν ένα προ-εμφυλιακό κλίμα διχασμού της ελληνικής κοινωνίας.

4

(+) Πολλοί άνθρωποι αποφάσισαν να ξεφύγουν από τη φρενίτιδα του υπερκαταναλωτισμού και του βλαχο – life style που είχε κυριαρχήσει στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Είτε λόγω οικονομικών δυσκολιών, είτε λόγω συνειδητής απόφασης, πολλοί κοιτούν πλέον τα απλά και σημαντικά, αρκούνται με όσα έχουν και παλεύουν για καλύτερες μέρες.

(-) Δυστυχώς έπρεπε να φτάσουμε στο αμήν ως χώρα για να σκεφτούμε τι πραγματικά αξίζει και τι όχι. Έπρεπε να φτάσουμε στο σημείο – μηδέν για να αποτάξουμε από πάνω μας τον δηθενισμό  και την ψευτοφιγούρα. Κάλλιο αργά παρά ποτέ βέβαια…

5

(+) Η εμφάνιση πολλών νέων επιχειρηματιών που έχουν την τόλμη να ρισκάρουν, καινοτομούν και δικαιώνονται, τόσο εντός όσο και στο εξωτερικό.

(-) Η ανεργία, τα λουκέτα, οι άδικες περικοπές, τα σπίτια χωρίς ρεύμα και οι αυτοκτονίες…

6

(+) Η σύγκρουση του Ομπάμα με τους Ρεπουμπλικάνους για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη εκατομμυρίων απόρων στις ΗΠΑ.

(-) Η απουσία ικανής ηγεσίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Μέρκελ φαίνεται, και είναι, πανίσχυρη, αλλά δεν ενδιαφέρεται να δώσει λύση στο ευρωπαϊκό πρόβλημα και δυστυχώς δεν έχει απέναντί της ένα ισχυρό αντίπαλο δέος, έναν πολιτικό - ηγέτη που θα νοιαστεί για τα προβλήματα των ευρωπαίων πολιτών.

7

(+) Σιγά – σιγά πιάνονται και οδηγούνται στον εισαγγελέα πολιτικοί και δημόσιοι λειτουργοί που έχουν καταχραστεί δημόσιο χρήμα, που έχουν πάρει μίζες, και επιχειρηματίες που έχουν φεσώσει το ελληνικό κράτος. Επιτέλους κάτι φαίνεται ότι κινείται στην ελληνική δικαιοσύνη.

(-) Βεβαίως είναι αρκετοί ακόμα, και πιο ψηλά στην ιεραρχία, που πρέπει να εντοπιστούν και να υποστούν τις συνέπειες για όσα έχουν κάνει. Δεν πρέπει ο Άκης και ο Λάκης να ξεπλύνουν όλο το πολιτικό και επιχειρηματικό προσωπικό. Είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι μόνο αυτοί, άντε και μερικοί ακόμα, γλεντούσαν στην υγειά των κορόιδων…

8

(+) Η πρόκριση της Εθνικής ομάδας στο Μουντιάλ της Βραζιλίας.

(-) Το ξεπεσμένο και αδιάφορο, πλέον,  ελληνικό πρωτάθλημα με τις προβληματικές ομάδες, τα άδεια γήπεδα, τα ραντεβού θανάτου των χούλιγκαν και το φτωχό θέαμα.

9

(+) Πολλοί έχουν ενεργοποιηθεί για τη δημιουργία νέου κόμματος στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Η πολυφωνία είναι υγεία και ιδίως η κεντροαριστερά, που για χρόνια ηγεμόνευσε ιδεολογικά στην ελληνική κοινωνία, χρειάζεται κάτι νεό.

(-) Δεν γίνεται το νέο, το διαφορετικό, να δημιουργηθεί από πολιτικούς δεινοσαύρους και από όσους δοκιμάστηκαν και απέτυχαν. Πρόσωπα του χθες, με θέσεις και ιδεολογία του προχθές, δεν γίνεται να οργανώσουν φορέα για το τώρα και το αύριο.

10

(+) Παρά την κρίση, πολλοί συνάνθρωποί μας παραμένουν με το χαμόγελο και την αισιοδοξία. Μπορεί να μην έχουν χρήματα, όμως έχουν πολλά να μας διδάξουν με τη στάση ζωή τους και τη ζεστασιά τους.

(-) Υπάρχουν δυστυχώς και πάρα πολλοί που νυχθημερόν γκρινιάζουν, τους φταίνε πάντα οι άλλοι και δεν είναι διατεθειμένοι ν’ αλλάξουν, παρόλο που δεν έχουν άλλη επιλογή. Η συνεχιζόμενη μίρλα(sic) και τα αχ και βαχ πρέπει να δώσουν τη θέση τους στο πείσμα, την αισιοδοξία και την καλή καρδιά. 

