Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΕΤΡΑ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχουν ψηφιστεί ακόμα τα περιβόητα μέτρα από τη Βουλή. Είτε τα εγκρίνουν οι βουλευτές είτε όχι, το σίγουρο είναι ότι αυτή η ιδιόμορφη κυβέρνηση συνεργασίας έχει αρχίσει να μετρά αντίστροφα τον διαθέσιμο πολιτικό της χρόνο. Με αφορμή τα άγρια μέτρα που απαιτεί η τρόικα για την αποδέσμευση των 31,5 δις. ευρώ, οι εσωκομματικό τριγμοί που έχουν υποστεί το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ είναι μεγάλοι και απειλούν ευθέως τη συνοχή των κομμάτων. Στο ΠΑΣΟΚ το καθημερινό ‘ξεκατίνιασμα’ των στελεχών και οι τάσεις απόσχισης έχουν φουντώσει. Ήδη έχουν αποχωρήσει από το Κίνημα πολλά στελέχη και άλλα είναι με το ένα πόδι στην έξοδο. Ξαφνικά όλοι θέλουν να γίνουν αρχηγοί και να ηγηθούν νέων κομμάτων. Και ενώ το δηλώνουν απροκάλυπτα, εξακολουθούν να παραμένουν στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ! Βουλευτές παραδέχονται δημόσια ότι μετέχουν σε διεργασίες για την ίδρυση νέων κομμάτων και το κόμμα στο οποίο σήμερα ανήκουν δεν τους διαγράφει... Αυτά τα τραγελαφικά γεγονότα δείχνουν την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το άλλοτε πανίσχυρο κόμμα της Κεντροαριστεράς. Και στη ΔΗΜΑΡ όμως τα πράγματα δεν είναι ρόδινα. Με βαριά καρδιά ο κ. Κουβέλης λέει ότι δεν θα ψηφίσει τα μέτρα, αλλά κάποιοι βουλευτές του κόμματος είναι έτοιμοι να τα υπερψηφίσουν, κόντρα στην επίσημη κομματική γραμμή, με την αιτιολογία ότι αν δεν πάρουμε τα μέτρα, δεν θα πάρουμε και τα χρήματα και αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την άτακτη χρεοκοπία και την έξοδο της χώρας από το ευρώ. Ο κ. Σαμαράς προσπαθεί να κρατήσει την κυβερνητική συνοχή αλλά ξέρει ότι είναι ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα, το οποίο κατά τα φαινόμενα έχει ήδη αποτύχει και η κυβέρνηση δεν θα αντέξει πολύ. Και γι’ αυτό δεν ευθύνονται μόνο τα εσωκομματικά προβλήματα που έχουν τα άλλα δυο κόμματα της συμπολίτευσης, με αφορμή την ψήφιση των μέτρων. Η κυβέρνηση όταν σχηματίστηκε πριν από περίπου 4 μήνες, στην προγραμματική της συμφωνία ανέφερε ότι θα αγωνιστεί για την αναθεώρηση των όρων της δανειακής σύμβασης. Ακόμα, για την κυβέρνηση άμεση προτεραιότητα είχαν τα ζητήματα αναπτυξιακής ανασυγκρότησης, κοινωνικής προστασίας των πολιτικών που δεν συνδέονται με το Μνημόνιο. Τέλος, υπήρχαν αναφορές για την μείωση της ανεργίας, τις μη απολύσεις στο δημόσιο, την αύξηση του αφορολόγητου και τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση. Από τα παραπάνω δεν έχει πραγματοποιηθεί τίποτα απολύτως. Και αυτό είναι το πολιτικό πρόβλημα που απειλεί να ρίξει την κυβέρνηση τόσο νωρίς. Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν διαπραγματεύτηκε, αλλά καλείται να ψηφίσει και νέες περικοπές, αν και υποστήριζε αρχικά ότι δεν θα απαιτούνταν νέα οριζόντια μέτρα. Έχει χάσει τα όποια κοινωνικά ερείσματα μπορεί να διέθετε και το τέλος της είναι προδιαγεγραμμένο. Εκτός από το τέλος της παρούσας κυβέρνησης, πλησίασε, αν δεν έχει έρθει ακόμα, και το τέλος της μεταπολιτευτικής νοοτροπίας. Τόσο των πολιτικών και των κομμάτων, όσο και των ψηφοφόρων. Η κοινωνία εδώ και πολλούς μήνες βράζει και δεν αντέχει άλλη λιτότητα. Πολιτικά πρόσωπα που κυριάρχησαν στην πολιτική μας ζωή τις τελευταίες δεκαετίες, αμφισβητούνται πλέον ευθέως, έχουν απαξιωθεί και κυρίως δεν πείθουν τους ψηφοφόρους. Ακόμα και το κυρίαρχο όλα αυτά τα χρόνια ΠΑΣΟΚ, σχεδόν συνώνυμο της Μεταπολίτευσης, έχει βαλτώσει δημοσκοπικά και με μεγάλη δυσκολία θα κατορθώσει να ανακόψει την καθοδική του πορεία. Το ΠΑΣΟΚ είναι το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα για να μας δείξει ότι είμαστε μπροστά στο τέλος εποχής του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος και της νοοτροπίας που κυριάρχησε στη χώρα τα τελευταία 38 χρόνια. Από το υπάρχον πολιτικό προσωπικό, ελάχιστοι θα επιβιώσουν. Ήδη αρκετοί είναι τοποθετημένοι στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Μόνο όσοι εργασθούν, έστω και τώρα, έντιμα και ειλικρινά υπέρ του λαού θα καταφέρουν να σωθούν και να εξιλεωθούν. Αλλιώς θα σαρωθούν όλοι μπροστά στο κόστος του μνημονίου και της λιτότητας. Όπως και να έχει, οι αλλαγές έχουν αρχίσει να πραγματοποιούνται και το νέο σκηνικό δειλά – δειλά να διαμορφώνεται.