ΕΜΕΙΣ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΛΙΑΠΗΔΕΣ

Τέτοια εποχή όλοι μας προσπαθούμε να απολαύσουμε τις γιορτές με τα αγαπημένα μας πρόσωπα και να μπούμε, στο μέτρο του δυνατού, στο πνεύμα των Χριστουγέννων. Τέτοιες μέρες όμως, κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο δεν μας περιμένουν μόνο δώρα και κάρτες, αλλά και φάκελοι με λογαριασμούς, χαράτσια, ασφάλειες και όπου να ναι έρχονται και τα τέλη κυκλοφορίας. Εκατομμύρια Έλληνες ζορίζονται, προσπαθούν με νύχια και με δόντια να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους τη στιγμή που ένας πάμπλουτος, πρώην Υπουργός συλλαμβάνεται με πλαστές πινακίδες, να οδηγά χωρίς δίπλωμα το ανασφάλιστο πολλών κυβικών αυτοκίνητό του. Βλέποντας τέτοιες συμπεριφορές, πως άραγε μπορεί να πειστεί ο λαός ότι πρέπει να κάνει θυσίες; Πώς να μην έχει οργή για το πολιτικό σύστημα; Γιατί να πάει ο ωρομίσθιος να πληρώσει το σήμα όταν βλέπει ότι οι έχοντες κάνουν ‘πατέντες’;

Ο κ. Λιάπης, ο τέως Υπουργός Μεταφορών, κατά του οποίου την υπουργεία (ορθώς) αυστηροποιήθηκε ο ΚΟΚ, θα πληρώσει το πρόστιμο και η ζωή θα συνεχιστεί και θα ζήσει εκείνος καλά απολαμβάνοντας το Χριστουγεννιάτικο ταξίδι του στην Ασία. Ο κ. Λιάπης βρέθηκε στο προσκήνιο επειδή έτυχε να πέσει σε ένα μπλόκο της τροχαίας. Αν δεν είχε γίνει αυτό δεν θα μαθαίναμε ποτέ τις παρανομίες του τ. υπουργού και εκείνος θα συνέχιζε θρασύτατα τις βόλτες του. Σαφώς και ο κ. Λιάπης είναι το δέντρο. Το δάσος αφορά το μεγαλύτερο ποσοστό του πολιτικού προσωπικού της χώρας, το οποίο δεν πρέπει μόνο να φαίνεται, αλλά να είναι και τίμιο. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, με τις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν στη χώρα. Πρόσφατα βγήκαν στη δημοσιότητα τα πόθεν έσχες των βουλευτών και οι περισσότεροι έχουν καταθέσεις πολλών χιλιάδων ευρώ, εξαψήφια εισοδήματα, μετοχές και πολλά ακίνητα. Κανείς δεν είπε ότι πρέπει οι αντιπρόσωποί μας να είναι ρακένδυτοι, όμως για να έχει πραγματική αξία το ‘πόθεν έσχες’ , θα έπρεπε τα εισοδήματα και όλα τα υπόλοιπα έσοδα των πολιτικών να εξετάζονται από τη στιγμή που εισέρχονται στον χώρο της πολιτικής. Διαχρονικά και εξονυχιστικά. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι λέξεις ‘μίζα’ , ‘προμήθειες’, ‘ρεμούλες’, ‘οφ σορ’, και πολλές άλλες παρόμοιας σκοτεινής σημασίας, μόνο άγνωστες δεν είναι στον ελληνικό πολιτικό προσωπικό. 

 

Οι πολιτικοί είναι αυτοί που είναι. Χρειάζεται καιρός για να αλλάξει αυτή η νοοτροπία. Το ερώτημα όμως είναι τι κάνουμε εμείς για όλα αυτά. Διότι, ο ‘x’ Λιάπης δεν γίνεται βουλευτής μέσα από κάποια κλήρωση. Οι περισσότεροι βουλευτές έχουν το οικονομικό υπόβαθρο, έχουν τις κατάλληλες γνωριμίες, πληρούν με λίγα λόγια πολλές προϋποθέσεις, αλλά στην τελική οι ψηφοφόροι είναι εκείνοι που τους εκλέγουν και τους οδηγούν στο Κοινοβούλιο και στα υπουργεία. Εμείς οι πολίτες ψηφίζουμε εκείνους τους οποίους εμπιστευόμαστε, πιστεύουμε, θεωρούμε ικανούς και ιδεολόγους, αλλά ψηφίζουμε και εκείνους με μόνο κριτήριο ‘να μας φτιάξουν’. Χωρίς να ενδιαφερόμαστε για τη διαδρομή τους ή την ηθική τους υπόσταση. Έχουμε λοιπόν και εμείς ευθύνες για τον κάθε Λιάπη και πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας για τους βουλευτές που ψηφίζουμε και κυρίως για τα κριτήρια επιλογής που θέτουμε.

Μιας και το 2013 φεύγει και η νέα χρονιά έρχεται, όταν φτάσει η στιγμή να κάνουμε τον απολογισμό, ας εξετάσουμε τις επιλογές μας. Και κυρίως την εμμονή μας να στηρίζουμε πρόσωπα αμφιβόλου ικανότητας και ηθικής υπόστασης. Κάποια στιγμή η κρίση θα τελειώσει, όμως το σημαντικό είναι μαζί με αυτή να τελειώσουν πολιτικά και όσοι με τις πράξεις και τις αποφάσεις τους μας έφεραν ως εδώ. Το πολιτικό σύστημα χρειάζεται επανεκκίνηση, και αυτή μπορεί να γίνει μόνο από τους ψηφοφόρους. Αν δεν γίνει αυτό, σε λίγο καιρό πάλι θα περάσουμε τα ίδια ως χώρα και θα βγει αληθινό το ρητό ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα.

Η ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙ

Οι αποκαλύψεις για τη δράση της ΧΑ είναι καταιγιστικές, πολλές ανομίες έχουν δει το φως της δημοσιότητας, αναμένονται καταδίκες βουλευτών ωστόσο τα εκλογικά ποσοστά της σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις μπορεί να εμφανίζουν πτώση αλλά παραμένουν υψηλά. Με άλλα λόγια εμφανίζεται σταθερά τρίτο κόμμα και δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι όλη αυτή η υπερέκθεσή της στα ΜΜΕ ενδέχεται να την ισχυροποιήσει σε βάθος χρόνου. Η Ακροδεξιά δεν είναι μόνο ελληνικό ‘προνόμιο’. Σε όλη την Ευρώπη παρουσιάζει τρομερή και ανησυχητική άνοδο. Με πρόσφατο αποκορύφωμα τη Γαλλία. Παρόλη την επαναστατική και δημοκρατική ιστορία που διαθέτει η χώρα, το ακροδεξιό ‘Εθνικό Μέτωπο’ της Μαρί Λεπέν εμφανίζεται πρώτο στην ψήφο προτίμησης ενόψει των Ευρωεκλογών του 2014. Οι Σοσιαλιστές και ο Ολάντ  βρίσκονται σε μεγάλη πτώση, το άλλοτε κραταιό κόμματου Σαρκοζί ανασυντάσσεται, και η Μαρί Λεπέν έχει εκμεταλλευτεί το κλίμα οργής και αγανάκτησης που υπάρχει στη Γαλλία. Έχει κάνει γενναίες προσπάθειες να απαλλαχτεί από τις ξενοφοβικές και εθνικιστικές ταμπέλες και προσελκύει χιλιάδες ψηφοφόρους της Κεντροδεξιάς.

Στις πρόσφατες εκλογές στη Γερμανία, η ‘Εναλλακτική’ δεν κατάφερε την τελευταία στιγμή να εισέλθει στη Βουλή. Το κόμμα αυτό είναι εντόνως αντι – ευρωπαϊκό , προτείνει τη διάλυση της ευρωζώνης, ενώ δεν λείπουν από το ρεπερτόριό του οι ακροδεξιές θέσεις. Στην Ολλανδία το ξενοφοβικό ‘Κόμμα της Ελευθερίας’ συνεχώς κερδίζει ψήφους και η Μαρί Λεπέν δεν αποκλείει τη συνεργασία με το συγκεκριμένο κόμμα στις επερχόμενες ευρωεκλογές. Στην Νορβηγία, το κόμμα «Πρόοδος» του μακελάρη του Όσλο, Άντερς Μπρέιβικ θα συμμετάσχει σε κυβερνητικό συνασπισμό με την κεντροδεξιά. Το ξενοφοβικό κόμμα κατάφερε να εξασφαλίσει 29 έδρες στη Βουλή στις πρόσφατες εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου και συμφώνησε με το Συντηρητικό Κόμμα της πρωθυπουργού, Ερνα Σολμπεργκ να αναλάβουν τα ηνία της χώρας. Στη Φινλανδία το ακροδεξιό ‘Κόμμα των Φιλανδών’ αποτελεί το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης και βλέπει μέρα με την ημέρα την δύναμη του να μεγαλώνει, καθώς η οργή των Φιλανδών για τα πακέτα στήριξης στην ευρωζώνη μετατρέπεται σε ψήφους για το κόμμα των εθνικιστών. Οι ακροδεξιοί ‘Σουηδοί Δημοκράτες’ που ιδρύθηκαν το 1988, μπήκαν για πρώτη φορά στο σουηδικό κοινοβούλιο μετά τις εκλογές του 2010. Κέρδισαν 20 έδρες κυρίως εξαιτίας της αντιμεταναστευτικής ρητορικής τους. Έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι η Σουηδία ανέκαθεν ήταν κράτος –πρότυπο, με μεγάλη ανάπτυξη, πανίσχυρο κοινωνικό κράτος και δομές και κανείς δεν περίμενε ότι οι πολίτες της θα ισχυροποιούσαν ένα ακροδεξιό, φασιστικό και ξενοφοβικό κόμμα.

Σε πολλές χώρες η ξενοφοβία, ο λαϊκισμός και ο ρατσισμός είναι σε καθαρή άνοδο. Η οικονομική κρίση και η ανέχεια έχει στρέψει πολλούς ψηφοφόρους στην Άκρα Δεξιά. Το παράδοξο είναι ότι ακόμα και σε πλούσιους Βόρειες χώρες η άνοδος αυτή είναι μεγάλη. Αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί οι πολίτες αυτών των χωρών βλέπουν αρνητικά τα οικονομικά πακέτα βοήθειας που δίνονται σε χώρες που πλήττονται από οικονομικά προβλήματα.  Από την περιθωριοποίηση, τα ακροδεξιά κόμματα σε αρκετές χώρες έχουν εξελιχθεί σε συνδιαμορφωτές των πολιτικών επιλογών των εκάστοτε κυβερνήσεων. Και το πιο ανησυχητικό είναι ότι πέρα από την εκλογική επιρροή τους, έχει ενισχυθεί και η ιδεολογική.

Η τωρινή κατάσταση θυμίζει έντονα όσα έγιναν το 1930. Οι δίδυμοι εφιάλτες του Ναζισμού και Φασισμού την δεκαετία του 1930, προήλθαν από την ευρωπαϊκή κοινωνική και οικονομική αναταραχή που ακολούθησε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ανάπτυξή τους επιταχύνθηκε με τον οικονομικό μαρασμό και την αβεβαιότητα της Μεγάλης Ύφεσης. Η πλατιά διαδεδομένη μαζική οργή και σύγχυση, μαζί με τις αποτυχίες του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου της περιόδου, διοχετεύθηκε ενάντια των κοινωνικά αποκλεισμένων ομάδων, οι οποίες μετατράπηκαν σε εξιλαστήρια θύματα. Σήμερα, η εμμονή της Δύσης στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές έχουν δημιουργήσει παρόμοιες οικονομικές δυσκολίες σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, τα οποία είναι έτοιμα να κατηγορήσουν τους πάντες για τον πόνο τους και να στραφούν στην ανοιχτή αγκαλιά της ακροδεξιάς. Η ακροδεξιά έχει μια ιστορία ανόδου σε τέτοιες συνθήκες. Και αυτό το πετυχαίνει χωρίς κανέναν ιδιαίτερο κόπο: σε όλα τα σύνθετα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα απαντά στρογγυλεμένα και απλά, η πολεμική ρητορική της χαρακτηρίζεται από τους πολίτες ως εθνικά υπερήφανη και η μη επίλυση του μεταναστευτικού της προσφέρει πεδίον δόξης λαμπρό για να παρουσιαστεί ως πατριωτική και εθνικιστική. Ενόψει των ευρωεκλογών, όλα συνηγορούν στην αύξηση της δυναμικής της ακροδεξιάς. Η Ευρώπη και οι κυβερνήσεις παρακολουθούν άπραγοι αυτή την εξέλιξη, δίχως να έχουν διάθεση ν’ αλλάξουν την ατέρμονη πολιτική τους που είτε το θέλουν είτε όχι, ήταν βασικός λόγος ισχυροποίησης της ξενοφοβικής ακροδεξιάς. Η ακροδεξιά θα συνεχίζει να κερδίζει έδαφος όσο οι πολιτικές δεν λύνουν τα βιοποριστικά προβλήματα των Ευρωπαίων πολιτών. Και δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε αν σε λίγο καιρό δούμε ακροδεξιό κόμμα να κυβερνά κάποιο Ευρωπαϊκό κράτος. 

ΔΩΣΤΕ ΑΙΜΑ ΣΤΟ ΛΑΟ - Άρθρο του Θεοδόση Κοριτσίδη-

Μετά από περίπου 40 χρόνια – από το τέλος της στρατιωτικής χούντας – έγιναν 2 ,θα έλεγα, τρομερά γεγονότα για την εποχή μας. Έγινε σύλληψη βουλευτών και έγινε και καταδίκη πολιτικού προσώπου για ξέπλυμα χρήματος.

            Στην εποχή που ζούμε, με έναν ελληνικό λαό σε πλήρη σύγχυση και μπερδεμένο για το τι πραγματικά γίνεται στην χώρα, στην ζωή του και γενικά στον κόσμο, το σύστημα του έδωσε αυτό που ήθελε για να συνεχίσει να ελπίζει…. «ΑΙΜΑ». Ο κόσμος τόσα χρόνια βλέπει πολλούς με το χέρι στο μέλι και να μην τους πειράζει κανείς, του έχει δημιουργηθεί και όχι άδικα η «δίψα» για δικαιοσύνη. Το να δει δηλαδή τους ανθρώπους που τους κλέβουν τόσα χρόνια να μπαίνουν στην φυλακή. Το ζήτημα είναι ότι το να καταδικαστεί ένας άνθρωπος 75 χρονών με 20 χρόνια φυλάκισης – ξέροντας ότι σε 4-5 χρόνια λόγω ηλικίας θα βγει – τελικά δεν είναι και τιμωρία, μη γνωρίζοντας η δικαιοσύνη που είναι όλα αυτά τα χρήματα. Τιμωρία θα ήταν σε αυτή την κοινωνία να βρουν τα χρήματα, να τα κατασχέσουν μαζί με την ακίνητη περιουσία που αποκτήθηκε μέσω αυτών των χρημάτων και να αφήσεις τον «υπουργό» να ζήσει σαν απλός πολίτης με 600-700 ευρώ. Όμως για τον πολύ κόσμο φτάνει η σκέψη ότι κάποιος μπήκε επιτέλους φυλακή. Από την άλλη όλως τυχαίως σε εποχή που η Χ.Α είχε μια δημοσκοπική άνοδο και δυναμική και έρχονται νέα μέτρα για την ζωή μας και ίσως 3^ο μνημόνιο, συλλαμβάνουν στελέχη της Χ.Α για σύσταση και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση. Δεν είμαστε σε θέση – αφού δεν έχουμε τα στοιχεία της δικογραφίας - να ξέρουμε αν όντως έπραξαν καλά ή όχι. Αυτό θα το κρίνουν οι ανακριτές. Η ένσταση μου είναι για τον χρόνο που έγινε η κίνηση αυτή και κυρίως ότι όπως βγαίνει προς τα έξω η δράση της Χ.Α ως εγκληματικής οργάνωσης έχει αρχίσει από τα τέλη του 1980, και εν τέλει επέτρεπαν να υπάρχει η Χ.Α ως ένα πιόνι του συστήματός τους. Το σύστημα το γέννησε, το μεγάλωσε, το χρησιμοποιεί κατά το δοκούν και στην συνέχεια θα το «κάψει» όπως όλα τα πιόνια άλλωστε.

Η χώρα συνεχίζει να είναι προτεκτοράτο της Γερμανίας, να περνάνε νόμοι σε ένα βράδυ, να γίνονται πράξεις νομοθετικού περιεχομένου , να έχουμε «πουλήσει» τα πάντα – πετρέλαια, αέριο, χρυσό – ξένα funds ετοιμάζονται να βάλουν χέρι στην ακίνητη περιουσία αγοράζοντας ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα από τις τράπεζες δίνοντας για κάθε 1 ευρώ από 0,10-0,30 σεντς του ευρώ για να αγοράσει τα δάνεια μας. Η ανεργία καλπάζει, η κατάθλιψη έχει κάνει αισθητή την παρουσία της στην ελληνική κοινωνία και η αξιοπρέπεια μας έχει σχεδόν χαθεί. Ζούμε μια πολιτική χούντα με διώξεις καθημερινά ανθρώπων για φόρους, ασφαλιστικές εισφορές, γεμίζοντας τις φυλακές μόνο και μόνο για να διαφημίζει η κάθε κυβέρνηση το έργο που κάνει. Οι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, και γενικά οι περισσότεροι που είναι σε δημόσια αξιώματα και έχουν δημόσια λόγο φαίνεται για ακόμα μία φορά ότι είναι εκτός τόπου και χρόνου και κυρίως μακριά από την κοινωνία. Η ενδοφλέβια ένεση που έκανε το μεταπολιτευτικό κράτος στον ΕΛΛΗΝΑ για το πώς θα βγάζει λεφτά εύκολα και κράτησε για σχεδόν 40 χρόνια είναι δύσκολο να αποβληθεί από τον οργανισμό μας. Θέλει χρόνο, υπομονή, προσπάθεια και κυρίως αλλαγή νοοτροπίας.

           

Η Ελλάδα θυμίζει ασθενή που φοβάται το χειρουργείο μήπως πεθάνει και παίρνει συνέχεια χάπια. Ο καιρός περνάει η κατάσταση γίνεται χειρότερη, ο ασθενής συνεχίζει την ίδια φαρμακευτική αγωγή και  μετά από καιρό που αποφασίζει να μπει στο χειρουργείο είναι πολύ αργά. Είναι πολύ σημαντικό να πετάξουμε τις ταμπέλες – πολιτικές και κοινωνικές – και να καταλάβουμε ότι μόνοι ενωμένοι θα καταφέρουμε κάτι. Τέλος θα πρέπει να σκεφτούμε ότι το να ζητάμε απλά «αίμα» χωρίς ουσιαστική τιμωρία και δικαιοσύνη απλά αισθανόμαστε μία μικρή ικανοποίηση που δυστυχώς με την καθημερινότητα και τις δυσκολίες θα φύγει πολύ γρήγορα χωρίς νόημα…..

NO COUNTRY FOR OLD MEN

Από τη στιγμή που η Ελλάδα μπήκε στο μνημόνιο όλοι έχουμε χάσει τον μπούσουλα: χώρα, κόμματα, πολίτες. Καθημερινά συμβαίνουν απίθανα γεγονότα. Το μνημόνιο έφερε άγρια μέτρα (πολλά απ’ τα οποία βέβαια όφειλαν τόσα χρόνια να εφαρμόσουν οι κυβερνήσεις), έφερε λουκέτα, ανεργία, ανασφάλεια, αυτοκτονίες, εθνική κατάθλιψη και άλλα τόσα τα οποία είναι χιλιοειπωμένα. Εκτός αυτών, γιγάντωσε τον λαϊκισμό, ευνόησε την οργή και εξέθρεψε, μαζί με άλλους παράγοντες, το φασισμό. Λίγες μέρες πέρασαν από την ώρα που δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας από Χρυσαυγίτη. Ξαφνικά όλοι στα ΜΜΕ ανακάλυψαν την Αμερική ως σύγχρονοι Κολόμβοι. Αναφέρθηκαν με αποκλειστικά ρεπορτάζ σε παρακρατικές δράσεις της ΧΑ, σε σχέσεις της με τα σώματα ασφαλείας και όλοι έδειχναν έναν απροκάλυπτο αιφνιδιασμό λες και απέκτησαν μνήμη χρυσόψαρου. Όλα αυτά τα γνώριζαν οι δημοσιογράφοι. Όταν χρυσαυγίτες μαχαίρωναν αλλοδαπούς, εκφόβιζαν, έδερναν, έσπαγαν πάγκους μικροπωλητών και προήγαγαν τη φασιστική τους ιδεολογία παντιοτρόπως, οι δημοσιογράφοι ήξεραν. 

Και ξαφνικά, μιας και έχουμε Έλληνα νεκρό, όλοι βγάζουν από τα συρτάρια τους αρραχνιασμένα ρεπορτάζ και ξεσκίζουν. Και καλά κάνουν. Αλλά είναι ολίγον τι υποκριτές. Ο θάνατος πουλάει για πολλούς ‘δημοσιογράφους’.  Το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ το απέδειξε στον απόλυτο βαθμό. Για τη ΧΑ έχω γράψει αρκετά κείμενα, εδώ και πολύ καιρό. Δεν θέλω να πω περισσότερο παρά μόνο τούτο: Ακόμα και όσοι ξεγελάστηκαν, παραπληροφορήθηκαν ή οτιδήποτε άλλο, και τους ψήφισαν, δεν έχουν πλέον καμιά δικαιολογία. Και ξέρουν, και βλέπουν. Όπως και τα κόμματα οφείλουν να δουν και να αναλύσουν πέρα από τις δημοκρατικές κορώνες, για ποιο λόγο η ΧΑ σημειώνει τέτοια άνοδο και έχει εισχωρήσει για τα καλά στην ελληνική κοινωνία. Οι αιτίες είναι γνωστές , και όσο δεν αντιμετωπίζονται τα πράγματα θα είναι άσχημα και θα έχουμε χειρότερες καταστάσεις. 
 

Η οικονομική κρίση γιγάντωσε τον  ήδη υπερμεγέθη λαϊκισμό. Έχει αναδείξει πολιτικούς και κόμματα, ομίλους προβληματισμού κ.ο.κ . Κάθε επίδοξος ‘σωτήρας’ βρήκε πεδίο δόξης λαμπρό και έστησε ένα κόμμα. Είναι βεβαίως και η κρατική επιχορήγηση ένα δέλεαρ, όπως και το δημόσιο βήμα… Γεμίσαμε εμπόρους ελπίδας, αρνητές των πάντων, και αν σ’ όλα αυτά συνυπολογίσουμε και τα κυβερνητικά κόμματα, τα οποία ακολουθούν ένα πρόγραμμα φτωχοποίησης του λαού, το οποίο δεν πρόκειται να αποδώσει ούτε σε δέκα ζωές, έχουμε ένα σκηνικό απείρου κάλους και θλίψης. Και στη μέση είναι ο Έλληνας. Ο μέσος Έλληνας που θεωρεί ότι μας ψεκάζουν, ότι πάντα οι άλλοι θέλουν το κακό μας για να αρπάξουν τον ορυκτό πλούτο. Εκείνος που ελπίζει στις μετοχές της Τράπεζας της Ανατολής και σε σύγχρονους Ωνάσηδες. Είναι ο ίδιος που εκθειάζει τους αγώνες με αίμα των προγόνων μας για λευτεριά και παράλληλα πίνει αμέριμνος τον φραπέ του περιμένοντας από τους άλλους να αλλάξουν τα πράγματα. Είναι ο ίδιος που συνεχώς αηδιάζει με τη ΧΑ αλλά ταυτόχρονα πολλάκις τη μνημόνευσε για να διώξει τους μετανάστες και να καθαρίσει την Αθήνα. Είναι βεβαίως ο ίδιος που μένει εντελώς αδρανής περιμένοντας τη σωτηρία από τη Ρωσία και την παράδοση – παραλαβή της Κωνσταντινούπολης. Πολλοί συμπατριώτες μας θεωρούν ότι ως άξιοι συνεχιστές του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη και της Μπουμπουλίνας, θα αντέξουμε κόντρα σε όλους και θα επιβιώσουμε. Αυτό είναι ένα σημαντικό κομμάτι, που ευθύνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό για την κατάσταση μας. Μπερδεύουμε το παρελθόν με το σήμερα. Από εκείνους τους λαμπρούς Έλληνες αγωνιστές απέχουμε έτη φωτός. 

Κάποτε διδάξαμε πολιτισμό και δημοκρατία στην ανθρωπότητα. Σήμερα με τη συμπεριφορά μας, τον ατομισμό μας και την κουλτούρα μας είμαστε άραγε περήφανοι; Δυστυχώς για να αλλάξουμε μυαλά και να βοηθήσουμε και εμείς από την πλευρά μας, όσο μπορούμε, τη χώρα μας να ορθοποδήσει, θα περάσουν πολλά χρόνια. Είναι πάντα ωραίο να μεταθέτουμε ευθύνες μόνο στους πολιτικούς και στα κόμματα, όμως ανέκαθεν η αυτοκριτική ήταν γενναίο πράγμα. Εξάλλου, τα κόμματα και οι πολιτικοί είναι αντανάκλαση της κοινωνίας. 

ΥΓ. Με την επιστολή των εφέδρων, και τις υπόνοιες για πραξικόπημα που αφήνουν, δεν ασχολούμαι καν. Είναι και αυτό συνέπεια της οικονομικής κρίσης και του λαϊκισμού. Η Ελλάδα άλλωστε είναι καταδικασμένη να ζει ιλαροτραγικές καταστάσεις. Το έχει αποδείξει η ιστορία. Ήταν και θα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο.

   

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΩΘΕΙ ΜΙΑ ΙΣΧΥΡΗ Χ.Α

Πριν από λίγες μέρες, ο ασόβαρος κ. Μπάμπης Παπαδημητρίου, τόνισε ότι μια σοβαρή ΧΑ θα μπορούσε να στηρίξει και να λάβει μέρος σε μια συντηρητική συμμαχία, την οποία προφανώς θα απαρτίζει η ΝΔ, οι ΑΝ.ΕΛ και όποια άλλα κομματίδια έχουν προκύψει στους κόλπους της. Έχει πει κατά καιρούς διάφορα ‘πετυχημένα’ ο εν λόγω δημοσιογράφος, μέλος του πλέον φιλομνημονιακού και φιλελεύθερου μέσου ενημέρωσης της χώρας, όμως αυτό παραήταν σοβαρό. Διότι λίγοι πιστεύουν ότι αυτή ήταν η προσωπική του θέση. Αντ’ αυτού, σε ενδεχόμενη άνοδο της Αριστεράς στην εξουσία, το κυρίαρχο σύστημα που λυμαίνεται τη χώρα θα ήθελε τη ΧΑ μέλος μιας μεγάλης συντηρητικής παράταξης, ως αντίπαλο δέος της Αριστεράς. Θα ήθελε τη ΧΑ ‘μέσα στα πράγματα’ και πιθανό ρυθμιστή για να ευνοήσει τα ιδιοτελή του συμφέροντα. Και επειδή στην Ελλάδα οι περισσότεροι έχουν επιλεκτική μνήμη, πρέπει να θυμίσουμε ορισμένα γεγονότα που δείχνουν τις θέσεις και τη δράση της ‘σοβαρής’ ΧΑ. Η ‘σοβαρή ΧΑ’ μαχαιρώνει Πακιστανούς , Νιγηριανούς και γενικά όποιον δεν θεωρεί εξέχον μέλος της Αρίας Φυλής. Οργανώνει ρατσιστικές πορείες και διαδηλώσεις, σπάει πάγκους μικροπωλητών, τραμπουκίζει όποιον διαφωνεί με τις πρακτικές και τις ιδέες της. Λατρεύει τον Χίτλερ και τη φυλετική καθαρότητα που εκείνος προώθησε. Εσχάτως, μαχαιρώνει και Έλληνες, μόνο και μόνο επειδή είναι αντι – φασίστες. Και τα χειρότερα ακόμα δεν έχουν έρθει. Αν ο λαός της δώσει ένα μεγάλο ποσοστό, δεν αργεί η ώρα που θα τρώμε ξύλο στη μέση του δρόμου όλοι εμείς που είμαστε πολέμιοι αυτού του εκτρώματος.  Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα περισσότερα μέλη της ΧΑ είναι απαίδευτοι άνθρωποι, που ως τώρα δεν είχαν κάποια συλλογική έκφραση, οι οποίοι με την πλύση εγκεφάλου που τους γίνεται είναι έτοιμοι για όλα. 

Τεράστια ευθύνη για όλα αυτά που συμβαίνουν και γι’ αυτά που έρχονται έχουν τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ. Αφενός, αν είχαν ασχοληθεί σοβαρά τόσα χρόνια για τα προβλήματα της χώρας και των πολιτών της ο εξαπατημένος ψηφοφόρος δεν θα έβρισκε αποκούμπι στο ναζισμό και το φασισμό. Αν το κράτος λειτουργούσε, δε θα ένιωθε η κάθε ηλικιωμένη του Άγιου Παντελεήμονα απροστάτευτη και έτσι δεν θα καλούσε τα ‘προσκοπάκια ‘ της ΧΑ να τη συνοδέψουν στη λαϊκή ή στην τράπεζα. Αφετέρου, όταν είχαν την κοινοβουλευτική δύναμη και το λαϊκό έρεισμα, θα έπρεπε να θέσουν εκτός νόμου αυτό το άκρως επικίνδυνο κομματίδιο. Η αναβλητικότητά τους έσπειρε ανέμους και τώρα όλη η κοινωνία θερίζει θύελλες. 

Κανείς δεν γνωρίζει αν η χώρα θα καταφέρει να σωθεί ή αν θα πτωχεύσει. Σίγουρα όμως όλοι μας γνωρίζουμε ότι η καθημερινότητά μας θα μετατραπεί σύντομα σε ζούγκλα αν συνεχιστεί η αδράνεια και η ανυπαρξία της πολιτείας, μαζί με την ταυτόχρονη άνοδο της ΧΑ. Έχουμε πλέον να αντιμετωπίσουμε μια κατάσταση που περισσότερο και από την οικονομική κρίση απειλεί να καταπιεί ό,τι έχει απομείνει θετικό σ' αυτή την κοινωνία. Στο τέλος ο φόβος, συνεπικουρούμενος με την ολιστική οργή  θα είναι το κυρίαρχο συναίσθημα που θα απομείνει. Αυτή η αδράνεια και ο φόβος, μαζί με την αγανάκτηση για τα δυο μεγάλα κόμματα και την επιλεκτική ιστορική μνήμη πολλών συμπολιτών μας, εξέθρεψε τη ραγδαία άνοδο της ΧΑ. Και μαζί με την άνοδο των νεοναζί, παρατηρούμε και τη μετατροπή των μέχρι χθες υγιώς σκεπτόμενων συνανθρώπων μας σε υπερασπιστές των πράξεών της.